...Ο Νόστος Γαλατσίου Λαογραφικός & Χορευτικός Όμιλος σας εύχεται Καλή Χορευτική Χρονιά

Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2024

Αρμένικος χαλβάς

Αρμένικος χαλβάς

 


Αυτός ο χαλβάς, που φτιάχνεται με μόλις τρία υλικά, είναι παραδοσιακό γλυκό της χαράς για τους Αρμένιους.

 

Παλαιότερα, όταν μια οικογένεια πήγαινε να ζητήσει την κόρη σε γάμο, προσέφερε πάντα χαλβά. Στα γεννητούρια πάλι, συνηθίζεται μέχρι και σήμερα η πεθερά να επισκέπτεται τη λεχώνα νύφη, με αυτόν τον χαλβά.

 

Υλικά

Μερίδες: 12

  • 250 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
  • 200 γρ. βούτυρο αγελαδινό, λιωμένο
  • 250 γρ. ζάχαρη λευκή, κρυσταλλική
  • 150 γρ. καρυδόψιχα, σπασμένη (προαιρετικά)

 

Διαδικασία

  1. Για να φτιάξουμε τον αρμένικο χαλβά, ξεκινάμε ρίχνοντας σε μια βαθιά κατσαρόλα το αλεύρι και ζεσταίνουμε σε χαμηλή φωτιά, ανακατεύοντας αργά, μέχρι να αρχίσει να ξανθαίνει.
  2. Προσθέτουμε το βούτυρο, κουταλιά κουταλιά, ανακατεύοντας συνεχώς, μέχρι να ενσωματωθεί στο αλεύρι και να φτιάξουμε ένα παχύρρευστο ξανθό μείγμα. Χωρίς να σταματήσουμε το ανακάτεμα, προσθέτουμε τη ζάχαρη, κουταλιά κουταλιά, φροντίζοντας να λιώσει και να καραμελώσει κάθε κουταλιά πριν ρίξουμε την επόμενη. Μέχρι να λιώσει όλη, το μείγμα θα έχει σφίξει αρκετά και το χρώμα του θα έχει σκουρύνει ελαφρά. Αν θέλουμε, ρίχνουμε τώρα τα μισά καρύδια και ανακατεύουμε.
  3. Αδειάζουμε τον χαλβά σε μια φαρδιά πιατέλα και, όσο είναι ακόμα ζεστός, τον χαράσσουμε σε κομμάτια τετράγωνα ή σε καρεδάκια. Είναι σημαντικό να τον κόψουμε όσο είναι ζεστός, γιατί όταν θα κρυώσει εντελώς, θα σφίξει τόσο που θα κόβεται δύσκολα.
  4. Σκορπίζουμε τα υπόλοιπα καρύδια και σερβίρουμε.

 

 

Πηγή: gastronomos.gr

Φωτογραφία: Χριστίνα Γεωργιάδου

 

Σέρρα: Ο εμβληματικός χορός του Πόντου

Σέρρα: Ο εμβληματικός χορός του Πόντου

 



Ο Χορός Σέρρα θεωρείται ο πιο εμβληματικός χορός του Πόντου. Προέρχεται από διασταυρώσεις μοτίβων αρχαίων πυρρίχιων χορών και ενσωματώνει στοιχεία από ποδισμό, ξιφισμό και άλλες μορφές πυρρίχιων. Στις 7 Φεβρουαρίου 2022, ύστερα από προσπάθειες της ερευνήτριας Αλεξίας Ιωαννίδου, ο χορός σέρρα ενεγράφη στο Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς.

 

Ο χορός σέρρα με ποικίλους σχηματισμούς δια μέσου των αιώνων έφτασε στο σήμερα, διατηρώντας τον αυθεντικό του πυρήνα. Αποτελείται από τρία μέρη, το αργόν σέρρα, το γρήγορον σέρρα ή τρομαχτόν και τη σέρρα τη μασ(χ)αιρί.

