Άρθρα για χορό

Ο αυτοσχεδιασμός του πρωτοχορευτή/της πρωτοχορεύτριας

 στον παραδοσιακό χορό

Πώς είναι ή πώς θα “έπρεπε” να είναι. Χορευτές υπάρχουν αναρίθμητοι, πολλών ειδών χορού, πολλών ηλικιών και πολλών επιδόσεων και ηθών. Το τελευταίο, το ήθος, ίσως μας απασχολεί λίγο περισσότερο στον παραδοσιακό χορό αφού είναι λαϊκή δημιουργία. Ο παραδοσιακός χορευτής, και δη ο πρώτος, πρέπει να συγκεντρώνει ένα σύνολο χαρακτηριστικών και χαρισμάτων, τα οποία σε συνδυασμό και σωστή αναλογία θα τον θέσουν άξιο και εξαιρετικό.

Ο πρώτος(ή η πρώτη) είναι αυτός λοιπόν που μπορεί δυνητικά να σύρει τον χορό, υπακούοντας στη δομή και τη φύση του. Αντιπροσωπεύει επάξια τους συγχορευτές του, χορεύει για όλους και αντικατοπτρίζει όλης του της παρέας τα συναισθήματα. Χορεύει για όλη την ομάδα και η ομάδα γι` αυτόν. Την καθοδηγεί κι αυτή τον στηρίζει. Την εμπνέει και τη στυλώνει. Αυτοσχεδιάζει πάνω στα ρυθμικά μοτίβα και σύμφωνα με τα υφολογικά στοιχεία που η τοπική κοινωνία επιβάλει στο κάθε άκουσμα.

Στον αυτοσχεδιασμό δεν υπάρχουν σωστές ή λάθος κινήσεις, υπάρχουν μόνο διαφορετικοί τρόποι έκφρασης των ιδεών, των συναισθημάτων και των υποκειμενικών εμπειριών. Ο πρωτοχορευτής ανασυνθέτει ένα χορό που προϋπάρχει, αλλά η ανασύνθεση αυτή έχει και τη δική του σφραγίδα. Το πρόσωπό του δηλαδή συγκεντρώνει ταυτόχρονα δυο ιδιότητες: του ερμηνευτή και του δημιουργού.

Δημιουργεί … Εκφράζεται … Χορεύει για όλους τους παρόντες και τους απόντες … Ο χορός του είναι μοναδικός κι ανεπανάληπτος … δεν θα τον επαναλάβει ούτε ο ίδιος αυτούσιο. Χορεύει αυθόρμητα, έχει αμεσότητα και κυρίως αυτοσχεδιάζει πάνω στο ρυθμό. Κάνει τα ψαλίδια του, τις στροφές, τα καθίσματα και όλα τα τσαλίμια ανάλογα με το χορό. Όταν μπαίνει πρώτος, δεν ακολουθεί κανέναν, παρά μόνο την ψυχή του. Αυτή είναι που τον οδηγεί. Ο αυτοσχεδιασμός αποτελεί δείγμα κατάκτησης της δεξιοτεχνίας και της ωριμότητάς του.

Κινητήριος δύναμη είναι η αγάπη της μουσικής στην καρδιά του και η αγάπη του για το χορό (γενικά αλλά και ειδικά), για το λόγο αυτό μπορεί το ίδιο εύκολα να νιώσει την ανάγκη ακόμα και μόνος του δίχως θεατές να επιδοθεί σε αυτό. Όταν πηγαία, αληθινά, ειλικρινά και ακράτητα θέλει να εκφράσει κάποια συναισθήματα (πόνο, θλίψη, χαρά, κέφι) θα το κατορθώσει με τη γλώσσα του σώματος. Δεν είναι απαραίτητο να είναι ο καλύτερος σε όλα, αλλά ο καλύτερος τη δεδομένη στιγμή γιατί το βιώνει ολοκληρωτικά.

Όπου υπάρχει μουσικό άκουσμα η ψυχή  βρίσκει την ευκαιρία να εκφραστεί.

Ο πρώτος είναι αυτός που εμπνέεται απ`τους μουσικούς, συνομιλεί με τα "όργανα" και με τη σειρά του τους εμπνέει. Χορευτής και μουσικός....σχέση αλληλένδετη ….και  μπαίνει μπροστά όταν το νιώσει , όταν όλα γύρω το φωνάζουν ότι είναι η στιγμή του. Χορεύει αυτό που του ταιριάζει, αυτό που θα τον βοηθήσει να περάσει το μήνυμά του και να εκφράσει ανείπωτα πολλές φορές συναισθήματα, να αποτυπώσει το ίχνος του και να εκφράσει την ψυχή του, να συνομιλήσει με άλλες αξίες, να εξιστορήσει, να διηγηθεί. Και στη συνέχεια να ξαναγίνει ένας από τους πολλούς που “σέρνουν ” το χορό. Θα δώσει βήμα στον επόμενο πρώτο, θα τον στηρίξει σαν δεύτερος, αλλά και σαν τρίτος κλπ.

Ο καλός πρωτοχορευτής χαίρει της αναγνώρισης του κοινού, η οποία εκφράζεται με το χειροκρότημα, τις επευφημίες και το φιλοδώρημα και του απονέμεται ο τίτλος του χορευταρά, του μερακλή, του λεβέντη, τίτλοι τιμητικοί που τον ακολουθούν στην πορεία του ως μέλος μιας κοινότητας.

Πρωτοχορευτής και πρωτοχορεύτρια μπορούν να γίνουν όλοι εφόσον χορεύουν με την ψυχή τους!

ΠΗΓΕΣ: *topoikaitropoi.gr (Κ.Πασσαδέλλης)

                                                      *Lappa.gr

Ο χορός και τα 7 οφέλη του στην υγεία μας

Ο χορός, ένα φυσικό αντίδοτο για κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζει το σώμα και η ψυχή μας. Πρόκειται για ένα πραγματικό τρόπο ζωής που μας βοηθά να εκφράσουμε δημιουργικά τα μέσα μας συναισθήματα, γεμίζοντας την καθημερινότητά μας με μία μόνιμη θετική αύρα. Εξάλλου, όσοι χορεύουν τακτικά, γνωρίζουν καλά τα οφέλη του χορού. Πρόκειται για τους ανθρώπους εκείνους της διπλανής πόρτας που σίγουρα κάποια στιγμή στη ζωή μας έχουμε συναντήσει και μας έχουν εκπέμψει δύναμη και άπλετη αισιοδοξία.

Στην Ελλάδα ο χορός είναι μέρος του DNA μας!

Από την Αρχαία Ελλάδα μέχρι σήμερα, η διασκέδαση αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της κουλτούρας μας – ο λαός μας εξάλλου, πάντα ευδιάθετος και φιλόξενος, αγαπούσε ανέκαθεν τη μουσική και φυσικά το χορό. Ειδικά όμως όσον αφορά τον τελευταίο, εκτός από είδος διασκέδασης αποτελεί και ένα σημαντικό είδος φυσικής δραστηριότητας. Όπως κάθε περιοχή στην Ελλάδα έχει τους δικούς της χορούς, έτσι και κάθε πόλη, μεγάλη ή μικρή, διαθέτει τους δικούς της χορευτικούς συλλόγους με ανθρώπους όλων των ηλικιών που δε σταματούν ποτέ να αγαπούν να χορεύουν, αλλά και να ασκούνται μέσα από το χορό.

Χορός και υγεία: Ένας ακαταμάχητος συνδυασμός

Μία από τις δραστηριότητες που μπορούμε λοιπόν και εμείς να επιλέξουμε για να ενισχύσουμε τη σωματική μας υγεία και ευεξία είναι ο χορός. Πρόκειται για αερόβια άσκηση με σημαντικά οφέλη για όλες τις ηλικίες. Ας δούμε λοιπόν αναλυτικά τι μπορεί να μας προσφέρει:

1. Ο χορός ενισχύει καρδιά και αναπνευστικό

Κατά την διάρκεια της προπόνησης του χορού, οι χτύποι της καρδιάς μας και η πρόσληψη οξυγόνου από το σώμα μας αυξάνονται. Έτσι, βελτιώνεται η κυκλοφορία του αίματος και οι πνεύμονές μας λειτουργούν πιο αποτελεσματικά.

2. Είναι υγιεινός τρόπος να χάσουμε κιλά

Είναι γεγονός ότι με το χορό μπορούμε να βελτιώσουμε την εικόνα του σώματός μας με υγιή τρόπο. Ο χορός ενισχύει το μεταβολισμό μας, βοηθάει στις καύσεις του οργανισμού και επομένως συμβάλλει στην απώλεια κιλών. Το κυριότερο όμως είναι ότι με το χορό χάνουμε κιλά διασκεδάζοντας, χωρίς να καταβάλλουμε τον κόπο που θα κάναμε, όπως στη γυμναστική.

3. Βελτιώνει την ισορροπία και την ευλυγισία μας

Ένας από τους λόγους για τους οποίους ο χορός αποτελεί μια τόσο καλή μορφή σωματικής δραστηριότητας είναι γιατί ενσωματώνει όλα τα επίπεδα της κίνησης και από όλες τις κατευθύνσεις. Στην πράξη, αυτό βοηθά στην ενίσχυση της ισορροπίας μας και στην διατήρησή της όσο μεγαλώνουμε. Επιπλέον βελτιώνει την ευλυγισία μας.

4. Ενισχύει τις γνωστικές μας επιδόσεις

Σύμφωνα με έρευνες, ο χορός μπορεί να βοηθήσει στην διατήρηση ή και την ενίσχυση της γνωστικής μας ικανότητας, επηρεάζοντας θετικά τις περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με τη μνήμη. Αυτή του η ιδιότητα μάλιστα αποκτά ακόμα μεγαλύτερη χρησιμότητα όσο μεγαλώνουμε.

5. Ο χορός μειώνει το άγχος, το στρες και την κατάθλιψη

Οι επιστημονικές έρευνες συμφωνούν ότι ο χορός αποτελεί ένα είδος εναλλακτικής θεραπείας με ψυχοθεραπευτική δράση. Όταν χορεύουμε, τα επίπεδα της κορτιζόλης πέφτουν. Την ίδια στιγμή, αυξάνεται η σεροτονίνη, η ορμόνη της ευτυχίας. Με αυτό τον τρόπο, ο χορός μας βοηθά να διώξουμε το άγχος και την ένταση της κάθε ημέρας μας.

6. Μας γεμίζει με αυτοπεποίθηση

Τα θετικά οφέλη του χορού στην ψυχολογία μας δε σταματούν όμως εδώ. Κάθε φορά που χορεύουμε και επιδεικνύουμε τις επιδέξιες φιγούρες μας στους γύρω μας, καταφέρνουμε να αυξήσουμε και να εδραιώσουμε την αυτοπεποίθηση μας.

7. Μέσα από το χορό αποκτούμε νέους φίλους

Η συμμετοχή μας σε μία χορευτική ομάδα μας φέρνει αναπόφευκτα κοντά σε νέους ανθρώπους. Τα οφέλη της κοινωνικοποίησης που μας προσφέρει ενισχύουν τη συναισθηματική μας υγεία και τη ψυχική μας ισορροπία.

Καιρός να βάλουμε το χορό και τα οφέλη του στη ζωή μας!

Πηγή : medicafeet.com

 

Η διδασκαλία των παραδοσιακών χορών

Του Γιάννη Γούδα

 

Μια λαϊκή παροιμία λέει: «Το παιδί και το γατί, όπως το μάθεις περπατεί»...

Ταιριάζει απόλυτα σε ένα θέμα που αφορά την παράδοσή μας: Τον χορό και τα λάθη που γίνονται από αρκετούς συλλόγους σχετικά με τη διδασκαλία τους.

Για εμένα (και ευτυχώς και για αρκετούς άλλους) η παράδοση αποτελεί ένα πολύ αγαπημένο κομμάτι της καθημερινότητας και της ζωής μας. Τα τελευταία χρόνια οι παραδοσιακοί χοροί (με εκνευρίζει όταν τους λένε μερικοί τσάμικα ή βλάχικα), έχουν ανέβει στην εκτίμηση πολλών και όλο και πιο συχνά ακούμε να γράφονται σε συλλόγους (δεν ξέρω τώρα με την κρίση τι γίνεται;) για να μάθουν να χορεύουν σωστά.

 

Λαογραφικοί σύλλογοι υπάρχουν παντού στην Ελλάδα. Ο κάθε δάσκαλος και ο κάθε καλός χορευτής από κάθε σύλλογο, νομίζει ότι μπορεί να διδάξει σωστά αυτό που χορεύει, ξεχνώντας φυσικά ότι πίσω από κάθε χορό, πίσω από κάθε τραγούδι, υπάρχει μία ιστορία και ένα έθιμο το οποίο επίσης πρέπει να ξέρει και να διδάξει, ώστε ο μαθητής του να έχει και το σωστό ήθος και ύφος εκτός από τα σωστά βήματα. Εκεί λοιπόν ξεκινάει και η ευθύνη τους. Αυτοί είναι που πρέπει να δώσουν το παράδειγμα της σωστής απόδοσης των παραδοσιακών χορών.

 

Όμως αντί για αυτό, παρατηρούμε άντρες να κάνουν κωλοτούμπες στον αέρα, άντρες να φτιάχνουν πυραμίδες και μάλιστα να το θεωρούν κατόρθωμα, άντρες να σηκώνουν στα χέρια άλλους άντρες και γυναίκες, γυναίκες να χορεύουν αντρικούς χορούς με όλα τα καθίσματα, άγρια χοροπηδητά, γυναίκες βαμμένες και χτενισμένες σαν να βγαίνουν στην πίστα. Κάποιοι μάλλον έχουν μπερδέψει τα μπούτια τους. Και επειδή όλα αυτά είναι εντυπωσιακά και κάνουν κέφι, συνήθως καταχειροκροτούνται από το παρευρισκόμενο κοινό που δεν γνωρίζει -και δεν είναι αναγκασμένο να γνωρίζει- το πραγματικά σωστό. Επειδή είναι και μεγάλοι σύλλογοι, παίρνουν εκ των προτέρων τα εύσημα ότι αυτό που κάνουν είναι σωστό.

 

Πώς λοιπόν θα γίνει δουλειά με αυτόν τον τρόπο; Θα πρέπει να φύγουμε κάποτε από αυτήν την παγίδα του εντυπωσιασμού και να πάμε σε απλές κινήσεις χορού, γιατί κανείς και καμία από τους προγόνους μας δεν χόρευε με αυτούς τους τρόπους για να εντυπωσιάσει. Χόρευε απλά, ταπεινά και συνετά, για να το χαρεί και να το απολαύσει.

