Τρίτη και 13, αλλά στην ποντιακή λαογραφία υπάρχουν λύσεις για ό,τι τρομοκρατεί!

Τρίτη και 13, αλλά στην ποντιακή λαογραφία υπάρχουν λύσεις για ό,τι τρομοκρατεί!

 

Από την ποντιακή λαογραφία δεν λείπουν οι προλήψεις και οι δεισιδαιμονίες, γι’ αυτό και υπήρχαν τα… αντίμετρα ώστε να προλαμβάνεται ή θα θεραπεύεται το κακό

 

 

Σύμφωνα με τις πεποιθήσεις των Ποντίων όλα μπορούσαν να λυθούν με το αποκάπνιμαν, την καύση δηλαδή ενός αντικειμένου μπροστά από τον «άρρωστο» προκειμένου να γίνει καλά (φωτ.: Pixabay / Alfi Mahini)

 

Γρουσούζικη, ακόμα και επικίνδυνη, μέρα θεωρείται η Τρίτη και 13, με την πηγή της δεισιδαιμονίας να βρίσκεται στην ημέρα της Άλωσης της Πόλης από τους Σταυροφόρους το 1204 ή από τους Οθωμανούς το 1453 (το άθροισμα είναι 13), ή ακόμα και στα άστρα και τα ταρό.

 

Από την ποντιακή λαογραφία δεν λείπουν οι προλήψεις και οι δεισιδαιμονίες, γι’ αυτό και υπήρχαν τα… αντίμετρα ώστε να προλαμβάνεται ή θα θεραπεύεται το κακό.

 

Και μπορεί η Τρίτη και 13 να μην «τρομοκρατούσε» τους Πόντιους, ωστόσο όταν υπήρχε ένας αιφνίδιος τρόμος, ή τρόμος από νεκρό ή ζώο, ή βασκανία από το κακό μάτι και το κακό πνεύμα, όλα μπορούσαν να λυθούν με το αποκάπνιμαν, την καύση δηλαδή ενός αντικειμένου μπροστά από τον «άρρωστο» προκειμένου να γίνει καλά.

 

Σύμφωνα με την Εγκυκλοπαίδεια του Ποντιακού Ελληνισμού ο υποκαπνισμός γινόταν:

 

• Σε αυτόν που έπαθε από νεκρό (πάτεμαν, βλάψιμον) έκαιγαν κομμάτι από το σάβανό του, ή από κάποιο ρούχο του ίδιου νεκρού αν κατά τον ενταφιασμό του δεν προνόησαν να πάρουν κομμάτι σάβανο.

 

• Με κομμάτι από το ρούχο εκείνου που τον βάσκανε, αν φυσικά είχε επισημανθεί αυτός, έκαναν το ίδιο.

 

• Με τρίχες από ζώο όμοιο με κείνο που έβλαψε. Το ζώο αυτό το έβρισκαν με το λιωμένο κερί που το έχυναν σε λεκάνη νερού πάνω σε σταυροδρόμι. Ήταν ανάλογο με το σχήμα του κεριού.

 

• Με σβουνιά από το ζώο που βάσκανε ή τρόμαξε κάποιον.

 

• Με κομμάτι ξύλου από θαυματουργή εικόνα ή από το ξύλινο κατώφλι της εκκλησίας.

 

• Με πυρωμένο υνί αλετριού (να έξαφτεν καλά) στο οποίο έριχναν γιαούρτι· στον αχνό του έσκυβε ο άρρωστος για να υποκαπνιστεί.

 

Υποκαπνισμό έκαναν και στα ζώα, όπως π.χ. στο μαστό της αγελάδας που μόλις γέννησε, με αποκέρια του αγιασμού των Φώτων ή της Λαμπρής για να μην πάθει το ζώο μαστίτιδα.

 

Μορφή υποκαπνισμού ήταν και το θυμιάτισμα. Ο νοικοκύρης (ή η νοικοκυρά) με το σπιτικό θυμιατό τις απογευματινές ώρες υποκάπνιζε το εσωτερικό του σπιτιού, την αυλή, το μαντρί και όποιο πρόσωπο συντύχαινε. Ήταν αυτό μια προληπτική ενέργεια για να διωχθούν τα κακά πνεύματα.

 

Πηγή: www.pontosnews.gr