 

Χορεύεται ένοπλος από νεαρούς άντρες που φορούν τη χαρακτηριστική ποντιακή μαύρη ζίπκα. Δεν επιτρέπονται οι υπερβολές, ούτε και η υποτονικότητα. Όλα είναι οργανωμένα σύμφωνα με το αριστοτελικό μέτρο. Στηρίζεται στην αυτοπειθαρχία των χορευτών και την πλαστική ομοιογένεια του χορευτικού σχήματος. Συνοδεύεται μουσικά από τον ήχο της λύρας και του νταουλιού, είτε του αγγείου και του νταουλιού.

 

Και στα τρία μέρη, η βάση είναι ο χορός Τικ σε διάφορες παραλλαγές. Στο «αργόν Σέρρα» αργό-διπλό Τικ, στο «γρήγορον Σέρρα» γρήγορο Τρομαχτόν Τικ (διπλό) και στο τρίτο και τελευταίο μέρος – τον χορό των μαχαιριών – γρήγορο Τρομαχτόν Τικ (διπλό), με την απαιτούμενη ελευθεριότητα για τους δυο αντιμαχόμενους χορευτές, οι οποίοι εκτελούν το χορευτικό, υποδυόμενοι πως μάχονται σώμα με σώμα ξεκομμένοι από την ομάδα τους.

 

Ειδικά για το τελευταίο μέρος, «τη μασ(χ)αιρί», η κ. Ιωαννίδου τονίζει ότι «λόγω της υψηλής δυσκολίας του, για να αποδοθεί σωστά χορεύεται πιο σπάνια, όταν όμως ο χορός Σέρρα παρουσιάζεται ολοκληρωμένα από χορευτικό συγκρότημα, τότε το θέαμα είναι απαράμιλλο».

 

Ο χορός σέρρα είναι παμποντιακός και χορευόταν σε όλο τον Πόντο. Στο γεγονός αυτό οφείλεται η ποικιλομορφία του στις φιγούρες και στα τσακώματα – 14 στον αριθμό – αφού η κάθε περιοχή εμπλούτιζε την παραλλαγή της με το δικό της χορευτικό ιδιόλεκτο. Έτσι διασώθηκαν τα τσακώματα της Τραπεζούντας, της Αργυρούπολης, της Κρώμνης, της Ματσούκας και άλλων περιοχών κέντρων της μακραίωνης παρουσίας των Ελλήνων στον Εύξεινο Πόντο.

 

Το ίδιο εξακολουθεί να συμβαίνει και σήμερα, τον συναντάμε σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης όπου ζει και δημιουργεί ο ποντιακός ελληνισμός, φροντίζοντας να διατηρεί ζωντανούς τους θεσμούς και την παράδοσή του χορεύοντας με περηφάνια τον πιο αγαπημένο τους χορό σέρρα.

 

Το 2020 η Αλεξία Ιωαννίδου κατέθεσε αίτημα στη Διεύθυνση Νεότερης Πολιτιστικής Κληρονομιάς του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, ώστε να συμπεριληφθεί ο χορός Σέρρα στο Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Μάλιστα, κατάφερε να κινητοποιήσει σχεδόν όλους τους ποντιακούς φορείς ανά τον κόσμο, που ανταποκρίθηκαν με ενθουσιασμό, «πλην λίγων εξαιρέσεων και μεσούσης της πανδημίας με τα σκληρά lockdown».

 

Τον Οκτώβριο του 2021 η εθνική επιτροπή συνεδρίασε και αποφάσισε ομόφωνα την ένταξη του Σέρρα στο Εθνικό Ευρετήριο, απόφαση την οποία προσυπέγραψε η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη στις 7 Φεβρουαρίου 2022. Μετά την ένταξη στο Εθνικό Ευρετήριο επόμενος στόχος είναι να συμπεριληφθεί ο χορός σέρρα στον Αντιπροσωπευτικό Κατάλογο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.


Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/1596


 

Από την Πάτρα ερχόμουνα - Καλαματιανό Πελοποννήσου

Από την Πάτρα ερχόμουνα - Καλαματιανό Πελοποννήσου


 

Μωραΐτικο, πολύ παλιό, ξεχασμένο πια τραγούδι σε επτάσημο ρυθμό (7/8), το οποίο κατέγραψε ο αείμνηστος μουσικολόγος και ερευνητής Σίμων Καράς και ανήκει στη συλλογή του Συλλόγου προς Διάδοσιν της Εθνικής Μουσικής.

Σήμερα, μια άλλη εκδοχή του τραγουδιού με την ίδια στερεοτυπική αρχή «Από την Πάτρα ερχόμουνα...», αλλά με διαφοροποιημένα λόγια και υπόθεση, συνεχίζει να είναι γνωστή και να ακούγεται σε πανηγύρια και σε εκδηλώσεις.

Ο ίδιος ο Σίμωνας Καράς ανέφερε: «Τραγούδι παλαιό και ξεχασμένο, τραγούδι λυρικό, γεμάτο πάθος και απαισιοδοξία, έλεγος* μάλλον παρά τραγούδι είναι τούτο το μωραΐτικο καλαματιανό συρτό που μας συνδέει με τις ιστορικές αναμνήσεις δύο μεγάλων πελοποννησιακών πόλεων και κέντρων πολιτιστικών του παρελθόντος: την Πάτρα και την Μονεμβασία. Την Πάτρα, της οποίας είναι γνωστή η ιστορία, ο πλούτος, το εμπόριο και η βιοτεχνία, καθώς και η πολιτισμένη κοινωνία της. Αλλά και την Μονεμβασία, το γραφικό κάστρο, την αετοφωλιά θα έλεγε κανείς, τη χτισμένη πάνω σε μια ψηλή και απότομο βραχώδη νησιωτική προεξοχή της Ανατολικής Λακωνίας, με την παραλία της οποίας τη συνδέει στενή λωρίδα γης, όση εχρειάζετο για τη διάβασι των ανθρώπων εκείνου του καιρού. Γι' αυτό και την είπαν Μονομπασιά, δηλαδή πολιτεία που έχει μια και μόνη είσοδο, μια και μόνη "εμπασιά".

 

 *έλεγος = ελεγεία | θρήνος | θρηνητικό/πένθιμο ποίημα

 

ΔΙΣΚΟΣ: «Τραγούδια Πελοποννήσου» (δίσκος βινυλίου)

Εκδότης/Παραγωγός: Σύλλογος προς Διάδοσιν της Εθνικής Μουσικής

 

 

Ακούστε το τραγούδι

https://www.youtube.com/watch?v=7Oax0KfX5Ok

 

 

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: Χορωδία του Συλλόγου προς Διάδοσιν της Εθνικής Μουσικής, υπό την διεύθυνση του Σίμωνα Καρά (ηχογραφήσεις 1958 – 1960)

Κλαρίνο: Φίλιππος Ρούντας

Βιολί: Αντώνιος Τσόχος

Λαούτο: Σταύρος Αδριανός

Ούτι: Αγάπιος Τομπούλης

Κανονάκι: Νίκος Στεφανίδης

 

 

Οι στίχοι:

Από την Πάτρα 'ρχόμουνα, μαζεύοντις λελούδια

και το φεσάκι μου στραβά και λέγοντις τραγούδια.

Λαλούδι της Μονεμβασιάς, να μη μ' αλησμονήσεις,

στο θάνατό μου να βρεθείς, τα μάτια να μου κλείσεις.

 

(Σαν δεις παπάδες να 'ρχονται με θυμιατά στα χέρια,

αν είσαι αγάπη και πονείς, πάρ' τους με τα μαχαίρια).

 

Κι όταν θα με σηκώσουνε τέσσερα παλικάρια,

αν είσαι αγάπη και πονείς, πάρ' τους με τα λιθάρια.

