Συρτός Κουτρουλιανός - Ακτούντα Ρεθύμνου Κρήτης

Συρτός Κουτρουλιανός - Ακτούντα Ρεθύμνου Κρήτης

 

 

Ο «Κουτρουλιανός συρτός» ή αλλιώς το «Κουτρουλιανό νερό» είναι στιχουργική σύνθεση του μεγάλου Κρητικού καλλιτέχνη Αλέκου Καραβίτη, πάνω σε παλιότερη, προϋπάρχουσα μελωδία της περιοχής Αγίου Βασιλείου Ρεθύμνης. Πρόκειται για ένα τραγούδι-ύμνο στο χωριό καταγωγής του καλλιτέχνη, τα Ακτούντα Αγίου Βασιλείου Ρεθύμνης.

 

Ο Αλέκος Καραβίτης γεννήθηκε το 1904 στο γραφικό και ορεινό χωριό Ακτούντα Αγίου Βασιλείου του νομού Ρεθύμνης. Ήταν το τρίτο παιδί μιας πολυμελούς οικογένειας (οκτώ αδέλφια) και ακολουθώντας την οικογενειακή παράδοση ασχολήθηκε από πολύ μικρός με την μουσική. Δική του λύρα απέκτησε σε ηλικία 15 χρονών το 1919. Ο Αλέκος, πρωτόμαθε λύρα στις ψηλές και απόκρημνες βουνοκορφές του χωριού του. Από παιδί είχε μεγάλο πάθος και μεράκι γι' αυτό το όργανο.

 

Ο Αλέκος Καραβίτης πήγε για πρώτη φορά στην Αθήνα το 1921. Υπηρετεί την θητεία του, σαν εθελοντής στη Χωροφυλακή μέχρι το 1925. Τον επόμενο χρόνο εγκαθίσταται μόνιμα στην Αθήνα, με μοναδικά εφόδια τη λύρα και το όνομά του που ήδη ήταν γνωστό στο κοινό της Κρήτης. Το 1927 ανοίγει ένα καφενείο - ταβέρνα στη λεωφόρο Συγγρού στη θέση Φόρος (τότε διόδια στη γέφυρα του Κουκακίου) όπου σιγά-σιγά γίνεται το στέκι των Κρητών της Αθήνας. Στη δισκογραφία, εμφανίζεται για πρώτη φορά ένα χρόνο μετά και ηχογραφεί τα τραγούδια: «Αγιοβασιλειώτικος συρτός» και την περίφημη «Ρεθυμνιώτικη σούστα» που έγιναν επιτυχίες την εποχή εκείνη.

 

Στη συνέχεια μέχρι και το τέλος της δεκαετίας του '40, ο Αλέκος Καραβίτης ηχογραφεί αρκετούς δίσκους με χορούς και τραγούδια απ' όλη την γκάμα της Κρητικής μουσικής, αλλά και νησιώτικα, με συνεργάτες του στο λαούτο και στο τραγούδι τον Μπαξεβάνη, τον Γιώργη Κουτσουρέλη, τον Νίκο Τζουγάνο (Μαστρόκαλο) και τον Σταύρο Μαυροδημητράκη. Το 1939 πραγματοποίησε μια μεγάλη περιοδεία στην Αίγυπτο μαζί τον Μανόλη Λαγό, τον Μπαξεβάνη, και το χορευτικό συγκρότημα του Σταμάτη Παπαδάκη. Το 1953 πραγματοποιεί μια μακρόχρονη περιοδεία στην Ευρώπη και την Αμερική σε συνεργασία με την Δώρα Στράτου, και το χορευτικό της συγκρότημα. Στο διάστημα αυτό ηχογράφησε στην Αμερική με συνοδεία στο λαούτο το Νίκο Τζουγάνο (Μαστρόκαλο) δέκα δίσκους 78 στροφών, οι οποίοι σώζονται και σήμερα και τους έχουν τα παιδιά του σαν ιερό κειμήλιο.

 

Ο Αλέκος Καραβίτης απέκτησε από το γάμο του τρία παιδιά, ένα γιο και δύο κόρες, οι οποίες μάλιστα σε ορισμένες ηχογραφήσεις, τον συνόδεψαν και στο τραγούδι. Ήταν από τους λίγους Κρητικούς καλλιτέχνες που πέθανε ευκατάστατος (εξ αιτίας των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων του) και είχε κάνει πολλές δωρεές, ανάμεσα στις οποίες και ένα σημαντικό ακίνητο στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Έφυγε για πάντα το 1975 σε ηλικία 71 ετών.