 

Σας ευχαριστώ για τον χρόνο που κάνατε να το διαβάσετε και παρακαλώ να το προωθήσετε, μήπως και καταφέρουμε να τελειώσουμε με αυτόν τον εντυπωσιασμό και τον κακό ανταγωνισμό, ο οποίος περιλαμβάνει τους καλούς (πάντα κατά τη γνώμη τους) χορευτές (και συγχρόνως δασκάλους), αυτούς ή αυτές που διοικούν τους τοπικούς συλλόγους της κάθε περιοχής και οι οποίοι έχουν τη σωστή και ολοκληρωμένη γνώση, αλλά δεν θέλουν όμως να τη μοιραστούν με κανέναν και τέλος τους δασκάλους οι οποίοι άλλοι τους προσπαθούν με σωστό τρόπο να διδάξουν τα παιδιά και άλλοι τους με λανθασμένο τρόπο.

 

Οφείλω επίσης να σας παρακαλέσω να προωθήσετε τα γραφόμενά μου και τις σκέψεις μου και για έναν ακόμα σημαντικό λόγο. Την οικονομία μας την καταστρέψανε (βλέπε παγκοσμιοποίηση), το εμπόριό μας το διαλύσανε, το μόνο που μας έμεινε είναι ο πολιτισμός. Η παράδοσή μας (το σύνολο δηλαδή των αξιών του Έθνους μας, που παραδίδεται από γενιά σε γενιά). Τα ήθη και τα έθιμά μας. Αν τα χάσουμε και αυτά, τελειώσαμε σαν χώρα!

 

Πηγή: eleftheria.gr

 

 

 

Χορεύω γιατί….

 

Χορεύω..., γιατί όταν χορεύω απελευθερώνεται η ψυχή μου !!!

Χορεύω, γιατί δεν μπορώ αλλιώς !!!

Χορεύω..,γιατί όταν χορεύω κάνω τη μαμά μου να χαμογελάει και όταν χαμογελάμε, η μαμά λέει ότι είμαστε ευτυχισμένοι...

Χορεύω..., γιατί όταν χορεύω κάνω το μπαμπά μου να ξεχνάει την κούρασή του και να θέλει να κάτσει να πιει ένα τσίπουρο ακούγοντας ό,τι κι αν έχω βάλει να παίζει στο cd δυνατά, πολύ δυνατά...

Χορεύω..., γιατί βλέπω τα ανίψια μου να ψάχνουν ένα μαντήλι για να δείξουν στους άλλους πώς χορεύει η θεία τους...

Χορεύω..., γιατί τα αδέρφια μου χαίρονται να με βλέπουν ευτυχισμένη...

Χορεύω..., ακόμη και για τα πέντε λεπτά ψυχικής ανάτασης που θα μου χαρίσει ένα και μόνο άκουσμα...

Χορεύω... γιατί ενώνω το παρελθόν μου με το παρόν μου...

Χορεύω... για να πιάσω το χέρι του φίλου μου, για εκείνη τη στιγμή που θα σφίξουμε ο ένας τον άλλον ταυτόχρονα αυθόρμητα, για εκείνη τη στιγμή που θα ψάξει ο ένας τα μάτια του άλλου...

Χορεύω..., γιατί θέλω να δω τη φίλη μου να κλείνει τα μάτια και να κάνει το δικό της ταξίδι σε δρόμους που ξέρω ότι θα δει και μένα κάπου εκεί...

Χορεύω... ,γιατί μέσω αυτού γνώρισα πολύ κόσμο, ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ...μα και ανθρώπους...

Χορεύω..., γιατί μου χει διδάξει ο χορός πολλά για τη ζωή...

Χορεύω..., γιατί μπορεί ένας χορός να γεμίσει το κενό μου ...

Χορεύω..., γιατί όταν δε μπορούσα να χορέψω, πονούσα ακόμη πιο πολύ...

Χορεύω..., γιατί, όταν δεν το κάνω, χάνω τις ανάσες μου...

Μα πάνω απ' όλα χορεύω, γιατί ο θεός μου χάρισε τα χέρια , τα πόδια και ένα σώμα υγιές... κι αν μου στερήσει κάτι απο αυτά και πάλι θα Τον ευχαριστώ για όλες τις όμορφες μοναδικές και ανεπανάληπτες στιγμές-ΑΝΑΣΕΣ που με αξίωσε να αισθανθώ και να πάρω δίπλα σε ανθρώπους μου...

μπορεί τα πόδια, τα βήματά μου να μην είναι σωστά τις περισσότερες φορές στο χορό ...μα είναι βήματα ψυχής...

ο ΧΟΡΟΣ ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΑΝΈΞΟΔΟ ΤΑΞΊΔΙ ΜΟΥ...

Η ζωή δεν είναι πάντα καλή, δεν είναι πάντα εύκολη και ευχάριστη, αλλά αξίζει να τη ζεις...ΌΤΑΝ ΒΡΕΙΣ ΤΟ ΣΚΟΠΟ ΤΗΣ....

Να την χορεύεις την ζωή 

Γιατί δύσκολα περπατιέται!!!

 

Πολιτιστικός Σύλλογος Σολυγείας - Facebook 

 

 

 

Η Φωνή των Συναισθημάτων στο Σώμα μας

(άρθρο της Ειρήνης Λαγουδάκη)

 

Μέσω του σώματος βιώνουμε και αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο καθώς το σώμα συνιστά κύριο συστατικό της ταυτότητας του ατόμου και αναπόσπαστο στοιχείο έκφρασης συναισθημάτων και προβολής της προσωπικότητας του εαυτού. 

 

Μέσω των συναισθημάτων εξωτερικεύεται η κατάσταση του ατόμου. Αλήθεια όμως πόσοι από εμάς ξέρουμε και έχουμε μάθει να εξωτερικεύουμε τα συναισθήματα μας; Όλοι τα έχουμε νιώσει, αλλά λίγοι μπορούν να περιγράψουν τι ακριβώς εννοούμε όταν μιλάμε για αυτά. Είναι απλές σωματικές αντιδράσεις σε ερεθίσματα ή μήπως πρόκειται για ένα κοινωνικό φαινόμενο;

Συναίσθημα είναι η ευάρεστη ή δυσάρεστη ψυχική κατάσταση που συνοδεύεται από ελαφριές μεταβολές των λειτουργιών του οργανισμού και είναι αποτέλεσμα κάποιου γεγονότος ή εμπειρίας.

Υπάρχουν τα θετικά συναισθήματα (χαρά, ελπίδα, αγάπη, ενθουσιασμός κτλ) και τα αρνητικά (θλίψη, οργή, άγχος, θυμός κτλ)

 

Δυστυχώς στη σύγχρονη κοινωνία της ανασφάλειας κατακλυζόμαστε από αρνητικά συναισθήματα όπως η απογοήτευση και η αβεβαιότητα για το μέλλον που δημιουργούν συχνά και μια κενότητα, η οποία έχει ως αποτέλεσμα τα σύγχρονα άτομα να φτάνουν στο σημείο να φοβούνται ακόμα και να αισθανθούν, αναστέλλοντας και καταπιέζοντας τα συναισθήματά τους.

 

Έτσι, σήμερα, χρειάζεται περισσότερο από ποτέ τα σύγχρονα άτομα να αφυπνίσουν τα συναισθήματά τους. Η απελευθέρωση αρνητικών συναισθημάτων μπορεί να αποβεί σωτήρια δημιουργώντας θετικά αποτελέσματα αν τα άτομα μάθουν να τα διαχειρίζονται και να τα εκφράζουν με παραγωγικό τρόπο.

 

Αντίστοιχα η ενίσχυση θετικών συναισθημάτων μπορεί να προσφέρει στα άτομα πολλαπλά οφέλη και σημαντική βελτίωση τόσο σε επίπεδο υγείας όσο και σε επίπεδο ευκαιριών για εξέλιξη σε διάφορους τομείς της ζωής τους, από την οικοδόμηση περισσότερο ποιοτικών διαπροσωπικών σχέσεων μέχρι τη μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στο χώρο εργασίας τους.

Το σώμα έχει μεγάλη δύναμη και αποτελεί όχι μόνο μία βιολογική ύπαρξη αλλά και μία ενεργητική, δυναμική οντότητα. Αξιοποιώντας τις δυνάμεις που έχει το σώμα «ακούγοντας το» και μεγιστοποιώντας τις δυνατότητές του, δίνεται στα άτομα η δυνατότητα όχι μόνο να εκφραστούν αποτελεσματικότερα αλλά και να αντιδράσουν, αλλάζοντας όλους τους ανασταλτικούς παράγοντες που θεωρούν ότι τους 'κρατούν πίσω'.

Καταλήγουμε λοιπόν ότι το σώμα είναι ο φορέας της ιστορίας, της προσωπικότητας και της συναισθηματικής κατάστασης του ατόμου οπότε και μέσω του σώματος μπορούν να επέλθουν ουσιαστικές αλλαγές. Αυτή είναι και η βασική αρχή της χοροθεραπείας! Το σώμα και τα συναισθήματα είναι αλληλένδετα μεταξύ τους.

 

(Ειρήνη Λαγουδάκη (Δασκάλα Χορού, Pilates & Zumba Instructor, Πιστοποιημένη σε Χοροθεραπευτικές Γνώσεις))

 

Πηγή: dancetheater.gr

 

 

 

 

Η Ηπειρώτικη Πολιτιστική Παράδοση

(Άρθρο του Ιωάννη Γούδα)

 

Η παραδοσιακή δημοτική μουσική διακρίνεται από το αρμονικό και μελωδικό της χρώμα. Ο χορός δεν ήταν μόνο εκτόνωση από την καθημερινότητα και τα προβλήματα που ο κόσμος τότε αντιμετώπιζε. Είχε και ένα βαθύτερο νόημα, γιατί η συμμετοχή όλων στον ανοιχτό διπλό κύκλο του χορού (μια σειρά για τις γυναίκες και μια για τους άνδρες), πιασμένοι χέρι – χέρι (και μάλιστα σφιχτά, γιατί ο καθένας ήξερε το παρατσούκλι του άλλου), συμβόλιζε (γιατί τώρα δεν συμβολίζει) και ταυτόχρονα δυνάμωνε (γιατί τώρα δεν δυναμώνει) την ενότητά τους ως μέλη της ίδιας κοινότητας. Δυνάμωνε το δέσιμο, το αγκάλιασμα και την ενότητα, γιατί ο Θεός τους είχε δώσει και την ευλογία και τη δύναμη, να πρέπει όλοι μαζί μονιασμένοι να αντιμετωπίσουν και τις χαρές, αλλά και τις λύπες.

 

Αυτό που χαρακτήριζε και χαρακτηρίζει γενικά τους ντόπιους ανά περιοχή χορούς ήταν και είναι οι περιορισμένες και συγκρατημένες κινήσεις. Ο τρόπος εκτέλεσης διέφερε ανάμεσα στους άνδρες και τις γυναίκες. Τα βήματα των γυναικών ήταν στρωτά και μικρά, χωρίς πηδήματα και καθίσματα. Λίκνισμα του σώματος και αυτό που γίνεται σήμερα δεν υπήρχε. Το κεφάλι παρέμενε σκυμμένο ως ένδειξη σεμνότητας και το δεξί τους χέρι συνήθως ήταν ή ανεβασμένο μπροστά ή λύγιζε στη μέση. Αντίθετα οι άνδρες χορευτές είχαν την άνεση να κινηθούν λίγο πιο έντονα, πάντα όμως με συγκρατημένες και λίγες κινήσεις. Το ελεύθερο δεξί χέρι τους μπορούσε να κινείται μπρος – πίσω, τεντωμένο ή λυγισμένο και να ακουμπάει στον αυχένα ή τη μέση του.

 

Το χορό τον ξεκινούσε πάντα ο παπάς του χωριού, αφενός μεν γιατί τον εκτιμούσαν και τον σέβονταν όλοι και αφετέρου για να δώσει την απαιτούμενη ιερότητα στην κάθε εκδήλωση, στην κάθε γιορτή ή στο πανηγύρι. Στη συνέχεια ακολουθούσαν οι γεροντότεροι και από εκεί και πέρα και οι άλλοι κατά σειρά ηλικίας. Αυτός που χόρευε πρώτος έδινε τον ρυθμό και την πορεία του χορού. Ήταν δηλαδή αυτό που λέμε <<ο καθοδηγητής του χορού>>. Η ικανότητά του ήταν το να μπορεί με το σώμα του <<να συνομιλεί με τα όργανα >>, γιατί έπρεπε οπωσδήποτε να συνομιλεί και πράγματι συνομιλούσε! Να μπορεί με το σώμα του να δείχνει χορεύοντας ότι είναι ερωτευμένος με τη μουσική και το κάθε τραγούδι που παράγγελνε, ότι νοσταλγεί, ότι επιθυμεί, ότι αυτό που τώρα κάνει, το κάνει με μεράκι και με αγάπη.

 

Ξεκινούσε συνήθως πρώτα με τσάμικο, μετά με αργά για να “γυρίσει” στη συνέχεια σε πιο γρήγορους ρυθμούς και στο τέλος φρόντιζε συχνά σε αυτοσχεδιασμούς και σε έναν απολαυστικό και γρήγορο “διάλογο” με τον κλαριντζή, διότι εκείνη τη στιγμή εμπνέονταν και δένονταν μεταξύ τους ο ένας με τον άλλον, γίνονταν ‘’ένα σώμα μια ψυχή’’. Ο μεν οργανοπαίχτης διότι είχε απέναντί του έναν πολύ καλό χορευτή (ο καλός ο κλαριντζής παρακολουθούσε πάντοτε τα βήματα και τις κινήσεις του), αλλά και διότι τον είχε ανταμείψει και καλά (έβγαζε και του έδειχνε τις άδειες τσέπες του παντελονιού του και ήταν σαν να του έλεγε : ‘’Χαλάλι σου βρε μπαγάσα, μου τα πήρες όλα’’). Εκεί έβλεπες και τα κεράσματα του κλαριντζή από τους συγγενείς του πρωτοχορευτή, να πάνε ‘’σύννεφο’’. Ο δε πρωτοχορευτής διότι ήταν ενθουσιασμένος και ευχαριστημένος από την όλη διαδικασία του εκπληκτικού παιξίματος των τραγουδιών από αυτόν και από τον καλό χορό που και ο ίδιος έκανε. Όλο αυτό λοιπόν είχε σαν αποτέλεσμα μέσα τους να παρακαλάνε και οι δύο να μη τελειώσει ο συγκεκριμένος χορός . Αυτό το πράγμα γινόταν και με τον επόμενο και σιγά – σιγά περνούσε η ώρα και έφτανε ορισμένες φορές ο χορός να διαρκέσει μέχρι τις πρωινές ώρες της επόμενης μέρας.