Κι όταν θα με περάσουνε στης εκκλησιάς την πόρτα,

να βάλεις μία ψιλή φωνή να μαραθούν τα χόρτα.

 

(Κι όταν θα μ' αποθήκουνε στης εκκλησιάς τη μέση,

να βάλεις μια ψιλή φωνή, να γκρεμιστεί, να πέσει.

Κι όταν θα μ' ακουμπήσουνε, στο 'ρημο το κιβούρι*,

τότε να μπήξεις μια φωνή, για να σ' ακούσουν ούλοι).

 

*κιβούρι = τάφος

 

 

Πηγή: youtube -  #greek_folk_music

Φωτογραφία: el.wikipedia.org

Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2024

Οκτώβριος: όνομα, συνήθειες, παραδόσεις, λαϊκή σοφία


Οκτώβριος: όνομα, συνήθειες, παραδόσεις, λαϊκή σοφία




Ο Οκτώβριος ή Οκτώβρης είναι ο δεύτερος μήνας του φθινοπώρου και δέκατος όλου του χρόνου στο Ιουλιανό και το Γρηγοριανό ημερολόγιο. Είναι ένας από τους 7 μήνες που έχουν 31 μέρες (Ιανουάριος, Μάρτιος, Μάιος, Ιούλιος, Αύγουστος, Δεκέμβριος οι άλλοι).

Ο Οκτώβριος του νότιου ημισφαιρίου: Ο Οκτώβριος αντιστοιχεί στον Απρίλιο. Δηλαδή όταν στο βόρειο ημισφαίριο (όπου ανήκει και η Ελλάδα) είναι 1η Οκτωβρίου και φθινόπωρο, στο νότιο ημισφαίριο είναι σε αντιστοιχία 1η Απριλίου, δηλαδή άνοιξη. Και ασφαλώς όταν στο νότιο ημισφαίριο είναι Οκτώβριος, στην Ελλάδα είναι Απρίλιος.

Από που πήρε το όνομά του: Η ονομασία του προέρχεται από το λατινικό October, -bris. Octo είναι το οκτώ και ottavo ο έβδομος. Αυτό το otto τροφοδότησε και όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες (otto στα ιταλικά, ocho στα ισπανικά, eight στα αγγλικά, acht στα γερμανικά κ.ο.κ). Οι Ρωμαίοι τον ονόμαζαν και Sementilius (semen = σπόρος), από την σπορά, βασική ασχολία της εποχής.

Γιατί ονομάστηκε «όγδοος» αφού είναι ο δέκατος;
Στο ρωμαϊκό ημερολόγιο πρωτοχρονιά ήταν η 1η Μαρτίου, έτσι ο Οκτώβριος ήταν ο όγδοος μήνας του έτους. Το 153 π.Χ. η Σύγκλητος καθιέρωσε ως πρώτο μήνα τον Ιανουάριο και έτσι ο Οκτώβριος έγινε ο δέκατος μήνας ενώ το 46. π.Χ. καθιερώθηκε το νέο Ιουλιανό ημερολόγιο από τον Ιούλιο Καίσαρα όπου οι Σεπτέμβριος, Οκτώβριος, Νοέμβριος, Δεκέμβριος διατήρησαν τα ονόματά τους παρά την αλλαγή σειράς τους (ένατος, δέκατος, ενδέκατος, δωδέκατος).

Πώς αλλιώς λέγεται:

Οχτώβρης, Αηδημητριά​της από τη μεγάλη γιορτή του Αγίου Δημητρίου που αποτελεί το ορόσημο του χειμώνα.
Σπαρτής ή Σπαρτάς ή Σποριάς γιατί σπέρνουμε πολλά στις μέρες του και είναι η βασική γεωργική ασχολία.
Παχνιστής γιατί καλύπτονται από πάχνη οι αγροί
Μπρουμάρης​ δηλαδή ομιχλώδης και σκοτεινός.
Τρυγομηνάς (από τον τρύγο) τον ονομάζουν οι Έλληνες του Πόντου, αν και έτσι είναι γενικώς γνωστός ο Σεπτέμβριος και όχι ο Οκτώβριος.
Νειαστής (αρχ.): με πολλά οργώματα (νεάω = οργώνω χέρσα γη).