 

ΜΟΥΣΙΚΟΙ:

Κρητική λύρα: Αλέκος Καραβίτης

Λαούτο: Νίκος Τζουγάνος

 

ΔΙΣΚΟΣ: Αλέκος Καραβίτης 1925-55 - Αυθεντικές εκτελέσεις

Έτος κυκλοφορίας: 1990

Συλλογή-Επιμέλεια-Κείμενα δίσκου: Στέλιος Αεράκης

 

Ακούστε το τραγούδι:

https://www.youtube.com/watch?v=Inahqhw32Hk

 

 

Οι στίχοι:

 Άχι κουτρουλιανό* νερό κι αχτουδιανέ* μ’ αέρα

να μπόρουνα να σ’ έπινα το μήνα μιαν ημέρα.

 

Να ‘μουν πουλί να πέτουνε στ’ Αχτούντα στο κεφάλι

ν’ άψω κερί τση Παναγιάς και να γιαγύρω πάλι.

 

*κουτρουλιανό = από την ομώνυμη περιοχή στο χωριό Αχτούντα (επισήμως Ακτούντα), όπου ανέβλυζε νερό και η ομώνυμη βρύση

 

*αχτουδιανέ = από το χωριό Αχτούντα / Ακτούντα

 

 

Πηγή: youtube.com - #greek_folk_music

Φωτογραφία: tripadvisor.com.gr

 

 

Αύγουστος, ο Θεομητορικός μήνας !

Αύγουστος, ο Θεομητορικός μήνας !

 

 

Ο Αύγουστος είναι ο μήνας της Παναγίας! Όσο κι αν περιλαμβάνει αυτός ο μήνας και μια μεγάλη δεσποτική εορτή -τη Μεταμόρφωση του Χριστού- ο Αύγουστος είναι ο κατ' εξοχήν θεομητορικός μήνας του χρόνου. Ακόμη πιο πολύ κι από τον Μάρτη, τον μήνα του Ευαγγελισμού. Γιατί δεν είναι μόνο η γιορτή, η Κοίμηση της Παναγίας στις 15 Αυγούστου, που χρωματίζει όλο τον μήνα.

Ο Αύγουστος είναι ο όγδοος μήνας του χρόνου, ο μήνας της Παναγιάς & των διακοπών για τους περισσότερους Έλληνες. Έχει 31 ημέρες και είναι ο αντίστοιχος του έκτου μήνα του παλαιού ημερολογίου, που ονομαζόταν Sextilis. Είναι από τους πιο ζεστούς μήνες του χρόνου και ο λαός του έχει δώσει και άλλα ονόματα, όπως Πεντεφάς ή Πενταφάς, Συκολόγος (λόγω της συγκομιδής των σύκων), Δριμάρης, Τραπεζοφόρος και Διπλοχέστης (λόγω της αφθονίας των καρπών).

Στα βυζαντινά χρόνια το έτος τελείωνε στις 31 Αυγούστου και πρωτοχρονιά ήταν η 1η Σεπτεμβρίου. Γι` αυτό η τελευταία μέρα του Αυγούστου λέγεται και Κλειδοχρονιά. Οι πρώτες έξι ή δώδεκα μέρες του Αυγούστου, κατά τη δεισιδαιμονική αντίληψη, οι ΔΡΊΜΕΣ (εξ ου και Δριμάρης), είναι επικίνδυνες, κι όποιος λούζεται σ' αυτές ή πλένει ρούχα, κινδυνεύει να πάθει κακό ο ίδιος στην πρώτη περίπτωση, ή να καταστραφούν τα ρούχα στη δεύτερη. Κι όπως εκδιώκονται με τον αγιασμό οι καλικάντζαροι, έτσι ξορκίζουν και τις δρίμες με αγίασμα από την ακολουθία της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα (6/8).