 

Περιττό να σας πω ότι το κρασί και το τσίπουρο ξεκινούσε και έρρεε άφθονο από τον πρώτο και έφτανε στον τελευταίο του χορού με μια κανάτα και ένα ποτήρι . Τα κύρια προσόντα του οργανοπαίχτη ήταν να παίζει δυνατά (δεν υπήρχαν τότε μεγάφωνα) για να ακούγεται σε όλη την πλατεία, αλλά και σε όλο το χωριό. Να αντέχει να παίζει για ώρες και πολλές φορές για μέρες, να γνωρίζει τα τοπικά τραγούδια και το τοπικό μουσικό ύφος, αλλά και τις ιδιαίτερες χορευτικές προτιμήσεις των χορευτών. Ακόμη, προσόν ήταν η ικανότητά του να δίνει χρώμα στη μελωδία και να χρησιμοποιεί με δεξιοτεχνία τα διάφορα τσακίσματα και τα τοπικά γυρίσματα. Μα πάνω από όλα ήταν απαραίτητο για όλη την κομπανία, να έχει τα λαϊκά βιώματα της ιδιαίτερης πατρίδας της, γιατί οι περισσότερες κομπανίες συνήθως ήταν από την περιοχή (έρχονταν βέβαια κατά διαστήματα και άλλες κομπανίες από άλλες περιοχές).

Αν δηλαδή η κομπανία είχε τέτοιους καλούς οργανοπαίχτες, σίγουρα δεν θα έμενε ποτέ άνεργη και όχι μόνο για αυτό το λόγο, αλλά και γιατί παλιά ο κόσμος της περιοχής παρά την καθημερινή του κούραση και παρά το δύσκολο για εκείνα τα μέρη αγώνα για επιβίωση, πάντα έβρισκε τον τρόπο και τον χρόνο και να μιλήσει ο ένας με τον άλλον και να καταλάβει ο ένας τα προβλήματα του άλλου και να γλεντήσει και να χαμογελάσει και να ευχαριστηθεί και έχει ο Θεός για την επόμενη μέρα. Τα μουσικά όργανα που συνήθως χρησιμοποιούσαν οι κομπανίες ήταν το κλαρίνο, το βιολί, το λαούτο και το ντέφι.

 

Στη συνέχεια θα μου επιτρέψετε να επισημάνω το εξής : Το πρώτο χρέος μας είναι όλα αυτά που παραλάβαμε από τους γονείς μας, από τις γιαγιές και τους παππούδες μας και όσο ζούμε να τα σώσουμε από την επερχόμενη καταστροφική παγκοσμιοποίηση και να τα φωτίσουμε (αυτό κάνω εγώ σήμερα) και το δεύτερο χρέος μας είναι να τα παραδώσουμε και να τα εμπιστευτούμε στα παιδιά μας, με την ελπίδα ότι αφενός μεν (θέλω να πιστεύω) θα τα διατηρήσουν και αφετέρου για να τους εμπλουτίσουμε το πολιτιστικό τους κεφάλαιο και θησαυροφυλάκιο.

 

Τελειώνοντας θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα απλό συμπέρασμα όλων αυτών που παραπάνω σας περιέγραψα. Μιλάμε για την εικόνα του ‘’ΧΘΕΣ’’ γιατί, όλη αυτή η απλότητα και η αγνότητα, όλη αυτή η ομαδικότητα, όλες αυτές οι κοινωνικές εκδηλώσεις, οι ανθρώπινες σχέσεις και συμπεριφορές, ο χορός και το πανηγύρι σε παρέσερναν στο ορμητικό ρυάκι της μουσικής, της χαράς, της ψυχικής αγαλλίασης και της ευχαρίστησης της ζωής και περίμενες πότε θα έλθει ξανά αυτή η μέρα (πιστέψτε με, σας το λέω και συγκινούμαι) που όλα αυτά θα τα ξαναζήσεις και θα τα απολαύσεις ξανά ! Όλο αυτό θύμιζε μια κυψέλη πολιτισμού της περιοχής.

 

Πηγή: eleftheria.gr

 

 

 

 

O Ελληνικός Παραδοσιακός Χορός και το Παιδί

(Γράφει η Κατερίνα Ταμιωλάκη, MSc)

 

Ο παραδοσιακός χορός αποτελεί μία κινητική δραστηριότητα που έχει ως εργαλείο του το ανθρώπινο σώμα (Lange, 1976:38) και ως μέσο την κίνηση (Τυροβολά, 1996:20), που συνοδεύεται από μουσική και αδώμενο λόγο, μέσα από την οποία μικροί και μεγάλοι μπορούν να εξασκούν το σώμα τους και ταυτόχρονα να διασκεδάζουν βιώνοντας την ελληνική παράδοση. «Με τον όρο παραδοσιακός χορός αναφερόμαστε στο χορό που διαμορφώθηκε και υιοθετήθηκε από συμβιωτικές κοινωνικές ομάδες, αποτελεί δε αναπόσπαστο στοιχείο της συγκεκριμένης ομάδας και μεταδίδεται άμεσα από τη μια γενιά στην άλλη» (Δήμας, 2001:42). Αντίστοιχα, με τον όρο παιδί αναφερόμαστε στην ηλικία κάθε ατόμου κατά την οποία αναπτύσσεται αμφίδρομα σώμα και πνεύμα για την απόκτηση των ενδεδειγμένων εφοδίων από τους εκπαιδευτικούς φορείς για την ζωή. Είναι μια εύπλαστη περίοδος της ζωής του ανθρώπου γι’ αυτό και απαιτείται προσοχή στο τι διδάσκεται και μαθαίνει. Η μουσική και η κίνηση θεωρούνται από τα πιο ωφέλιμα μέσα διαπαιδαγώγησης των παιδιών (Λυκεσάς, Κουκούρης, Τσαπακίδου, 1999).

 

Ο Carl Orff, όπως και ο Πλάτωνας 2500 χρόνια πριν, ο οποίος θεωρούσε το χορό ως το τέλειο μέσο άσκησης (Mullen, 1982), στα πλαίσια της εφαρμογής του συστήματός του, της μουσικοκινητικής αγωγής (Orff-Schulwerk), παρότρυνε τους μαθητές του να χρησιμοποιούν την παραδοσιακή μουσική και τους χορούς του τόπου τους και να δίνουν σημαντική θέση σ΄ αυτή την ενασχόληση στο πλάνο της δουλειάς τους με τα παιδιά (Ανδρούτσος, 1995), έτσι ώστε να επιτευχθεί η ενότητα ψυχής, πνεύματος και σώματος (Αλεξιάδου, 1999).

 

Η παιδική ηλικία είναι ο σπουδαιότερος συνεχιστής των λαϊκών εθίμων και παραδόσεων (Μήλιος, 1980). Μέσα από τον ελληνικό παραδοσιακό χορό, που συμπυκνώνει τον πλούτο των αξιών που εμπεριέχει η ελληνική λαϊκή παράδοση, τα παιδιά έρχονται σε επαφή με τα ήθη και έθιμα του Ελληνισμού, γεύονται την ικανοποίηση που απορρέει από αυτή τη μορφή έκφρασης, συμπεριφοράς και επικοινωνίας, μαθαίνουν τις παλιές αξίες και διαπαιδαγωγούνται μέσα από αυτές.

 

Όσον αφορά στα μικρά παιδιά, ο ελληνικός παραδοσιακός χορός, ως σπουδαία ρυθμική δραστηριότητα (Τσουμάνης, 1995), θεωρείται ο καλύτερος, ίσως, τρόπος για να γνωρίσουν το ρυθμό, να ελέγξουν το ορμέμφυτο της κίνησης τους (Kramer, 1998; Λυκέσας, 1994) και να κατανοήσουν τόσο τον εαυτό τους, όσο και τον κόσμο γύρω τους (Fauman, 1983; Frye-Mason & Miko, 2002). Η Wardle (2000) τονίζει πως η διδασκαλία των παραδοσιακών χορών στα μικρά παιδιά προσφέρει κατάλληλους τρόπους για την ανάπτυξη των φυσικών ικανοτήτων και της συναρμογής. Ο Καμπάς (2003) συμπληρώνει πως, ως σύνθετη λειτουργία εμπλέκει τις αναπτυσσόμενες συναρμοστικές ικανότητες του παιδιού και συμβάλλει στην ανάπτυξη της κινητικής απόδοσης (Poll, 1979; Venetsanou & Kambas, 2004). Αναπτύσσει την ισορροπία, τη ρυθμική ικανότητα, τον νευρομυϊκό συντονισμό και τον έλεγχο του σώματος (Churcher, 1971; Sanderson, 1988). Καλλιεργεί την προσαρμοστική δεξιότητα, την αντιληπτική ικανότητα (κιναισθητική, οπτική ακουστική, ικανότητα συντονισμού) και την αισθητική και προάγει την αυτοαντίληψη των παιδιών (Poll, 1979).

 

Η σπουδαία ακαδημαϊκός και χορογράφος Theresa Purcell (1994:4) σημειώνει: «Ο χορός είναι ένας τρόπος κίνησης διαφορετικός από τα άλλα είδη κίνησης που διδάσκονται τα παιδιά στο μάθημα της φυσικής αγωγής. Είναι η μόνη μορφή κίνησης που συναντά την έμφυτη τάση του παιδιού να εκφράσει σκέψεις, συναισθήματα και ιδέες μέσω της κίνησης», αναδεικνύοντας τη δύναμη της πάλλουσας και συναρπαστικής αυτής τέχνης στην ανάπτυξη της κοινωνικής συναισθηματικής νοημοσύνης.

 

Η κοινωνική συναισθηματική νοημοσύνη, ως παράγοντας τόσο προσωπικής, όσο και κοινωνικής ευημερίας, συνάδει με τον γενικότερο σκοπό της εκπαίδευσης για ολόπλευρη, ισόρροπη και αρμονική ανάπτυξη αφενός των διανοητικών και αφετέρου των ψυχοσωματικών ικανοτήτων των μαθητών (Γιατρά, Βενετσάνου & Κουτσούμπα, 2019). Σχετίζεται άμεσα δε με την προσωπική, τη σωματική και τη συναισθηματική ευρωστία, την υψηλή κοινωνική ικανότητα, την επίδειξη ενσυναίσθησης, τη διαχείριση αρνητικών συναισθημάτων και επιθετικής ή βίαιης συμπεριφοράς (Aikat, 2015; Βrackett & Katulak, 2007; Carmeli, Yitzhak-Halevy & Weisberg, 2009; Carter, 2004; Clark, 2006; Lobo & Winsler, 2006; Parker, Saklofske, Wood, & Collin, 2009; Tsaousis & Nikolaou, 2005). Η τέχνη αποτελεί ένα σπουδαίο μέσο για την ανάπτυξη αυτού του τύπου ευφυΐας. Αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της (Catterall, 2002; Smithrim & Upitis, 2005). Ο χορός είναι μια μορφή τέχνης, που εμπλέκει σώμα και πνεύμα και αποτελεί τρόπο έκφρασης και πρόσληψης κιναισθητικής πληροφόρησης, επιδρώντας στο άτομο ολιστικά (Deans, 2016; Graham, 2008). Έχει τη δυνατότητα να λειτουργεί ως παιδαγωγικό μέσο, δημιουργώντας ευκαιρίες διερεύνησης και απόκτησης της γνώσης, μέσω του σώματος και των αισθήσεών του (Aikat, 2015; Duberg, Moller, & Sunvisson, 2016; Κουτσούμπα, 2004, 2014).

 

Εξαιρετική επίδραση προς την κατεύθυνση της αναγνώρισης των δεξιοτήτων  του σώματος ως μέσων μεταφοράς γνώσης και εμπειρίας άσκησε η εργασία του ψυχολόγου Gardner H. (1983), η οποία μεταβάλλει την αντίληψη για την ύπαρξη μιας μοναδικής ευφυΐας και τεκμηριώνει την πρόταση για την ύπαρξη επτά μορφών νοημοσύνης (λίγο αργότερα προστέθηκε η οικολογική ή φυσιογνωστική), που είναι κοινές σε όλους τους ανθρώπους. Τα είδη νοημοσύνης είναι ικανότητες οι οποίες πραγματοποιούν πολυσχιδείς λειτουργίες, είναι «γλώσσες» που ομιλούν όλοι οι άνθρωποι, είναι «εργαλεία» για μάθηση και για επίλυση προβλημάτων, ενώ συγχρόνως καθιστούν το άτομο μοναδικό (Φλουρής, 2006). Στη χορευτική πρακτική συναντώνται όχι μόνο η σωματο-κιναισθητική νοημοσύνη, που περιλαμβάνει ιδιαίτερες φυσικές δεξιότητες (όπως συντονισμό, ισορροπία, σβελτάδα, δύναμη, ελαστικότητα και ικανότητες που έχουν σχέση με την αφή) (Armstrong, 1994) αλλά και όλοι οι άλλοι τύποι νοημοσύνης (η γλωσσική, η λογικομαθηματική, η μουσική, η νοημοσύνη χώρου, η διαπροσωπική, η ενδοπροσωπική και η οικολογική ή φυσιογνωστική), στοιχεία που αναδεικνύουν το χορό, και μάλιστα τον ελληνικό παραδοσιακό χορό με την τριμερή του υπόσταση σε χρήσιμο παιδαγωγικό μέσο (Γκατζονίκα-Κώτσικα, 2009), για την ολόπλευρη ανάπτυξη των μαθητών.

 

Καταληκτικά, ο ελληνικός πααρδοσιακός χορός, είναι απαραίτητος για την ανάπτυξη ενός παιδιού (Bucek, 1992).  Ως μια μη ανταγωνιστική κινητική δραστηριότητα προάγει την υγεία, ψυχαγωγεί (Wardle, 2000), παίζει σημαντικό ρόλο στη βελτίωση της διάθεσης και τη μείωση του άγχους, ενισχύει την εσωτερική παρακίνηση (Cholod, 1996), καταπολεμά τον εγωκεντρισμό και αναπτύσσει την προσωπικότητα (Mazczuk, 1987), βελτιώνει τις δασκαλο-μαθητικές και διαμαθητικές σχέσεις, διατυπώνει ξεκάθαρους κανόνες, βοηθώντας τα παιδιά να ανακαλύπτουν την ανάγκη ύπαρξης και τήρησης κανόνων (Likesas, Tsapakidou, Kostantinidou & Papadopoulou, 2002), συμβάλλει και  ενθαρρύνει στην καλλιέργεια των διαπροσωπικών σχέσεων και την κοινωνικοποίηση του ατόμου, την ανάπτυξη της φιλίας, της αλληλεγγύης και της επικοινωνίας, καλλιεργώντας έτσι την ισόρροπη ψυχική, πνευματική και κοινωνική ανάπτυξη (Poll, 1979). Αναδεικνύεται, έτσι, ως ένα δυναμικό μέσο για έκφραση και δημιουργικότητα, απελευθέρωση του ατόμου, πολιτισμική κατανόηση και καλύτερη κοινωνική συμβίωση (Schwartz 1991; Shapiro 1998; Musil, 1999; Hanna 1999; Cone & Purcel-Cone, 2003; Kassing & Jay, 2003; Fegley, 2010; Stinson 2016).