Η χριστιανική παράδοση είναι άμεσα συνδεδεμένη με την γιορτή του Αγίου Δημητρίου στις 26 του μήνα, μεγάλου αγίου της Ορθόδοξης και Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και πολιούχου της Θεσσαλονίκης. Η γιορτή του Αγίου Δημητρίου με εκείνη του Αγίου Γεωργίου χώριζαν το γεωργικό έτος σε δύο εξάμηνα (τέταρτος, δέκατος μήνας) και πραγματικά σήμαιναν την έλευση του χειμώνα.

Στην αρχαία Ελλάδα ισοδυναμούσε με το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Βοηδρομιώνα και το πρώτο δεκαπενθήμερο του Πυανεψιών. Η περίοδος αυτή ήταν πλούσια σε γιορτές (Πυανέψια, Θησεία, Θεσμοφόρια κ.α.). Ο Πυανεψιών ήταν ο τέταρτος στη σειρά μήνας στο Αττικό ημερολόγιο και αντιστοιχούσε με το χρονικό διάστημα από μέσα Οκτωβρίου μέχρι μέσα Νοεμβρίου. Ο Πυανεψιών πήρε το όνομά του από τη γιορτή Πυανέψια (Πυάνος+έψω=βράζω κουκιά) που γίνονταν προς τιμήν του θεού Απόλλωνα. Η παράδοση αναφέρει ότι ο Θησέας, πηγαίνοντας στην Κρήτη για να σκοτώσει τον Μινώταυρο, σταμάτησε στη Δήλο και έκανε θυσία στον Απόλλωνα, υποσχόμενος ότι αν κερδίσει την μάχη με τον Μινώταυρο θα του πρόσφερε στολισμένα κλαδιά ελιάς. Επιστρέφοντας ο Θησέας στην πατρίδα του, εκπλήρωσε την υπόσχεσή του με αυτήν την γιορτή. Και πού κολλάνε τα κουκιά; Κατά την επιστροφή του στην πατρίδα, τα τρόφιμα τελείωσαν και οι σύντροφοί του μάζεψαν ό,τι μπορούσαν και το μαγείρεψαν κάνοντας φασολάδα. Αυτό το έθιμο διατηρήθηκε προς τιμή του Απόλλων ως Πυανέψια και από εκεί πήρε το όνομά του και ο μήνας.

Με ποιες συνήθειες/φαινόμενα συνδέεται:

Τα πρωτοβρόχια: οι πρώτες αξιοσημείωτες βροχές που τόσο τις έχει ανάγκη το χώμα, τα φυτά, όλα.
Τα σύννεφα πυκνώνουν, τα φύλλα αρχίζουν να πέφτουν, η φύση ξεκινά να χάνει πολύ από το πράσινο χρώμα της, ο ήλιος μικραίνει.

3 Οκτωβρίου: Διονυσίου του Αρεοπαγίτη, πολιούχου Αθηνών.
18 Οκτωβρίου: του Ευαγγελιστή Λουκά.
26 Οκτωβρίου: του Αγίου Δημητρίου, γιορτή που έδωσε τα προσωνύμια «Αι-Δημητριάτης» και «Αι-Δημήτρης» στον μήνα.