Επίσης οι ημέρες αυτές λέγονται και «μερομήνια», αφού αυτές τις ημέρες γίνονται προγνώσεις για τον καιρό της χρονιάς. Οι γυναίκες των ναυτικών, κάποιες άλλες εποχές, παρακαλούσαν να ‘ναι καλά τα «μερομήνια». ‘ Εχει αέρα την πρώτη μέρα του Αυγούστου; ‘Αστατος θα είναι ο Γενάρης. ΄Εχει άσπρα σύννεφα τη δεύτερη; Βροχερός και μουρτζούφλης θα είναι ο Φλεβάρης. Και πάει λέγοντας… Οι τσοπάνηδες μάλιστα, την Πρωταυγουστιά μελετούν και τη “σκυλομαντεία”. Σηκώνονται δηλαδή πολύ πρωί και κοιτάζουν πώς κοιμούνται τα σκυλιά τους. Αν αυτά κοιμούνται ξάπλα με τεντωμένα τα πόδια, λένε: “Καλοχειμωνιά θά’χουμε του χρόνου και γλυκοκαιριά”. Αν όμως δούν ότι κοιμούνται με μαζεμένα πόδια, κουλουριασμένα, τότε θα πουν: “Κακοχειμωνιά θά ’χουμε του χρόνου, με χιόνια και παγοβροχιές.” Στη Λέσβο πιστεύουν ότι τη νύχτα της 31ης Ιουλίου προς την 1η Αυγούστου ανοίγουν οι ουρανοί και «ό,τι προφτάσεις να ζητήσεις θα τό ’χεις, θες πλούτη, θες γεια, θες χωράφι». Στην ΄Ιμβρο πηδούν τον φανό λέγοντας: “Άχστε, Παράχστε, σαν απ’μ’ηύρις να μ’αφήσεις.” Στην Τήλο σκορπίζουν μέσα στο σπίτι άμμο ως σημάδι ευτυχίας και αφθονίας. Επίσης “δεν σαρώνουν το σπίτι, για να μη ρίξουν έξω μαζί με τα σαρίδια και τα καλά του σπιτιού”. Στο Ζαγόρι της Ηπείρου, τέλος, “πρωί – πρωί, πριν ακόμα βάλουν τίποτα στο στόμα των, τρώγουν κόκκινα κράνα, για να είναι γεροί όλο το χρόνο”. “Καλή λαβιά τον Αύγουστο και γέννα τον Γενάρη!”

ΓΙΟΡΤΕΣ:

Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΑ (6/8).

Μια φωταυγής καταδήλωση, με αποδέκτη κάθε ανθρώπινο ον.

Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ (15/8).

Θεωρείται το Πάσχα του καλοκαιριού. Η κορυφαία εορτή της πιο οικείας μορφής στον χριστιανικό λατρευτικό κύκλο, σ' όλη την Ελλάδα, με επίκεντρο το ναό της Παναγίας στο νησί της Τήνου.

ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ:

“Κάθε πράγμα στον καιρό του κι ο κολιός τον Αύγουστο”.
“Καλός ο ήλιος του Μαγιού, του Αυγούστου το φεγγάρι”.
“Της Αγίας Μαρίνας ρόγα και τ' Άη Λιος σταφύλι και της Παναγιάς τον Αύγουστο, γεμάτο το κοφίνι”.
“Αύγουστε, καλέ μου μήνα, να 'σουν δυο φορές το χρόνο!.

“Αύγουστε τραπεζοφόρε νά’σουν τρεις βολές το χρόνο!”

“Όποιος φιλάει τον Αύγουστο, το Μάη θερίζει μόνος!”

“Νά’σαι καλά τον Αύγουστο, πού’ναι παχιές οι μύγες!”

“Τον Αύγουστο τον χαίρεται οπόχει να τρυγήσει!”

“Να σε πάρει η ομπρός του Μάη κι η πίσω του Αυγούστου!”

“Του Αυγούστου το νερό, αρρώστια στον ελιοκαρπό!”

“Θεός να φυλάει τα λιόδεντρα απ’το νερό τ’ Αυγούστου!”

“Τ’ Αυγούστου και του Γεναριού, τα δυο χρυσά φεγγάρια!”

“Ζήσε Μάη να φας τριφύλλι και τον Αύγουστο σταφύλι!”

“Ο Αύγουστος πουλάει κρασί, ο Μάης πουλά σιτάρι!”