 

Πηγή:neakriti.gr

Τι κερδίζεις μαθαίνοντας Παραδοσιακούς χορούς

(της Μαργαρίτας Λώλη)

 

Μαθαίνω παραδοσιακούς χορούς, σημαίνει, μαθαίνω να χορεύω, να τραγουδάω και να εκφράζομαι, γνωρίζoντας τα ήθη και τα έθιμα του τόπου μου.

Πολλές φορές τα καλοκαίρια πηγαίνοντας σε πανηγύρια, χόρευα ή μάλλον νόμιζα ότι χόρευα παραδοσιακούς χορούς. Αντέγραφα τα βήματα από τους υπόλοιπους στον κύκλο, χωρίς να ξέρω αν είναι σωστά, ενώ πολλές φορές έβαζα και δικά μου αυτοσχέδια. Ίσως κάνεις κι εσύ το ίδιο…

Αν γίνεις μέλος μιας χορευτικής ομάδας, θα καταλάβεις ότι μαθαίνοντας παραδοσιακούς χορούς, κερδίζεις πολλά…

 

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΥΣ ΧΟΡΟΥΣ
Με την εγγραφή σου σε έναν σύλλογο, αρχικά διδάσκεσαι το αυτονόητο. Τα σωστά βήματα από πολλούς παραδοσιακούς χορούς. Μαθαίνεις το όνομα και τη γεωγραφική καταγωγή τους. Συγχρονίζεις τα βήματά σου με τις κινήσεις των χεριών και του σώματός σου και ταυτόχρονα μαθαίνεις να τραγουδάς. Παράλληλα, έρχεσαι σε επαφή με τις παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα του τόπου σου.

 

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΦΟΡΕΣΙΕΣ
Με τη συμμετοχή σου σε παραστάσεις, σου δίνεται η ευκαιρία να φορέσεις παραδοσιακές φορεσιές. Μαθαίνεις από ποια κομμάτια αποτελούνται, ποια είναι η καταγωγή και η ιστορία τους, πώς ονομάζονται και πώς φοριούνται.

Καταλαβαίνεις πόσο διαφορετικά ήταν τα ρούχα από τα σημερινά, πόσο δύσκολα κατασκευάζονταν μερικές δεκαετίες πριν και πόσες ατελείωτες ώρες ξόδευαν για να τα κεντήσουν και να τα διακοσμήσουν. Έτσι, μαθαίνεις να σέβεσαι τη φορεσιά που φοράς και να την επιστρέφεις σε άψογη κατάσταση, όπως την παρέλαβες.

 

ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ
Χορεύοντας στον κύκλο, αρχίζεις να ενδιαφέρεσαι για την καλή απόδοση όλης της ομάδας κι όχι αποκλειστικά για τη δική σου. Η σκέψη σου φεύγει από το «εγώ» και περνάει στο «εμείς». Ενδιαφέρεσαι για το συλλογικό κι όχι για το ατομικό καλό.

Αν σκεφτείς ότι ο κύκλος στον χορό είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας, σε μαθαίνει πώς πρέπει να φέρεσαι κι εκτός χορευτικής ομάδας, με αλτρουισμό, ανιδιοτέλεια, αλληλοσεβασμό κι αλληλοβοήθεια.

 

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ
Ως μέλος χορευτικών συλλόγων, σου δίνεται η ευκαιρία να πάρεις μέρος σε πολλές σημαντικές παραστάσεις σε γνωστές σκηνές στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Έτσι, κάνεις ταξίδια κι ανακαλύπτεις μέρη που δεν θα το έκανες διαφορετικά. Επιπλέον, γνωρίζεις το μέρος που επισκέπτεσαι, όχι σαν απλός τουρίστας, αλλά μέσα από την παράδοση και τον χορό.

Κάθε χρόνο γίνονται πολλά επιμορφωτικά σεμινάρια. Το κάθε ένα εστιάζει σε χορούς από συγκεκριμένη περιοχή της Ελλάδας. Συμμετέχοντας σε τέτοια σεμινάρια, εξειδικεύεσαι σε αυτούς τους χορούς και τελειοποιείς τα βήματα και την τεχνική σου.

 

ΟΡΘΟΣΩΜΙΑ
Δεν υπάρχει πιο άσχημη εικόνα, από έναν χορευτή που καμπουριάζει και κοιτάζει κάτω την ώρα που χορεύει. Κατά την διάρκεια των προβών μαθαίνεις να έχεις το σώμα σου στητό, με τους ώμους κάτω και πίσω και το στήθος έξω. Ταυτόχρονα το κεφάλι πρέπει να είναι σταθερό και να κοιτάζεις ευθεία μπροστά. Μαθαίνεις δηλαδή σωστή στάση σώματος που ιδανικά πρέπει να συνεχίσεις να την έχεις και στις υπόλοιπες δραστηριότητές σου.

 

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
Ο παραδοσιακός χορός και το παραδοσιακό τραγούδι είναι δύο έννοιες συνδεδεμένες. Δεν χρειάζεται να είσαι καλλίφωνος για να τραγουδάς, χορεύοντας παράλληλα. Σε βοηθάει να αναπνέεις καλύτερα, να αποκτάς περισσότερη αντοχή, να ακολουθείς τον ρυθμό και να διασκεδάζεις. Κατά την διάρκεια μιας παράστασης όταν οι θεατές σε βλέπουν να τραγουδάς, καταλαβαίνουν ότι δεν χορεύεις τυπικά, αλλά το ζεις πραγματικά.

Παράλληλα, ξεπερνάς τη ντροπή που ίσως έχεις όταν πρέπει να τραγουδήσεις μπροστά σε κοινό. Ακούς, καλλιεργείς τη φωνή σου και συνεχώς βελτιώνεσαι. Μαθαίνεις τραγούδια σχετικά με τις παραδόσεις του τόπου σου και μάλιστα στην τοπική διάλεκτο.

 

ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
Γνωρίζεις αξιόλογους ανθρώπους από τον χώρο της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής, χορού και τραγουδιού.

O δάσκαλός σου είναι το πιο σημαντικό πρόσωπο στον χορό. Σου μεταδίδει τις γνώσεις του και με την δική του πείρα και καθοδήγηση παίρνεις μέρος σε παραστάσεις κι εκδηλώσεις. Μοιράζεστε το ίδιο άγχος και κούραση αλλά και την ίδια υπερηφάνεια και ικανοποίηση.

Κάνεις φιλίες με ανθρώπους που βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος με εσένα και μπορούν να καταλάβουν την αγάπη σου για τον χορό και την παράδοση.

 

ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ
Οι ελληνικοί παραδοσιακοί χοροί είναι η καλύτερη και η πιο ανέξοδη ψυχοθεραπεία και ψυχαγωγία! Την ώρα που χορεύεις, δεν σκέφτεσαι τίποτα. Ξεχνάς τα προβλήματά σου κι ακούς μόνο τις όμορφες μελωδίες. Κυριολεκτικά αδειάζεις από τα ψυχικά σκουπίδια που κουβαλάς. Δεν είναι κι αυτή μια μορφή διαλογισμού;

Αν αποφασίσεις να πάρεις μέρος σε παραστάσεις, ξεπερνάς τη ντροπή και τον φόβο έκθεσης στο κοινό. Παράλληλα μαθαίνεις να χαλιναγωγείς το άγχος σου και να το χρησιμοποιείς έτσι ώστε να είσαι σε εγρήγορση και να μην κάνεις χορευτικά λάθη. Ως μέλος του κύκλου, αποκτάς φιλίες και γίνεσαι πιο κοινωνικός. Ενδιαφέρεσαι περισσότερο για την ομαδική εμφάνιση και λιγότερο για την προσωπική. Γίνεσαι λιγότερο εγωιστής κι επομένως καλύτερος άνθρωπος. Και το σημαντικότερο… Χαμογελάς και διασκεδάζεις!

 

ΑΕΡΟΒΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ
Πολλοί πιστεύουν ότι οι ελληνικοί παραδοσιακοί χοροί είναι αργοί και βαρετοί! Η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική. Υπάρχουν χοροί τόσο γρήγοροι, δυναμικοί και κουραστικοί που δεν υπάρχει περίπτωση να μην ιδρώσεις. Είναι σαν να κάνεις προπόνηση σταθερά μία φορά την εβδομάδα. Βελτιώνεις έτσι την φυσική σου κατάσταση, την αναπνοή σου και το σώμα σου. Αυτό καθιστά τον παραδοσιακό χορό μια από τις καλύτερες μορφές αεροβικής άσκησης!

 

ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΕΝΑΣΧΟΛΗΣΗ
Υπήρξε μια περίοδος που οι ελληνικοί παραδοσιακοί χοροί θεωρούνταν «ντεμοντέ»! Ευτυχώς στην εποχή μας όλα έχουν αλλάξει. Τώρα, είναι της μόδας να είσαι μέλος ενός χορευτικού συλλόγου. Σε θαυμάζουν όταν σηκώνεσαι να χορέψεις σε γάμους ή πανηγύρια. Σου ζητάνε να τους μάθεις τα βήματα και προσπαθούν να σε αντιγράψουν. Άλλωστε, στην Ελλάδα ο παραδοσιακός χορός είναι μέρος της κουλτούρας και της ζωής μας.

 

Μαθαίνοντας ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς, κέρδισα πολλά… Έμαθα να αναγνωρίζω και να χορεύω παραδοσιακούς χορούς από ολόκληρη την Ελλάδα κι όχι μόνο. Φόρεσα με καμάρι εντυπωσιακές παραδοσιακές φορεσιές. Έμαθα να τραγουδάω παραδοσιακά τραγούδια. Ίδρωσα και κουράστηκα από τις απαιτητικές πρόβες και τα πολύωρα σεμινάρια.

Είχα τη τύχη, τη χαρά και την ικανοποίηση να πάρω μέρος σε χορευτικές παραστάσεις σε σημαντικές σκηνές της χώρας μας όπως Θέατρο Δώρας Στράτου, Ζάππειο, Μέγαρο Μουσικής και Ηρώδειο. Έκανα μακρινά ταξίδια για να παρουσιάσω τους χορούς και τις φορεσιές μας στο εξωτερικό, όπως Νορβηγία, Ιρλανδία και Κωνσταντινούπολη. Ως μέλος πολλών χορευτικών ομάδων γνώρισα αξιόλογους ανθρώπους σχετικούς με τον παραδοσιακό χώρο. Έκανα δυνατές φιλίες με συγχορευτές μου και μοιραστήκαμε την ίδια αγάπη… Τους παραδοσιακούς χορούς!

 

Πηγή: topoikaitropoi.gr

 

 

Ζεϊμπέκικος. Μύθοι και πραγματικότητα. Η πραγματικότητα.

 

Ο Ζεϊμπέκικος είναι ίσως ο πιο εντυπωσιακός Ελληνικός χορός. Η μουσική του είναι πολύ όμορφη. Όπως όλοι οι χοροί Ελληνικοί ή ξένοι έχει κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, που απορρέουν από την μουσική του.

 

Χορός χωρίς μουσική δεν υπάρχει. Μουσική που πρέπει να έχει κάποιον διακριτό ρυθμό. Χορός χωρίς ρυθμό δεν υπάρχει. Μπορούμε να χορέψουμε αυτοσχεδιάζοντας με κάποια μελωδική χωρίς ευδιάκριτο ρυθμό μουσική, αλλά δεν θα υπάρχουν συγκεκριμένες κινήσεις χωρίς την ύπαρξη κάποιου σταθερού ρυθμού.

 

Οι περισσότεροι μύθοι ακυρώνονται λόγω της μουσικής. Ίσως στα πρώτα χρόνια εμφάνισης της μουσικής και του χορού να είχαν κάποιο νόημα. Η εξέλιξη της μουσικής μέχρι την σημερινή της μορφή καταργεί τους περισσότερους.

 

Παράδειγμα 1ο: “Θα ζήσω ελεύθερο πουλί όχι κορόιδο στο κλουβί”. Καθόλου δραματικός καθόλου τραγικός στίχος. Υπάρχουν πολλά τραγούδια πολύ εύθυμα, πολύ αυτοσαρκαστικά με πολύ ωραίο ρυθμό που σε κάνει να θέλεις να χορέψεις, χωρίς να έχει συμβεί τίποτα τραγικό.

 

Παράδειγμα 2ο: “Αχ αυτός ο άτιμος ήθελε μαχαίρωμα, ένα βράδυ πούβρεχε μέχρι το ξημέρωμα”. Παρά το “μαχαίρωμα” το τραγούδι του Νίκου Γούναρη, είναι εύθυμο ερωτικό, με πολύ όμορφο ρυθμό που σε κάνει να θέλεις να το χορέψεις, χωρίς να έχεις διαπράξει κανένα έγκλημα.

 

Όλα τα σχετικά με τις τραγικές καταστάσεις που πρέπει να έχουν προηγηθεί στην ζωή του χορευτή για σηκωθεί να χορέψει Ζεϊμπέκικο, στα σύγχρονα τραγούδια δεν υπάρχουν.

 

Υπάρχουν καημοί ερωτικοί ατελείωτοι στα τραγούδια, αλλά δεν αποπνέουν ούτε τραγικότητα ούτε βίαιες καταστάσεις. Δεν υπάρχουν ούτε μετανάστευση, ούτε ναυτικοί, ούτε κυνηγημένοι, ούτε παράνομοι. Φυσικά δεν υπάρχουν και τα ύποπτα γεμάτα καπνό και αργιλέδες καταγώγια, με τους μόρτες, τους μάγκες. Υπάρχουν καπνοί και φωτορυθμικά, λαμέ τουαλέτες και κουστούμια, γαρύφαλλα και σαμπάνιες.

 

Πίνεις, έρχεσαι στο κέφι, σου αρέσει το τραγούδι σηκώνεσαι, χορεύεις και αποθεώνεσαι, απλά πράγματα. Για να βρεις όλα αυτά που λένε οι περισσότεροι μύθοι πρέπει να πας στο νεκροταφείο.

 

Δεν υπάρχει πιο όμορφο θέαμα από μια γυναίκα που χορεύει ένα βαρύ, μάγκικο Ζεϊμπέκικο. Ο καλός της αν δεν είναι Ταλιμπάν θα την λατρέψει χωρίς να προσβληθεί ή να ζηλέψει. Τα πιο όμορφα, τα πιο βαριά Ζεϊμπέκικα είναι τραγουδισμένα από γυναίκες. Γυναίκες που τραγουδούν τον πόνο τους, το παράπονό τους για κάποιον άντρα συνήθως. Για ποιον γράφτηκαν τα περισσότερα, γιατί τόσα είναι τα γυναικεία Ζεϊμπέκικα, για να φτιάξουν κεφάλι και να εξωτερικεύσουν τον καϋμό τους οι βαρύμαγκες? Όχι βέβαια για να χορεύουν οι γυναίκες και να διασκεδάζουν με τους άντρες τους.