Φρούτα και λαχανικά:

Ακτινίδια, αχλάδια, λεμόνια, μήλα, ρόδι, σταφύλια, φραγκόσυκα, ροδάκινα, κουνουπίδι, καρότα, κολοκύθια, ραδίκια, κρεμμύδι, λάχανο, μαρούλια, μελιτζάνες, ντομάτες, πατάτες, παντζάρια, πιπεριές, σέλινο, σπανάκι, φασολάκια.
Μαζεύουμε: σπανάκι, κουνουπίδια, λάχανα
Φυτεύουμε: σέλινα, πράσα, μαϊντανό, κρεμμύδια, κουκιά, σκόρδα.
Ανθίζουν: Είναι η εποχή που πρωτανθίζουν τα κυκλάμινα ή αλλιώς αϊδημητριάτικα. «Κυκλάμινο, κυκλάμινο, στου βράχου τη σχισμάδα που βρήκες χρώματα κι ανθείς, που μίσχο και σαλεύεις;» (Γιάννης Ρίτσος)

Η Περπερούνα: ένα από τα πιο γνωστά έθιμα «μαγείας» ήταν η Περπερούνα, με την οποία προσπαθούσαν να προσελκύσουν τη βροχή. Η Περπερούνα γίνεται είτε προς το τέλος της άνοιξης λόγω της ανομβρίας της εποχής είτε αυτήν την εποχή, τον Οκτώβριο, πάλι για προσέλκυση της απαραίτητης βροχής. Στόλιζαν λοιπόν ένα μικρό, φτωχό κορίτσι, κάπου 8-10 ετών, με λουλούδια και πρασινάδες ώστε να πρασινίσει ο κάμπος σαν την Περπερού, το κορίτσι δηλαδή. Τα υπόλοιπα κορίτσια του χωριού, με την περπερούνα στη μέση, πηγαίνουν στα σπίτια και τραγουδούν το τραγούδι της (από Δόμνα Σαμίου οι στίχοι):

Περπερούνα περπατεί
και το Θιό παρακαλεί
για να βρέξει μια βροχή,
μια βροχή, μια σιγανή
για να γέν’ τα στάρια μας
κι τα καλαμπόκια μας.
Μπάρις, μπάρις τα νιρά,
μπάρις, μπάρις τα κρασιά.

(μπάρις=λακκούβες με νερό)

Όταν τελειώσει το τραγούδι, η νοικοκυρά χύνει ένα μικρό κανάτι νερό στο κεφάλι της Περπερούνας και της λέει «καλή βροχή να δώσει ο Θεός» και της δίνει κάτι για το καλό (νόμισμα ή καλούδι).


Παροιμίες:

Όποιος σπέρνει τον Οκτώβρη, έχει οκτώ σειρές στ’ αλώνι, ή Οκτώβρης και δεν έσπειρες οκτώ σωρούς δεν έκανες.
Οκτώβρη και δεν έσπειρες καρπό πολύ δεν παίρνεις.
Οκτώβρης και δεν έσπειρες, σιτάρι λίγο θα ‘χεις.
Οκτώβρη και δεν έσπειρες λίγο ψωμί θα πάρεις.
Οκτώβρη και δεν έσπειρες, οκτώ σακιά δε γέμισες.
Οκτώβρη και δεν έσπειρες, τρία καλά δεν έκαμες.
Οκτώβρης βροχερός, Οκτώβρης καρπερός.
Τον Σεπτέμβρη τα σταφύλια, τον Οκτώβρη τα κουδούνια.
Άη Δημητράκη μου, μικρό καλοκαιράκι μου.
Αν δε χορτάσει ο Οκτώβριος τη γη, πούλησε τα βόδια σου και αγόρασε σιτάρι.
Άσπορος μη μείνεις, άθερος δε μένεις.
Οκτώβρης-Οκτωβροχάκης το μικρό καλοκαιράκι.
Τ’ άη – Δημητριού, τι είσαι ‘σύ και τι ‘μαι εγώ λέει το νιο κρασί στο παλιό.
Τ’ Άη Λουκά σπείρε τα κουκιά.
Τα σταφύλια τρυγημένα και τα σκόρδα φυτεμένα.


Αργίες: 28 Οκτωβρίου, γιορτή του ΟΧΙ


Πηγή: elniplex.com