Ο Αύγουστος είναι κατά κάποιον τρόπο ο μήνας της ξεκούρασης και του γλεντιού, αφού σ' αυτόν «πέφτουν» και οι μεγάλες γιορτές της Παναγίας στις δεκαπέντε και στις εικοσιτρείς, που για το λαό μας είναι η Λαμπρή του Καλοκαιριού και τις τιμά με ιδιαίτερη λαμπρότητα και τις πανηγυρίζει ανάλογα. Εξ αιτίας αυτής της ανάπαυλας μέχρι ν' αρχίσει, με το έμπα του Φθινοπώρου, η σκληρή δουλειά με τη συγκομιδή των οψιμιών (καλαμπόκια, αραποσίτια, φασόλια, ρεβίθια κλπ), τον τρύγο και αργότερα το λιομάζωμα, ο λαός δικαίως λέει για τον Αύγουστο: «Αύγουστε καλέ μου μήνα, να 'σουν δύο φορές το χρόνο !!

 

Πηγή: laikiparadosi.blogspot.com

          Leveti.gr

 

 

Τι σχέση έχει η έκφραση “σπάω πλάκα” με τον Μάρκο Βαμβακάρη.

Τι σχέση έχει η έκφραση “σπάω πλάκα” με τον Μάρκο Βαμβακάρη. Το ταξίμι που τον γλίτωσε από την σύλληψη, επειδή ο χωροφύλακας που τον παρακολουθούσε, γοητεύτηκε από το παίξιμο.

 

 

Ο Μάρκος Βαμβακάρης ηχογράφησε τον πρώτο του δίσκο στην Οντεόν το 1933. Αυτή η ηχογράφηση ήταν εξαιρετικά σημαντική γιατί η μουσική του έγινε ευρύτερα γνωστή και έδωσε νέα ώθηση στην καλλιτεχνική του πορεία.

Ο πρώτος δίσκος πέρασε από πολλά εμπόδια, αφού το μπουζούκι και το ρεμπέτικο ήταν στο περιθώριο. Τον δρόμο άνοιξε ένας δίσκος που είχε έρθει ένα χρόνο πριν από την Αμερική και περιείχε τα πρώτα τραγούδια με μπουζούκι. Οι υπεύθυνοι των εταιρειών εντυπωσιάστηκαν από αυτό το όργανο, που έπαιζε μόνο για την παρέα του ο Ιωάννης Χαλκιάς ή Τζάκ, όπως είχε αλλάξει το όνομά του.

Στη δισκογραφική εταιρεία Κολούμπια εργαζόταν ο μεγάλος συνθέτης από τη Σμύρνη Σπύρος Περιστέρης, ο οποίος εντόπισε τον Μάρκο και εντυπωσιασμένος από τη μουσική του, του ζήτησε να γράψουν τα πρώτα τραγούδια. Αρχικά, ηχογράφησαν τέσσερα τραγούδια: τρία βαριά χασικλίδικα και ένα οργανικό.

Όμως, ο ιδιοκτήτης της Κολούμπια Θεμιστοκλής Λαμπρόπουλος δεν ήθελε μπουζούκια και αρνήθηκε να τα κυκλοφορήσει. Έτσι, απευθύνθηκαν στον Μίνωα Μάτσα, ο οποίος από το 1930 είχε αναλάβει την αντιπροσωπεία στην Ελλάδα της Οντεόν και της Παρλαφόν....

Ο δαιμόνιος Μάτσας αντιλήφθηκε από την αρχή την επιτυχία που θα έχει αυτή η νέα μουσική. Τέλη του 1932 με αρχές του 1933, ο Μάρκος γραμμοφώνησε στην Οντεόν τον πρώτο του δίσκο. Από τη μια πλευρά περιείχε το τραγούδι: “Το Αράπ”, ένα σόλο ζεϊμπέκικο, κι από την άλλη, το “Καραντουζένι”, που έλεγε: “Έπρεπε να ‘ρχόσουνα μάγκα μες στον τεκέ μας”. Ο δίσκος έκανε τεράστια επιτυχία και πούλησε χιλιάδες κομμάτια.