 

Οι μύθοι σήμερα δεν ισχύουν, καταργήθηκαν από την μουσική και την ζωή μας.

Σήμερα κανένας δεν θα παρεξηγήσει καμία γυναίκα ή κάποιο παιδί αν σηκωθεί και χορέψει ένα όμορφο Ζεϊμπέκικο. Αντίθετα θα το θαυμάσει και θα το χειροκροτήσει.

Η πραγματικότητα είναι ότι δεν υπάρχουν μύθοι, αλλά υπάρχουν και θα υπάρχουν για πάντα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του χορού που έχουν σφραγισθεί από τους μύθους. Χαρακτηριστικά που ο καλός χορευτής πρέπει να τηρεί σχολαστικά σε όλη την διάρκεια του τραγουδιού και του χορού. Αν δεν τα τηρεί και τα ξεχνάει, θα χαλάει το ύφος και το στυλ του.

 

Νταής, βαρύς, μάγκας, σουρωμένος, ζαλισμένος, περήφανος και έτοιμος για καυγά. Το Ζεϊμπέκικο χορεύεται κοντά στο πάτωμα, όχι στο πάτωμα που βλέπουμε συχνά από υπερβολή. Δεν είναι Τσάμικο για να χορεύεται στον αέρα. Δεν είναι πολεμική τέχνη ή Κρητικός χορός με άπειρα ψαλίδια, κτυπήματα και εναέριες τούμπες. Δεν είναι απαραίτητο τίποτα ακροβατικό ή έστω εντυπωσιακό. Δεν χρειάζεται να σηκώσεις το τραπέζι και τις καρέκλες μαζί με τα δόντια σου, ούτε να μασήσεις το ποτήρι σου, ούτε να ανάψεις φωτιά με το ποτό σου, ούτε να κυλιστείς στο πάτωμα.  Απλά να είσαι εσύ και το τραγούδι που ακούς,  χωρίς υπερβολές.

Είναι αυτό που λένε οι μύθοι. Για αυτό είναι ο πιο όμορφος και ίσως και ο πιο δύσκολος να μαθευτεί χορός. Δύσκολος στο ρυθμό, δύσκολος και στην απόδοση, την έκφραση.

 

Είναι ελεύθερος χορός, είναι αυτοσχεδιασμός αφού χορεύεις μόνος. Φυσικά έχει βήματα και φιγούρες. Τα βήματα και οι φιγούρες σε σχέση με άλλους χορούς είναι πολύ εύκολα, αλλά πρέπει να μάθεις να τα εκτελείς αβίαστα χωρίς να χάνεις τον ρυθμό.

 

Πολύ δύσκολο, δυσκολότερο από την εύρεση και την παραμονή στον ρυθμό, είναι το στυλ, που το αποκτάς με πολύ κόπο και εξάσκηση.

 

Ο πολύ καλός γνώστης του συγκεκριμένου χορού, έμπειρος και υπομονετικός δάσκαλος χορού είναι απαραίτητος σε αυτήν την φάση.

 

Πολλοί έχουν προσπαθήσει ξοδεύοντας πολλά χρήματα στις σχολές χορού να μάθουν Ζεϊμπέκικο. Στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν άρεσε τελικά ούτε στους ίδιους αυτό που χόρευαν, εγκατέλειψαν την προσπάθεια και δεν χορεύουν ή χορεύουν σπάνια χωρίς να νιώθουν όμορφα όταν το κάνουν.

 

Το Ζεϊμπέκικο είναι αυτό που λένε οι μύθοι που δεν υπάρχουν πια. Είναι μαγκιά.

 

Πηγή: pro-dance.gr

Παραδοσιακός χορός σημαίνει να τραντάζεται το μέσα σου

Συντάκτης: Χαρά Νταμουράκη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου

Ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία στην ζωή του ανθρώπου είναι η παράδοση. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο βρίσκονται σαφώς το φαγητό, τα ήθη κι έθιμα, η γλώσσα, η ενδυμασία και σαφώς μεγάλο κομμάτι της παράδοσης αποτελεί κι η μουσική, με προέκταση αυτής τον χορό. Το ύφος και ο χαρακτήρας του εξαρτάται από κάθε περιοχή, που καταγράφονται διαφορετικοί χοροί με παραλλαγές ανά νομούς. Όλοι όμως είναι μοναδικοί κι ο καθένας δημιουργεί έντονα συναισθήματα, τόσο σε εκείνους που χορεύουν, όσο και στους θεατές.

Η τέχνη του χορού στοχεύει στην εξωτερίκευση των συναισθημάτων μέσα από το ρυθμό και την κίνηση. Κι αυτά συνδέονται άρρηκτα με τις σημαντικές στιγμές της ζωής του ανθρώπου και την ανάγκη έκφρασης της ψυχής του κάθε λαού. Συνοδεύει τη χαρά, τη λύπη, τον πόνο, τον έρωτα, το πάθος, την ξενιτιά.

Στην Κρήτη, για παράδειγμα, πιο γνωστά είναι τα πανηγύρια που είναι γιορτές για να τιμήσουν τον άγιο-προστάτη του κάθε χωριού. Σε πολλά χωριά της Κρήτης, με πρωτοβουλία των πολιτιστικών συλλόγων, εξακολουθούν να διοργανώνονται πανηγύρια, τα οποία αποτελούν αφορμή συνεύρεσης ντόπιων κι επισκεπτών, ενώ παράλληλα συμβάλλουν στη διατήρηση των εθίμων και των παραδόσεων του τόπου. Εκεί ο χορός με τη λύρα και τις μαντινάδες παίρνουν φωτιά. Να το, το Πεντοζάλι με τα κοπέλια να χτυπάνε τα στιβάνια τους γερά στο χώμα. Να τος κι ο Μαλεβιζιώτης με τις κοπελιές να κάνουν αυτές τις μοναδικές φιγούρες που σε τρελαίνουν. Και να μην ξεχάσουμε τη Σούστα, αυτόν τον ερωτικό χορό που φέρνει πιο κοντά τους ανθρώπους για να εκδηλώσουν τα συναισθήματά τους ο ένας στον άλλον.

Σαφώς δε γίνεται να αφήσουμε έξω τα νησιά του Αιγαίου, εν γένει, που κάθε χρόνο τον Δεκαπενταύγουστο τιμούν ευλαβικά τη χάρη της Παναγίας διοργανώνοντας πανηγύρια σε κάθε χωριό. Βιολί και Λαούτο δίνουν και παίρνουν με τους ντόπιους και τους επισκέπτες να λικνίζονται σε ρυθμούς Μπάλου, Συρτού και Ικαριώτικου.

Στη Θράκη από την άλλη, σε έναν παραδοσιακό Θρακιώτικο γάμο πιστό στα ήθη και έθιμα της εποχής, θα συναντήσεις την γκάιντα, συνοδεία των Θρακιώτικων τραγουδιών, όπως ο Καρσιλαμάς, η Μπαϊντούσκα, ο Συγκαθιστός που ακόμη και σήμερα χορεύονται και τραγουδιούνται σε ανάλογες περιπτώσεις και ξεσηκώνουν με τον δυναμισμό που αποπνέουν.

Στο Πόντο τραγουδούν και χορεύουν για την ξενιτιά με δυνατούς μαχητικούς χορούς και τραγούδια που εμπεριέχουν μέσα τους τον πόνο και τη λύπη που έκρυβαν μέσα τους εν καιρώ πολέμου, όπως είναι ο χορός Σέρα κι ο χορός των Μαχαιριών.

Στην Πελοπόννησο κάθε χρόνο την περίοδο των Αποκριών τηρούνται τα έθιμα των παραδοσιακών βλάχικων γάμων. Εκεί οι ρόλοι αλλάζουν ο άντρας ντύνεται νύφη και η γυναίκα ντύνεται γαμπρός και στήνεται γλέντι με χορούς και τραγούδι μέχρι πρωίας. Το βράδυ ανάβουν φωτιές και συνεχίζουν ξέφρενα τον χορό.

Πέρα όμως από όλα αυτά οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να γλεντούν και να χορεύουν, να δίνουν την ψυχή τους. Με αφορμή αυτό έχουν διοργανώσει διάφορες γιορτές που δε λείπουν τα παραδοσιακά τοπικά προϊόντα κάθε περιοχής.

Άφθονα ρέουν το κρασί, η ρακή, τα τυροκομικά και τα αλλαντικά, πίτες κάθε λογής κι εκλεκτοί μεζέδες. Ο καθένας μπορεί να συμμετέχει, άντρες, γυναίκες, παιδιά, μικροί και μεγάλοι όλοι μαζί σαν μια ομάδα. Είναι εκπληκτικό να βλέπεις πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους να έχουν την ίδια ρυθμικότητα στην κίνηση και τον ίδιο συντονισμό χεριών και ποδιών. Είναι αυτό το κύμα ζωής που κατακλύζει τον οργανισμό του κάθε χορευτή κι αυτή η περηφάνια που υπερισχύει όλων των υπολοίπων αισθημάτων. Όλοι οι χορευτές χορεύουν με το ίδιο πάθος, ενώνονται σαν μια γροθιά. Η χαρά που εμφανίζεται στα πρόσωπα κι η ένταση που κάνει τα σώματα να τρέμουν από συγκίνηση.

Σπουδαίο να μπορείς να εκφράσεις τα συναισθήματά σου μέσα από το χορό. Κι είναι πολύ συγκινητικό αυτή η έκφραση να γίνεται μέσα από τις παραδόσεις που έχουμε κληρονομήσει ως λαός. Είναι ένας πολύ απλός τρόπος για να τις μεταφέρουμε στις επόμενες γενιές, με την ίδια αγάπη και το ίδιο πάθος. Άλλωστε είναι τόσο το συναίσθημα που αναβλύζει, που είναι σαν να ήταν από πάντα εντός μας. Και πάντα θα είναι.

Πηγή: pillowfights.gr

Χορός, ένα ελιξήριο σωματικής και ψυχικής υγείας!

«Ο χορός είναι ένα ταξίδι αισθήσεων» λένε οι άνθρωποι που τον... υπηρετούν πιστά!

Τι σχέση μπορεί να έχει ο χορός με τον αθλητισμό θα σκεφτεί κάποιος; Eίναι τόσο σημαντικός ο ρυθμός στην καθημερινότητά μας θα πει κάποιος άλλος... Βοηθάει στην σωματική μας υγεία θα ρωτήσει ένας τρίτος. Το Gazzetta Weekend Journal έχει τις απαντήσεις και τις πήρε από μια επαγγελματία του είδους. Χορεύτρια, δασκάλα χορού και χορογράφος. Από τα παιδικά της χρόνια μέσω της ρυθμικής γυμναστικής η κυρία Δέσποινα Παπαδοπούλου είχε το... ρυθμό μέσα της. Ήταν και είναι μέχρι σήμερα η ίδια της η ζωή...

Ρυθμική, ενόργανη, μέλος εθνικής ομάδας και στην συνέχεια χορός, μπαλέτο και διδασκαλία. Ώρες ολόκληρες με πόνο, κούραση, τραυματισμούς, αλλά κυρίως αγάπη... «Έρωτας» αξεπεράστος με τον χορό. Με μεγάλη χαρά, δέχτηκε να βγάλει στο... χαρτί ή για την ακρίβεια στο pc, αυτό που πιστά όλα αυτά τα χρόνια υπηρετεί και να μεταφέρει σε όλους τις ευεργετικές ιδιότητες του χορού!

Διαβάστε τις παρακάτω γραμμές και θα αλλάξετε τρόπο σκέψης σε αρκετά πράγματα...

«Όλα στο σύμπαν έχουν ένα ρυθμό, όλα χορεύουν »Είπε η Maya Angelou (Αφροαμερικανίδα ποιήτρια) και συμφωνώ απόλυτα ! Αν εστιάσει κανείς την προσοχή του ολοκληρωτικά στα ζώα ,τα φυτά ,τα δέντρα ,τα πουλιά,σε οποιοδήποτε φυσικό φαινόμενο,ακόμα και στον ίδιο μας τον εαυτό... την καρδιά μας, την αναπνοή μας, το βάδισμα μας και πολλά απλά καθημερινά, μικρά και μεγάλα δρώμενα γύρω μας, τότε θα νιώσει τον ρυθμό... θα δει ένα μικρό χορευτικό να διαδραματίζεται .......

Ο χορός είναι ένα ταξίδι αισθήσεων αν αφεθεί κανείς στο άκουσμα της μουσικής και στην απλή ροή της κίνησης του σώματος του. Είναι το μυαλό, το σώμα και η ψυχή μαζί ενωμένα, που συνεργάζονται αυθόρμητα στο να μας δώσουν χαρά, ευεξία, θετική ενέργεια και να απελευθερώσουν νευροδιαβιβαστές μειώνοντας το στρες και την κατάθλιψη. Μέσα σε μία αίθουσα με οδηγούς τη μουσική, το δάσκαλο ή τη δασκάλα και φυσικά την κάθε του αίσθηση, το άτομο περνάει σε μία άλλη διάσταση!

Εκφράζεται με την γλώσσα του σώματος του, ”μιλάει” για όσα εγκλωβίζει μέσα του… ! ΓΡΑΦΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΕΚΘΕΣΗ σε κάθε τετραγωνικό του χώρου… ζωγραφίζει με πινέλα το κάθε μέλος του σώματος του, στον αόρατο καμβά που αποτελείται από κάθε κυβικό εκατοστό …! Και όλα αυτό είναι δημιουργία, απελευθέρωση και ψυχοσωματική θεραπεία! Είναι επίσης και μια καλή ευκαιρία για κοινωνικοποίηση !!!!!

Όταν οι μυς μας είναι δυναμωμένοι, τότε οι αρθρώσεις μας λειτουργούν πιο σωστά και αποφεύγουμε πιθανούς τραυματισμούς. Επίσης έχουμε καλύτερη ισορροπία και η καθημερινότητά μας γίνεται πιο ξεκούραστη ! Να τονίσω πως οι διατάσεις των μυών μας, πριν και μετά το πρόγραμμα, είναι απαραίτητες !!! Θέλουμε δυνατούς και ελαστικούς μυς… όχι κουρασμένους, φουσκωμένους και στρεσαρισμένους μυς !!!! Ό,τι είδος χορού και αν επιλέξει ο κάθε ενήλικας ή το κάθε παιδί να κάνει, είναι προς όφελος του, αρκεί να διατηρεί μια συνέπεια στις παρουσίες του στο μάθημα δύο ή τρεις φορές την εβδομάδα και φυσικά να το κάνει με πάθος, αγάπη και σεβασμό !