Τα τραγούδια του Μάρκου έγιναν πασίγνωστα. Τα επόμενα χρόνια όλοι οι δίσκοι που κυκλοφόρησε με τους Γιώργο Μπάτη, Στράτο Παγιουμτζή και Ανέστη Δελιά, δηλαδή την πρωτοποριακή κομπανία «Η Τετράς, η ξακουστή του Πειραιώς», την οποία δημιούργησαν το 1934, έγιναν ανάρπαστοι και περιζήτητοι. Τόσο πολύ που οι δίσκοι έσπαγαν από το πολύ παίξιμο. Από εκεί βγήκε και η έκφραση “σπάω πλάκα”. Δηλαδή ο δίσκος, η πλάκα όπως ονομάζονταν, φθείρονταν από τη χρήση της βελόνας και στο τέλος έσπαγε και τον πέταγαν.

Ο Βαμβακάρης μεγάλωσε μέσα στους τεκέδες και τους ανθρώπους του λιμανιού και έμπλεξε με το χασίς, όπως όλοι οι ρεμπέτες που βρίσκονταν στο στόχαστρο της αστυνομίας. Όμως οι αστυνομικοί, που είχαν εντολή να κυνηγούν το μπουζούκι, σήμα κατατεθέν των τεκέδων και του απαγορευμένου χασίς, ήταν ανάμεσα στους φανατικούς θαυμαστές του Μάρκου. Ένα χειμωνιάτικο βράδυ, τον είδε ένας αστυνομικός να βάζει χασίς στην τσέπη και άρχισε να τον παρακολουθεί. Στον δρόμο, ο Μάρκος έβγαλε τον μπαγλαμά και άρχισε να παίζει ένα σόλο ζεϊμπέκικο, ταξίμ ζεϊμπέκικο και μετά συνέχισε με το οργανικό “Ένας μάγκας στον βοτανικό”. Μπροστά έπαιζε ο Μάρκος κι από πίσω ακολουθούσε ο χωροφύλακας, χωρίς να τον σταματά για να τον συλλάβει. Όταν, τελικά έφτασε στο σπίτι του και έβγαλε το κλειδί να ξεκλειδώσει, ο χωροφύλακας του είπε: “Ρε Βαμβακάρη, ξέρω ότι έχεις χασίσι στην τσέπη στην τσέπη αλλά έπαιζες ρε μπαγάσα τόσο ωραία, που δεν μου έκανε καρδιά να σε πιάσω. Χαλάλι σου ρε…”....

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/ti-schesi-echei-ekfrasi-quot-spao-plaka-quot-me-ton-marko-vamvakari-to-taximi-poy-ton-glitose-apo-tin-syllipsi-epeidi-o-chorofylakas-poy-ton-parakoloythoyse-goiteytike-apo-to-paiximo/

Τι σε μέλλει εσένανε - Παραδοσιακό Σμύρνης

Τι σε μέλλει εσένανε - Παραδοσιακό Σμύρνης

 

Ιδιαιτέρως αγαπητό παραδοσιακό μικρασιάτικο τραγούδι από την περιοχή της Σμύρνης, γνωστό σε ολόκληρη την χερσόνησο της Ερυθραίας. Πρόκειται για ένα από τα πλέον γνωστά τραγούδια του μικρασιάτικου ρεπερτορίου με δεκάδες εκτελέσεις και επανεκτελέσεις να έχουν καταγραφεί μέχρι και σήμερα. Παραλλαγή του τραγουδιού υπάρχει και στο τουρκόφωνο ρεπερτόριο με τίτλο «Telgrafin Telleri».

 

Ως προς το ελληνόφωνο τραγούδι έχουμε την παλαιότερη γνωστή του ηχογράφηση το 1925 από τον Κ. Καρίπη, με τίτλο «Κορδελιό» και έπειτα την ηχογράφηση του Γ. Βίδαλη το 1926, της Μαρίκας Παπαγκίκα στη Νέα Υόρκη το 1927 και της κυρίας Πιπίνας στην Κωνσταντινούπολη, επίσης το 1927.

 

Τραγούδι: Ξανθίππη Καραθανάση

Κανονάκι/μαντολίνο: Απόστολος Τσαρδάκας

Κλαρίνο: Σταύρος Παζαρέντζης

Λαούτο: Δημήτρης Παληογιάννης

Κρουστά: Λευτέρης Παύλου

Ούτι/Νέι: Μάρκος Σκούλιος

Κιθάρα: Δημήτρης Μυστακίδης

Σαντούρι: Ανδρέας Κατσιγιάννης

Βιολί: Κυριάκος Πετράς

Δίσκος: "Αλησμόνητες Πατρίδες", Δήμος Μουδανιών.

Επιμέλεια Έκδοσης: Λάκης Τεάζης

 

 

Ακούστε το τραγούδι:

https://www.youtube.com/watch?v=LO3f2KyfQs0

 

 

Οι στίχοι:

Τι σε μέλλει εσένανε από που ‘μαι εγώ,

τι σε μέλλει εσένανε από που ‘μαι εγώ,

από το Καρατάσι, φως μου ή απ’ το Κορδελιό,

από το Καρατάσι, φως μου ή απ’ το Κορδελιό;

 

Τι σε μέλλει εσένανε κι όλο με ρωτάς,

από ποιό χωριό είμ’ εγώ, αφού δε μ αγαπάς.

 

Απ’ τον τόπο που είμ’ εγώ ξέβρουν ν’ αγαπούν,

απ’ τον τόπο που είμ’ εγώ ξέβρουν ν’ αγαπούν,

ξέβρουν τον καημό να κρύβουν, ξέβρουν να γελούν,

ξέβρουν τον καημό να κρύβουν, ξέβρουν να γλεντούν.

 

Τι σε μέλλει εσένανε κι όλο με ρωτάς,

από ποιό χωριό είμ’ εγώ, αφού δε μ αγαπάς.

 

Απ' τη Σμύρνη έρχομαι να βρω παρηγοριά,

απ' τη Σμύρνη έρχομαι να βρω παρηγοριά,

να βρω μες στην Αθήνα, φως μου, αγάπη κι αγκαλιά

να βρω μες στην Αθήνα, φως μου, αγάπη κι αγκαλιά.

 

Τι σε μέλει εσένανε κι όλο με ρωτάς,

από ποιό χωριό είμ’ εγώ, αφού δε μ αγαπάς.

 

 

Πηγή: youtube.com - #greek_folk_music

Φωτογραφία: www.geografikoi.gr

 

 

Ποια είναι η προέλευση της φράσης: «Κουτσοί, στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα»

Ποια είναι η προέλευση της φράσης: «Κουτσοί, στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα»

Στην καθημερινότητά μας χρησιμοποιούμε πλείστες όσες φράσεις, τις οποίες, ωστόσο, τις περισσότερες φορές δεν ξέρουμε καν ποια είναι η προέλευσή τους. Μια τέτοια φράση είναι και το «Κουτσοί, στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα».

 

Σύμφωνα με προφορικές παραδόσεις το 1830, σ’ ένα χωριουδάκι της Κυνουρίας, στο Άστρος, παρουσιάστηκε ένας περίεργος άνθρωπος, που άρχισε να διαδίδει επίμονα ότι ήταν ο Άγιος Παντελεήμονας, που ήρθε να σώσει τον κόσμο από τις διάφορες αρρώστιες, που τον μάστιζαν.

 

Στην χριστιανική θρησκεία ο Άγιος Παντελεήμονας είναι ο προστάτης των ανάπηρων και οι Χριστιανοί πιστεύουν ότι γιατρεύει, εκτός από τις άλλες παθήσεις και τις παραμορφώσεις του σώματος, καθώς και τους τυφλούς.

 

Ο άγνωστος του Άστρους όμως δεν έκανε το παραμικρό θαύμα.

 

Επειδή δεν ενοχλούσε κανέναν με την παρουσία, τον άφηναν να λέει ό,τι θέλει. Παρ όλ’ αυτά, η φήμη πως στο όμορφο χωριό της Κυνουρίας παρουσιάστηκε ο Άγιος Παντελεήμονας, απλώθηκε γρήγορα σε όλη την τότε Ελλάδα.

 

Όπως ήταν επόμενο, όσοι έπασχαν από τα μάτια τους, τ’ αφτιά τους, τα πόδια τους και από ένα σωρό άλλες ασθένειες, παράτησαν τα σπίτια τους και τις δουλειές τους και ξεκίνησαν να πάνε στο Άστρος, με την ελπίδα ότι θα γίνουν καλά.

 

Κι ήταν τόσοι πολλοί αυτοί οι ανάπηροι, ώστε από τα διάφορα χωριά που περνούσαν, έλεγαν οι άλλοι που τους έβλεπαν: «Κουτσοί, στραβοί, στον Άγιο Παντελεήμονα».

 

Πηγή: https://maleviziotis.gr