Σαν αθλήτρια ρυθμικής γυμναστικής αλλά και σαν επαγγελματίας χορεύτρια και δασκάλα κλασικού και σύγχρονου χορού, θεωρώ πως πάντα είναι απαραίτητο το μέτρο στην άσκηση του σώματος μας, για να διαφυλάσσει τη μυοσκελετική μας υγεία και να μας κάνει πάντα να επωφελούμαστε από τον χορό και την γυμναστική και όχι να υποφέρουμε από τυχόν τραυματισμούς.

Από την άλλη όμως εάν συνειδητά θέλει ένα παιδί να ασχοληθεί επαγγελματικά με τον χορό μετά την αποφοίτησή του από το σχολείο, οφείλει φυσικά να αφοσιωθεί σε καθημερινή τεχνική εκπαίδευση, καταπονώντας σε κάποιο βαθμό τις αρθρώσεις και τους μυς του. Όμως κάθε επάγγελμα για να μπεις σε αυτό και να πετύχεις, απαιτεί χρόνο εκπαίδευσης, κόπο, θυσία, πειθαρχεία και σεβασμό !!!!!!

Θα έλεγα πως οι βασικές αρχές του κλασικού και σύγχρονου χορού, βοηθάνε πολύ σημαντικά στην τεχνική βασικών κινήσεων του σώματος σε πολλά αθλήματα ! Όπως επίσης και οι βασική θεωρία της κινησιολογίας του R.V.Laban.

Το βάρος, ο χώρος, ο χρόνος, η ροή, η βαρύτητα, η πτώση και η επαναφορά, η σχέση μας με τους άλλους στο χώρο, ο προσανατολισμός, η ισορροπία, η αναπνοή μας σε αρμονία με την κίνηση, οι στροφές, τα άλματα. Αυτά όλα είναι στοιχεία που πολλά αθλήματα τόσο ομαδικά, όσο και ατομικά, θα ήτανε χρήσιμο να τα αναλύσουν πρακτικά, εντάσσοντας στις προπονήσεις τους ένα μάθημα κλασικού και σύγχρονου χορού, φυσικά προσαρμοσμένου στις ανάγκες των αθλητών !

Κλείνοντας θα πω ότι ο ΧΟΡΟΣ είναι ΖΩΗ, ΡΟΗ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ, ΕΚΦΡΑΣΗ, ΥΓΕΙΑ !

Απολαύστε με όλο σας το είναι τις στιγμές που επιλεγμένα ή μη βρίσκεστε!

«μέσα στον χορό» !

Πηγή: gazzetta.gr

Χορεύω σημαίνει εκφράζομαι

(Της Αναστασίας Ανδριώτη)

"Όταν χορεύεις γράφεις στην γη αυτό που θέλει να πει η ψυχή σου" είχε πει ο Καβάφης και θα συμφωνήσω απόλυτα.

Ο χορός αποτελεί ένα είδος τέχνης, έναν τρόπο καλλιτεχνικής έκφρασης. Ο χορός, ότι είδους κι αν είναι, είναι μέσο εκτόνωσης, μέρος της παράδοσης, τρόπος έκφρασης σεβασμού προς το συγχορευτή, μέσο κοινωνικοποίησης, γυμναστική, αγάπη, έκφραση συναισθημάτων και απελευθέρωση του χορευτή.

Όσον αφορά τους παραδοσιακούς χορούς, αναπτύσσεται έντονα το ομαδικό πνεύμα, η συνεργασία, η αλληλεγγύη & ο σεβασμός προς την ομάδα. Αποτελούν μέρος της παράδοσης και οι χορευτές εκπροσωπούν αυτό το κομμάτι, έχοντας μέσα τους την εθνική τους ταυτότητα. Γιατί οι ελληνικοί παραδοσιακοί χοροί δεν είναι μόνο βήματα. Είναι βήματα, αλλά με τα τραγούδια να έχουν πάντοτε νοήματα. Κρύβουν τον έρωτα, την αγάπη, τη θρησκεία, την προσφυγιά, την πατρίδα, τη σεξουαλικότητα και ακόμη περισσότερες έννοιες που μας χαρακτηρίζουν σα λαό.

Η ποικιλομορφία των τραγουδιών των ελληνικών παραδοσιακών χορών αντικατοπτρίζει πλήρως την παράδοση και τα έθιμα της χώρας μας που έχουν παραμείνει μέχρι και σήμερα ανά τις περιοχές.

Όλα - φορεσιές, τραγούδια, κινήσεις - όλα, έχουν ένα νόημα, μια σημασία και οι χορευτές ενστερνίζονται τις συνθήκες εκείνων των εποχών και εκφράζονται μέσω αυτών. Και δεν είναι μόνο οι επαγγελματίες ή οι ερασιτέχνες χορευτές. Είναι και ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά που θα βγει σε ένα ρακάδικο να φάει και να πιει και θα σηκωθεί να χορέψει. Θα χορέψει για να εκφραστεί μέσα από αυτό, για να διασκεδάσει, για να μοιραστεί το συναίσθημα που έχει, είτε αυτό θα βγει με ένα χαμόγελο, είτε με ένα βλέμμα, είτε με το κράτημα των χεριών - αν πρόκειται για ομαδικο κυκλικό χορό (πχ. καλαματιανό). Πόσες φορές έχουμε εντυπωσιαστεί από ένα ωραίο ζεϊμπέκικο ή ένα ωραίο τσιφτετέλι. Προσωπικά, με κερδίζει.

Δεν είναι τα βήματα, όμως, που έχουν τη μεγαλύτερη σημασία αλλά ο ρυθμός, το τραγούδι, το συναίσθημα του χορευτή εκείνη τη στιγμή, το πάθος του γι αυτό. Αυτό σε κερδίζει.

Και τέλος, κρίνοντας μέσα από τη δική μου ματιά ...

Ο χορος είναι τρόπος έκφρασης και εκτόνωσης. Γιατί όταν χορεύω, ξεχνάω τα πάντα. Είμαι εκεί, στο χορό, στη μελωδία, στα βήματα, στους στίχους, στην ομάδα! Γιατί όποτε με απασχολεί κάτι, ο χορός λειτουργεί σαν αντίδοτο, μου παίρνει το μυαλό! Γιατί η έκφραση "Δεν μπορώ, έχω πρόβα.", όταν πρόκειται να ακυρώσω κάτι, όχι μόνο δε με ενοχλεί αλλά μ'αρέσει κι όλας! Γιατί οι δραστηριότητες της ομάδας (πρόβες, παραστάσεις, εκδηλώσεις) έχουν προτεραιότητα! Γιατί σε κάθε χορό, σε κάθε πρόβα, ανακαλύπτω λίγο ακόμα από εμένα! Γιατί απλά είναι το πάθος μου.

Γιατί όπως λέει και η δασκάλα μου...

Όταν χορεύεις, αν το ζεις, αν χαμογελάς και αν μεταφέρεις στο κοινό ότι περνάς καλά, ότι διασκεδάζεις, ότι το αγαπάς και λάθος να κάνεις ένα βήμα, λίγοι είναι εκείνοι που θα το παρατηρήσουν. Κι έχει απόλυτο δίκιο θα πω εγώ! Γιατί ο χορός, δεν είναι απλά βήματα, είναι πάθος, έκφραση, τρόπος ζωής!

Πηγή: tomorrownews.gr

Ο Παραδοσιακός χορός έχει ηλικία;











(Άρθρο της Γεωργίας Λάππα)






Ο Παραδοσιακός χορός είναι ο χορός που αναφέρεται στην παράδοση. Στα ήθη και τα έθιμα ενός λαού. Ο χορός ήταν από τα πρώτα πράγματα που έκαναν οι άνθρωποι. Χόρευαν σε κάθε περίσταση της ζωής τους. Στη χαρά και στον πόνο. Δυστυχώς, λόγο των γεγονότων που έζησαν κάποιοι, οι περισσότεροι χοροί αναφέρονται στον πόνο, στην ξενιτειά, στο θάνατο και λιγότερο στην αγάπη και στον έρωτα.






Δε μπορεί να ξεχάσει κανείς τα μοιρολόγια που έχουν γραφτεί και αναβιώνουν μέχρι και σήμερα. Αυτή είναι η παράδοση του τόπου μας. Η αναβίωση των παλαιών εθίμων και παλαιών παραδοσιακών χορών. Οι άνθρωποι χόρευαν για να μπορέσουν μέσα από το σώμα τους να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Τα τραγούδια μιλούσαν κυρίως για τα βιώματα των απλών ανθρώπων.






Σήμερα, ο άνθρωπος καταφεύγει στον παραδοσιακό χορό, γιατί είναι μια ευχάριστη ενασχόληση. Γυμνάζει το σώμα και καλλιεργεί την ψυχή. Και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι χορεύουν παραδοσιακούς χορούς για να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Ο κόσμος έχει γίνει περισσότερο εσωστρεφής και μέσω του χορού και του σώματος μπορεί κάποιος να «πει», να εκφράσει τις σκέψεις του νου.






Ο Παραδοσιακός χορός είναι για όλους. Ο Παραδοσιακός χορός δεν έχει ηλικία. Όλοι μπορούν να χορέψουν και να εκφραστούν μέσω του χορού. Όλοι μπορούν να χορέψουν. Οι παραδοσιακοί χοροί είναι πάρα πολλοί. Το τι μπορεί να χορέψει κάποιος εξαρτάται από τις δυνάμεις του, τα θέλω του κι όχι από την ηλικία. Υπάρχουν νέοι που χορεύουν λιγότερο από τους μεγαλύτερους.






Στον παραδοσιακό χορό δε βάζουμε ταμπέλα. Το συναίσθημα του καθενός είναι ελεύθερο να εκφραστεί. Γιατί να μην είναι ελεύθερος κι ο χορός; Εξάλλου ο καθένας μαθαίνει και χορεύει για τους δικούς του προσωπικούς λόγους. Άμεσα ή έμμεσα όμως, αναβιώνει τα ήθη και τα έθιμα μιας άλλης εποχής.






Τι κι αν είσαι νέος ή μεγαλύτερος σε ηλικία; Χόρεψε για να νιώσεις όμορφα. Δώσε χαρά και ευεξία στο σώμα σου και στην ψυχή σου!






Ο παραδοσιακός χορός δεν έχει ηλικία!






Πηγή: epirus.news















Παραδοσιακοί χοροί: Γιατί να ξεκινήσει το παιδί μου;






Υπάρχουν πολλοί λόγοι και είναι όλοι καλοί






Τσάμικος, Καλαματιανός, Ικαριώτικος, πεντοζάλι, μπάλος. Οι ελληνικοί παραδοσιακοί χοροί είναι πολλοί, όπως και τα οφέλη τους στην ψυχοκινητική ανάπτυξη των παιδιών.






Τι μπορεί να προσφέρει ο παραδοσιακός χορός στο παιδί;






Χορός, είναι η τέχνη, η οποία καλλιεργεί το σώμα και το νου. Μέσα από το χορό εκφραζόμαστε, ψυχαγωγούμαστε, επικοινωνούμε αλλά και ασκούμαστε. Ο παραδοσιακός χορός διαθέτει όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά, αλλά με την προσθήκη του στοιχείου του λαϊκού πολιτισμού, μέσα από τον οποίο εκφράζονται έντονα συναισθήματα για τον τόπο και το λαό, την ιστορία του, τη λεβεντιά του.






Ο παραδοσιακός χορός δεν είναι μόνο χορός για ένα παιδί. Είναι ο δρόμος για την διατήρηση της παράδοσης και του λαϊκού πολιτισμού. Μέσα από τα μαθήματα χορού το παιδί μπαίνει στο πνεύμα της παράδοσης από μικρή ηλικία και έρχεται σε επαφή με τις αξίες και τις παραδόσεις του τόπου του.






Ο παραδοσιακός χορός (περισσότερο από όλα τα άλλα είδη χορού), μαθαίνει στο παιδί τι είναι αυτό που χορεύει, γιατί χορεύεται έτσι, τι σημασία έχει, τι συμβολισμό και ποια αξία.






Με τον παραδοσιακό χορό το παιδί μαθαίνει να λειτουργεί συλλογικά. Ο κυκλικός χορός που κρατιόμαστε σφιχτά από τα χέρια ενσαρκώνει το συλλογικό πνεύμα. Το παιδί αντιλαμβάνεται ότι ανήκει σε ένα σύνολο με αμοιβαιότητα. Ο ένας στηρίζει τον άλλο και στηρίζεται απ’ αυτόν, λαμβάνει υπόψη του τα βήματα (δηλαδή τα δικαιώματα) του άλλου, αλλά περιμένει να τον υπολογίζουν και οι άλλοι.






Με τον παραδοσιακό χορό το παιδί αναπτύσσει μέσα του την αίσθηση της ισότητας και του δικαίου.






Η μουσική και ο ρυθμός καλλιεργούν στο παιδί την αντίληψη της αρμονίας και του ωραίου, αλλά και του διδάσκουν την πειθαρχία και στον αυτοέλεγχο.






Ο παραδοσιακός χορός δεν ασκεί απλώς το σώμα, αλλά παρέχει σωστή στάση σώματος και παράστημα.






Η διδασκαλία των παραδοσιακών χορών συνεισφέρει σημαντικά στην ψυχοκινητική ανάπτυξη ενός παιδιού, την καλή του ισορροπία, τη σωματική άσκηση, την αισθητική του καλλιέργεια, την κοινωνικοποίησή του, την καλή συνεργασία και το πνεύμα ομαδικότητας που αναπτύσσεται στους κόλπους της ομάδας.






Οι παραδοσιακοί ελληνικοί χοροί είναι εξωστρεφείς και δίνουν χαρά στα παιδιά. Επειδή διακρίνονται για την ιδιαίτερη αισθητική, τη ρυθμικότητά, το συντονισμό χεριών και ποδιών, την έκφραση υψηλών ιδανικών, αλλά και την αισιόδοξη διάθεση τους. Γι’ αυτό δίνουν την ευκαιρία στα παιδιά, να εκδηλώσουν τη ζωντάνια τους, να νιώσουν τη χαρά της δημιουργικής έκφρασης, να τραγουδήσουν, να συγκινηθούν, να αποκτήσουν σχέση με την ελληνική μουσική και το τραγούδι.






Τέλος ένας ελληνικός παραδοσιακός χορός, διδάσκει στο παιδί την περηφάνια, ενώ με την αναβίωση των ηθών, εθίμων και συνηθειών της λαϊκής μας παράδοσης γίνεται το μέσο που συνδέει το παρελθόν και την ιστορία με τη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα.










ΠΗΓΗ: imommy.gr




Γνωρίζοντας τους Ελληνικούς Παραδοσιακούς Χορούς.






Αν ανατρέξουμε στην ιστορία μας, θα δούμε ότι ο χορός από την αρχαιότητα ήταν σημαντικό μέρος και αναπόσπαστο κομμάτι της εκπαίδευσης αλλά και της σωστής διαπαιδαγώγησης των μαθητών.






Οι ελληνικοί Παραδoσιακοί χοροί είναι αναρίθμητοι, δεν έχουν τέλος.



Πολλά και τα οφέλη αυτών των χορών στην ανάπτυξη των παιδιών και την διαμόρφωση του χαρακτήρα τους. Με την προσθήκη στοιχείων του λαϊκού πολιτισμού, μέσα από τον οποίο εκφράζονται έντονα συναισθήματα για τον τόπο και το λαό, την ιστορία του, τη λεβεντιά του καλλιεργείτε το σώμα και ο νους μας.

Οι Παραδοσιακοί μας χοροί μας προσφέρουν επικοινωνία, ψυχαγωγία, άσκηση και εκπαίδευση. Είναι το μέσο έκφρασης έντονων συναισθημάτων και ο πιο σημαντικός σύνδεσμος με τις παραδόσεις μας. Οι Παραδοσιακοί χοροί για του Έλληνες της διασποράς, είναι μέρος της ζωής τους, είναι η επαφή τους με την πατρίδα.

Αλήθεια, ποιος Έλληνας δεν έχει παταχτεί από την θέση του με τις πρώτες νότες της μουσικής, στους ξεσηκωτικούς σκοπούς της παραδοσιακής μας μουσικής. Γιατί οι ήχοι του κλαρίνου, κυλάνε μέσα στο αίμα μας και στο άκουσμά τους ξυπνά ο Έλληνας.

Η μουσική καλεί μικρούς και μεγάλους, σε κινήσεις τόσο γνώριμες εδώ και αιώνες, που δεν χρειάζονται καν εκπαίδευση, απλά ακούν την μουσική και χορεύουν.

Δεν αργούν να σχηματισθούν Κυκλικοί σχηματισμοί, λεβέντες νέοι και λυγερόκορμες κοπέλες αλλά και υπερήφανοι ασπρομάλληδες, που εκτελούν περήφανα όμορφες φιγούρες.

Οι παραδοσιακοί χοροί στην Ελλάδα παρουσιάζουν τεράστια ποικιλία. Κάθε περιοχή της Ελλάδας έχει τους δικούς της χορούς, οι οποίοι διαφέρουν ακόμη και από χωριό σε χωριό. Αυτή η διαφορά των χορών οφείλεται σε λόγους όπως ο τρόπος ζωής των κατοίκων, το κλίμα, οι πόλεμοι και οι καταστροφές και άλλοι.






Πηγή: pro-dance.gr
















Πώς ο χορός θα αλλάξει τη ζωή σας?






Θα γυμνάσετε το σώμα σας και θα καλλιεργήσετε το πνεύμα σας,


θα καταπολεμήσετε το άγχος σας και θα δυναμώσετε την καρδιά σας,


θα χάσετε εύκολα τα παραπανίσια σας κιλά και θα τελειοποιήσετε την εμφάνισή σας,


θα τονώνετε την αυτοπεποίθησή σας και θα αυξήσετε το θάρρος σας,


θα βελτιώσετε την συμπεριφορά σας και θα εκφράζετε καλύτερα τα συναισθήματά σας,


θα αυξήσετε την δημοφιλία σας και θα αποκτήσετε πολλούς νέους φίλους,


θα έχετε πάντα καλύτερη διάθεση και θα νιώθετε γεμάτοι θετική ενέργεια,


θα δοκιμάζετε ευκολότερα καινούργια πράγματα και θα ξεπερνάτε συνεχώς τα όρια σας,


θα αναζητείτε την τελειότητα και θα νιώθετε απόλυτη ικανοποίηση όταν την επιτυγχάνετε,


θα αγαπήσετε τον εαυτό σας και θα εξισορροπήσετε την ψυχή σας,


θα ζήσετε καλύτερα και περισσότερα χρόνια χορεύοντας μέχρι τα βαθιά σας γεράματα.






Πως θα τα πετύχετε όλα αυτά?
Αν αυτή η τόσο απλή ερώτηση ακουγόταν σε ένα γεμάτο αμφιθέατρο, θα σήκωνε μία θύελλα από “πώς”. “Πώς θα μπορέσω να αλλάξω την ζωή μου και να πετύχω όλα αυτά?”.






Η απάντηση απλή, μία λέξη: Χορεύοντας. Μαθαίνοντας χορό. Αλλάζοντας την καθημερινότητά σας, βάζοντας τον χορό στην ζωή σας. Ειδικότερα τους χορούς που φέρνουν τους ανθρώπους πιο κοντά, τους κοινωνικούς χορούς.






Πηγή: pro-dance.gr













Ο χορός μέσα από προσωπικά διηγήματα – Αξία του χορού






… και τελικά μετά τη δουλειά τι; Οι καιροί δύσκολοι, όλοι περνάμε δύσκολα και όλοι αναζητούμε μια σταγόνα ευτυχίας και ικανοποίησης μες στην καθημερινότητα μας. Πώς άλλαξαν έτσι οι καιροί; Είναι τελικά τόσο δύσκολο να κάνεις αυτό που σ’ αρέσει; Να βρεις τον τρόπο που θα σε κάνει να δεις τα πράγματα λίγο πιο αισιόδοξα; Δεν είναι δύσκολο αρκεί να έχεις τη διάθεση!


Ο χορός είναι φυσικό αγχολυτικό λένε… δεν τους πίστευα μέχρι που ξεκίνησα να «γράφω στα πόδια μου χιλιόμετρα»…. Αλλά ας πιάσουμε τα πράγματα από την αρχή.


Ο παραδοσιακός χορός ήταν πάντα ο «έρωτας» μου, από αυτούς που σου παίρνουν τα μυαλά και ξεχνάς να κατέβεις από το σύννεφο σου. Αναζητούσα τρόπους να χορεύω, σε γλέντια, σε γάμους, σε πανηγύρια, όπου βρισκόμουν και όπου στεκόμουν ήμουν ο ορισμός του «χορέψετε χορέψετε παπούτσια μη λυπάστε», δεν πήγαινα όμως να μάθω, να διδαχθώ χορό. Δεν έβρισκα χρόνο ήταν η δικαιολογία. Όταν όμως θες κάτι πολύ πάρα πολύ και χρόνο βρίσκεις και τρόπο…


Το αποφάσισα λοιπόν και μαγεύτηκα με όλα όσα μάθαινα, άκουγα και προσπαθούσα. Κάθε μάθημα ήταν μια δική μου προσωπική «μάχη» να μάθω να χορεύω όπως αυτοί που θαύμαζα σαν παιδί πάνω στις σκηνές. Με τα τόσο πλουμιστά χρώματα των παραδοσιακών φορεσιών , που χόρευαν λες και τα πόδια τους είχαν φτερά. Και τα κατάφερα…. έμαθα να χορεύω. …


Εκτός όμως από το να χορεύω, που ήταν το deal με τον εαυτό μου, οι παραδοσιακοί χοροί με έκαναν καλύτερο άνθρωπο. Έμαθα να μοιράζομαι και να συνεργάζομαι. Να μην κολλάω στο «εγώ» αλλά το «εγώ» μου να ναι πολύ μικρό μπροστά στο «εμείς». Έμαθα πως είναι να μοιράζεσαι τις ίδιες ανησυχίες, τα ίδια άγχη, την ίδια αγωνία…… οι παραδοσιακοί χοροί με έκαναν καλύτερο άνθρωπο. . .


Γι’ αυτό μη το σκέφτεσαι άλλο, τις περισσότερες φορές το κόστος είναι μικρό. Κάντε ένα δώρο στον εαυτό σας, δεν είναι μόνο το να ξέρουμε να χορεύουμε, είναι η παρέα, είναι η ψυχική ηρεμία, η σωματική ευεξία, ο χορός σε κάνει να νιώθεις «ζωντανός», στην εποχή που όλα είναι «πεθαμένα»….






«Γλεντήστε τώρα φίλοι μου, χορέψτε τραγουδήστε
αυτόν τον χρόνο τουν καλόν τουν άλλουν ποιος του ξέρει»






Άρθρο από τον Σύλλογο Παραδοσιακές Αναδρομές


για το xoreytis.gr























Εγκεφαλική ουσία καθοριζεί την χορευτική ικανότητα










Βρετανική έρευνα αποδεικνύει ότι η χορευτική δεινότητα δεν είναι μόνο θέμα ρυθμού αλλά εξαρτάται και από την ύπαρξη της κατάλληλης ποσότητας συγκεκριμένης εγκεφαλικής χημικής ουσίας.










Οι ερευνητές του Τμήματος Κλινικών Νευροεπιστημών του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, με επικεφαλής τη Σαρλότ Σταγκ, που δημοσίευσαν τη μελέτη στο επιστημονικό έντυπο Current Biology, διαπίστωσαν ότι η GABA, ανάλογα με το επίπεδο που υπάρχει στα εγκεφαλικά κύτταρα, διευκολύνει ή, αντίθετα, δυσκολεύει τη ζωή των χορευτών και ιδίως όσων μαθαίνουν νέες κινήσεις, είτε με τα πόδια τους (χορός), είτε με τα δάχτυλά τους (μουσικά όργανα).










Η GABA δρα σαν αναστολέας που εμποδίζει τους νευρώνες να συνδέονται μεταξύ τους και να δημιουργούν νέες συνάψεις. Με τον τρόπο αυτό, προφυλάσσει τα κύτταρα από το να υπερθερμανθούν, αλλά και επιβραδύνει ή δυσκολεύει την εκμάθηση νέων πραγμάτων, η οποία προαπαιτεί τη δημιουργία νέων συνδέσμων (συνάψεων) μεταξύ των νευρώνων.










Μερικές φορές, όπως στην περίπτωση της εκμάθησης νέων χορευτικών κινήσεων, είναι χρήσιμο να έχει κανείς χαμηλότερο επίπεδο GABA, ώστε ο εγκέφαλος να «παίρνει φωτιά». Μερικοί άνθρωποι, σύμφωνα με τους νευροεπιστήμονες, έχουν μία ικανότητα να μειώνουν απότομα το επίπεδο της GABA στον εγκέφαλό τους κι έτσι μαθαίνουν αμέσως να χορεύουν πιο εύκολα. Αυτά τα άτομα μπορούν να «πιάσουν» με την πρώτη μία νέα χορευτική φιγούρα και να την επαναλάβουν χωρίς δυσκολία ή μπορούν να μάθουν ευκολότερα να συγχρονίζουν τα δάχτυλά τους στο πιάνο.






Οι επιστήμονες έκαναν πειράματα με 12 εθελοντές, στους οποίους μέτρησαν το επίπεδο της GABA στον κινητικό φλοιό του εγκεφάλου τους με τη βοήθεια ειδικής μεθόδου μαγνητικής απεικόνισης.






Στη συνέχεια, μέσω διακρανιακής διέγερσης με ηλεκτρικό ρεύμα χαμηλής τάσης, οι ερευνητές μείωσαν τεχνητά το επίπεδο της GABA στους εγκεφάλους των εθελοντών. Έτσι, διαπίστωσαν ότι, με μειωμένη πλέον την ποσότητα της GABA περίπου 30% των εθελεοντών αύξησαν την ταχύτητα εκμάθησης κατά 70%.






Η τεχνητή μείωση της GABA διήρκεσε περίπου μία ώρα, αν και προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι είναι δυνατό να διαρκέσει για περισσότερο χρόνο.


Γενικά, στον εγκέφαλο όσων τα καταφέρνουν καλύτερα με τις νέες κινήσεις, η GABA αυξομειώνεται σχεδόν δραματικά (άρα η ταχεία πτώση της διευκολύνει την εκμάθηση νέων κινήσεων), σε σχέση με όσους «ζορίζονται», στους οποίους το επίπεδο της GABA παραμένει πιο σταθερό.






Η Δρ Σταγκ ανέφερε ότι παρατηρούνται σημαντικές διαφορές μεταξύ των ανθρώπων, όσον αφορά την ικανότητα εκμάθησης νέων χορευτικών και άλλων κινήσεων (π.χ. των δαχτύλων σε όσους μαθαίνουν πιάνο) και εκτίμησε ότι η νέα μελέτη μπορεί μελλοντικά να οδηγήσει σε νέες μεθόδους και στρατηγικές. Ακόμα, όπως είπε, είναι πιθανό, νέες θεραπείες που θα ρυθμίζουν το επίπεδο της GABA, να μπορούν μελλοντικά να βοηθήσουν στην ανάνηψη ανθρώπων έπειτα από εγκεφαλικό επεισόδιο.






Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ


Dancetheater.gr




Nα το αγαπάς…






Να αγαπάς αυτό που κάνεις…


Να το αγαπάς και να το εξελίσσεις ….


Να το κάνεις με σύνεση και πειθαρχία…


Ο χορός να σε ενώνει και όχι να σε διαλύει…


Να ενώνει όλα τα σπασμένα μέσα σου και να φεύγεις πιο δυνατός…


Να νιώθεις εσύ και όχι κάποιος άλλος…


Να χορεύεις με αυτοπεποίθηση…


Να χορεύεις για σένα και να το κάνεις με όλο σου το «είναι»


Να μην κρίνεις τους συγχορευτές σου… ο καθένας δίνει τη ψυχή του όταν χορεύει… θα έκρινες τη ψυχή κάποιου;


Να χορεύεις ασταμάτητα..


Να μάθεις να ακούς για να γίνεσαι καλύτερος… ο δάσκαλος δε σε διορθώνει για να στο «παίξει» ανώτερος..


Να σέβεσαι την παράδοση και να την υπηρετείς… αν κάτι σου φαίνεται γελοίο να το κρατάς για σένα.


Να συμμετέχεις και όχι να απέχεις…


Να δίνεις τον καλύτερο εαυτό σου…


Να προσπαθείς και να μην πτοείσαι…


Να πηγαίνεις στο χορό για να βλέπεις τα μάτια της που λάμπουν όταν χορεύει….


Να μιλάς με το σώμα σου… να συμμετέχει και αυτό στο χορό.


Να μετράς τα βήματα σου γιατί είναι τα βιώματα σου…


Να το τολμάς μόνο για την εμπειρία…


Να τραγουδάς χορεύοντας και να το νιώθεις…


Να ναι του κόσμου οι λαλιές όλες σε μια δική σου…






Παραδοσιακές Αναδρομές – Σύλλογος Ελληνικών Χορών






Πηγή: xoreytis.gr

















Xορός. Δυναμώνει το σώμα, ισορροπεί την ψυχή!






Γυμνάζετε το σώμα σας, χάνετε εύκολα τα περιττά κιλά, τονώνετε την αυτοπεποίθησή σας, καταπολεμάτε το άγχος, εκφράζετε καλύτερα τα συναισθήματά σας… Κι όλα αυτά με ένα χορό!






O χορός γεννήθηκε από πολλές και διαφορετικές ανάγκες του ανθρώπου: να ξορκίσει τους φόβους του, να εξευμενίσει τους θεούς, να εκφράσει τον έρωτά του και κυρίως να επικοινωνήσει. Από τότε, πολλά πράγματα άλλαξαν, ο χορός όμως παραμένει ακόμα πανταχού παρών. Έχετε παρατηρήσει ότι ορισμένες φορές, στο άκουσμα μιας ρυθμικής μουσικής, δεν μπορείτε να αντισταθείτε στον πειρασμό του λικνίσματος; Μελέτες δείχνουν ότι ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται τους δυνατούς ήχους σαν απότομες μετακινήσεις και προσπαθώντας να ισορροπήσει το σώμα, του δίνει εντολή για κίνηση. Όλη αυτή η διαδικασία προκαλεί, σύμφωνα με τους επιστήμονες, μια έντονη αίσθηση ευχαρίστησης που πλημμυρίζει τον οργανισμό. Λόγος ικανός για να εντάξετε το χορό στη ζωή σας. Εμείς προσπαθήσαμε να κάνουμε λέξεις τις κινήσεις και τα συναισθήματα που εκδηλώνουμε με το χορό και να σας παρουσιάσουμε τα βασικότερα είδη του.



Τι μας προσφέρει ο χορός



Δεν είναι τυχαίο που οι χορευτές έχουν σώματα άξια θαυμασμού. O χορός -μαζί με το κολύμπι- είναι μια από τις καλύτερες αεροβικές ασκήσεις. Αυξάνει το ρυθμό του μεταβολισμού, βοηθάει στις καύσεις του οργανισμού και επομένως συμβάλλει στην απώλεια κιλών. Έχει μάλιστα υπολογιστεί ότι 90″ χορογραφίας διαγωνιστικού τύπου (υψηλού δηλαδή επιπέδου) ισοδυναμεί με 800 μέτρα σπριντ!



● Αν πιστεύετε ότι χορεύοντας γυμνάζονται μόνο τα πόδια, καιρός να αναθεωρήσετε. Όσο εσείς απολαμβάνετε το ρυθμό της μουσικής, όλες οι μυϊκές ομάδες του σώματός σας καταβάλλουν τη δική τους προσπάθεια. Ένας χρόνος συστηματικής ενασχόλησης με το χορό βοηθά στη σύσφιγξη των κοιλιακών, δυναμώνει τον κορμό και γυμνάζει τα άκρα, ενώ παράλληλα χαρίζει ευλυγισία. O μαθητής διδάσκεται να συντονίζει τα διάφορα μέλη του σώματός του, αποκτώντας αρμονία στην κίνηση.



● Επίσης, μέσα από το χορό, διδάσκεται κανείς να στέκεται και να περπατάει σωστά, ελέγχοντας το σώμα του. Όλα αυτά επιτυγχάνονται και με τη βοήθεια της διαφραγματική αναπνοής, που ισχυροποιεί την καρδιά και διευρύνει την ελαστικότητα των πνευμόνων.



● Τα οφέλη, όμως, δεν είναι μόνο σωματικά. Η μουσική συμβάλλει στην ψυχική ισορροπία και ο χορός είναι μια δυνατότητα έκφρασης, μια διέξοδος από την καθημερινότητα και το στρες. Κάθε χορός γεννήθηκε εξάλλου για να υπηρετήσει μια κοινωνική ανάγκη. Μακριά από την έννοια του «μοναχικού σπορ», ο χορός είναι φτιαγμένος πάντα για δύο ή περισσότερους ανθρώπους, που βιώνουν έτσι τη χαρά της επαφής και της ομάδας. Δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα ο χορός, με την παραδοσιακή του έννοια, είναι της μόδας. Oι σχολές ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια και προσφέρουν ποικιλία επιλογών. Διαλέξτε αυτό που σας ταιριάζει και κάντε μια νέα αρχή.

Είναι για μένα;
Χορό μπορεί να ξεκινήσει ο καθένας, ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας. Δεν απαιτούνται ιδιαίτερες ικανότητες ή ταλέντο. Το μόνο που χρειάζεται είναι θέληση.


«Ας κρατήσουν οι χοροί…»



Oι παραδοσιακοί ελληνικοί χοροί αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του Έλληνα. Είναι οι δικοί μας… έθνικ! Oι νησιώτικοι περιλαμβάνουν περισσότερες αναπηδήσεις και πολύπλοκες κινήσεις των ποδιών, ενώ οι στεριανοί από την άλλη πλευρά χορεύονται πιο αργά και «βαριά», σαν να θέλουν να δηλώσουν τις αντιξοότητες της ζωής στις ορεινές περιοχές. Όλοι οι ελληνικοί χοροί και κυρίως όσοι απαιτούν αναπηδήσεις αποτελούν έντονη αεροβική άσκηση που γυμνάζει ολόκληρο το σώμα. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα βρεθείτε σε γάμο, σηκωθείτε και χορέψτε! Για να μάθετε πάντως καλά τα βήματα των κυριότερων παραδοσιακών χορών μας, θα χρειαστείτε περίπου ένα χρόνο.





Πηγή: Απόσπασμα από άρθρο της κ. Μυρτώς Αντωνοπούλου για το vita.gr



















Χορός…η φωνή των συναισθημάτων στο σώμα μας!






Το να μαθαίνεις να περπατάς, σε αφήνει ελεύθερο.


Το να μαθαίνεις να χορεύεις, σου δίνει τη μεγαλύτερη


ελευθερία απ’ όλες, να εκφράζεις τον εαυτό σου, το “είναι” σου…






Melissa Hayden






Ο χορός είναι η πρώτη μορφή τέχνης, αφού δεν απαιτούσε για την εκτέλεση της την ικανότητα της χρήσης λόγου ή μουσικής παρά μόνο το ανθρώπινο σώμα ως μέσο δημιουργίας όπως ένα χτύπημα ποδιών, παλαμάκια ή χτύπημα αντικειμένων μεταξύ τους.






Ιδιαίτερα εμείς οι Έλληνες έχουμε τόσες πολλές ευκαιρίες να χορεύουμε..!


«Ξέρουμε άραγε πόσο καλό κάνουμε στο σώμα μας και την ψυχή μας;»


Μέσω του σώματος βιώνουμε και αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο καθώς συνιστά κύριο συστατικό της ταυτότητας του ατόμου και αναπόσπαστο στοιχείο έκφρασης συναισθημάτων και προβολής της προσωπικότητας του εαυτού και μέσω των συναισθημάτων εξωτερικεύεται η κατάσταση του ατόμου.






«Αλήθεια όμως πόσοι από εμάς ξέρουμε και έχουμε μάθει να εξωτερικεύουμε τα συναισθήματα μας;»






Όλοι τα έχουμε νιώσει, αλλά λίγοι μπορούν να περιγράψουν τι ακριβώς εννοούμε όταν μιλάμε για αυτά. Είναι απλές σωματικές αντιδράσεις σε ερεθίσματα ή μήπως πρόκειται για ένα κοινωνικό φαινόμενο;






Συναίσθημα ουδέτερο


Συναίσθημα είναι η ευχάριστη ή δυσάρεστη ψυχική κατάσταση που συνοδεύεται από ελαφριές μεταβολές των λειτουργιών του οργανισμού και είναι αποτέλεσμα κάποιου γεγονότος ή εμπειρίας.






Υπάρχουν τα θετικά συναισθήματα (χαρά, ελπίδα, αγάπη, ενθουσιασμός κτλ ) και τα αρνητικά (θλίψη, οργή, άγχος, θυμός κτλ )






Δυστυχώς στη σύγχρονη κοινωνία της ανασφάλειας κατακλυζόμαστε από αρνητικά συναισθήματα όπως η απογοήτευση και η αβεβαιότητα για το μέλλον που δημιουργούν συχνά μια κενότητα η οποία έχει ως αποτέλεσμα τα σύγχρονα άτομα να φτάνουν στο σημείο να φοβούνται ακόμα και να αισθανθούν, αναστέλλοντας και καταπιέζοντας τα συναισθήματά τους.






Έτσι, σήμερα, χρειάζεται περισσότερο από ποτέ τα σύγχρονα άτομα να αφυπνίσουν τα συναισθήματά τους. Η απελευθέρωση αρνητικών συναισθημάτων μπορεί να αποβεί σωτήρια δημιουργώντας θετικά αποτελέσματα αν τα άτομα μάθουν να τα διαχειρίζονται και να τα εκφράζουν με παραγωγικό τρόπο.






Αντίστοιχα η ενίσχυση θετικών συναισθημάτων μπορεί να προσφέρει στα άτομα πολλαπλά οφέλη και σημαντική βελτίωση τόσο σε επίπεδο υγείας όσο και σε επίπεδο ευκαιριών για εξέλιξη σε διάφορους τομείς της ζωής τους, από την οικοδόμηση περισσότερο ποιοτικών διαπροσωπικών σχέσεων μέχρι τη μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στο χώρο εργασίας τους.






Το σώμα έχει μεγάλη δύναμη και αποτελεί όχι μόνο μία βιολογική ύπαρξη αλλά και μία ενεργητική, δυναμική οντότητα. Αξιοποιώντας τις δυνάμεις που έχει το σώμα «ακούγοντας το» και μεγιστοποιώντας τις δυνατότητές του, δίνεται στα άτομα η δυνατότητα όχι μόνο να εκφραστούν αποτελεσματικότερα αλλά και να αντιδράσουν, αλλάζοντας όλους τους ανασταλτικούς παράγοντες που θεωρούν ότι τους “κρατούν πίσω”.






Καταλήγουμε λοιπόν ότι το σώμα είναι ο φορέας της ιστορίας, της προσωπικότητας και της συναισθηματικής κατάστασης του ατόμου οπότε και μέσω του σώματος μπορούν να επέλθουν ουσιαστικές αλλαγές. Το σώμα και τα συναισθήματα είναι αλληλένδετα μεταξύ τους.






Κι αν με ρωτάτε προσωπικά.. Έμαθα να χορεύω ανοίγοντας καινούργια μονοπάτια επικοινωνίας με το σώμα μου..! Ακόμα κάθεστε…;






Χορέψετε, παπούτσια μη λυπάστε!






Λαγουδάκη Ειρήνη


Δασκάλα χορού – Επισκέπτρια Υγείας με μετεκπαίδευση στις εναλλακτικές ψυχολογικές θεραπείες






Για το xoreytis.gr
















Ο χορός ως μέσο έκφρασης, δημιουργίας και επικοινωνίας σώματος και ψυχής






Ο χορός μπορεί να χαρακτηριστεί ως μορφή καλλιτεχνικής και αθλητικής έκφρασης, η οποία γενικά αναφέρεται στην κίνηση του σώματος, είναι ρυθμική και σύμφωνη με τη μουσική. O χορός αφορμάται από τις πολλές και διαφορετικές ανάγκες του ανθρώπου: να δηλώσει τους φόβους του, να εκφράσει τον έρωτά του και κυρίως να επικοινωνήσει.






Οι αρχαίοι Έλληνες απέδιδαν σπουδαίο ρόλο στο χορό και τον χαρακτήριζαν ως «δώρο των θεών προς τον άνθρωπο». Σύμφωνα με τον Πλάτωνα, οι έννοιες χορός και χαρά είναι συνυφασμένες και συνδεδεμένες με την εκδήλωση συναισθημάτων.






Πολλές φορές στην αρχαιότητα συναντάμε το χορό ως μέσω μίμησης σε θρησκευτικές τελετές. Ωστόσο, υπήρχε και ως αυτόνομη τέχνη που τη συναντάμε πολλές φορές σε θεατρικές παραστάσεις αλλά και αμφορείς της εποχής. Η ζωή των Ελλήνων ήταν άμεσα συνυφασμένη με το χορό από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους. Η μεταφυσική τους αγωνία θεραπευόταν με τη θρησκεία που εκδηλωνόταν με ύμνους, λατρευτικούς χορούς και τελετές.






Οι εθνικοί χοροί για τους Έλληνες έχουν ακόμη και σήμερα ξεχωριστή σημασία. Ο κύριος λόγος είναι επειδή αυτοί οι χοροί δεν σχεδιάστηκαν από κάποιον ειδικό του χορού, αλλά τους έπλασε η ψυχή του λαού. Οι δημιουργοί των εθνικών χορών, ενώ δεν γνώριζαν ανάγνωση και γραφή και μη διαθέτοντας κάποια άλλη ιδιαίτερη μόρφωση, χόρευαν και τραγουδούσαν για να αποκαλύψουν και να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Οι πολεμιστές για να εκφράσουν τη χαρά και την ικανοποίηση ύστερα από μια νίκη, η μάνα τον πόνο και την πίκρα για τον θάνατο του παιδιού της, η γυναίκα τη θλίψη και την απόγνωση για τον σκοτωμένο άντρα της.






Οι χοροί στις μέρες μας έχουν τις ρίζες τους βαθιά στην αρχαιότητα. Στην Μινωική Κρήτη συναντώνται νέοι και νέες να χορεύουν για τον ερχομό της Άνοιξης, στην Κλασική Ελλάδα παρουσιάζονται οι πεπλοφόρες Παρθένες να χορεύουν στις Καρυές προς τιμήν της Αρτέμιδος και στα Παναθήναια προς τιμήν της Αθηνάς.






Αργότερα, κατά τη διάρκεια των Βυζαντινών χρόνων μεταβάλλεται ο τρόπος ζωής επηρεασμένος από τη θρησκεία, αλλά το κυρίως πνεύμα παραμένει το ίδιο. Οι πόλεμοι δεν σταματούν και γίνονται αγώνες για να σωθεί η εθνική μας κληρονομιά και ο πολιτισμός. Οι παραδόσεις των Ελλήνων παραμένουν, παρότι συνοδεύονται από έναν αγιάτρευτο καημό που βγαίνει από τα βάθη της ψυχής του λαού μας. Στην Ιστορία έχει μείνει ο χορός του Ζαλόγγου, κατά τον οποίο οι Σουλιώτισσες ήθελαν να διατηρήσουν την υπερηφάνεια τους, χορεύοντας με τόλμη, λύπη και περίσσια παλικαριά, δείχνοντας σε όλο τον κόσμο πως μέσα από το χορό μπόρεσαν να αλλάξουν τα δεδομένα.






Τους επόμενους αιώνες, ο χορός θεωρούνταν βασικό και αρχοντικό προσόν. Οι επίσημοι χοροί ήταν συχνό φαινόμενο και ο άνθρωποι όφειλαν να γνωρίζουν χορό. Όποιος δεν γνώριζε να χορεύει, δυσκολευόταν να βρει σύντροφο και αποτελούσε πρόσωπο άξιο αρνητικής κριτικής. Αλλά και αργότερα, στη δεκαετία του ‘70 ο χορός είχε γίνει τρόπος ζωής για όλους.






Σύγχρονες μελέτες έδειξαν πως ο χορός προσφέρει πολλά οφέλη σε όσους ασχολούνται. Το κυριότερο πλεονέκτημα είναι ότι βελτιώνει τις γνωστικές δεξιότητες και προετοιμάζει το μυαλό του ανθρώπου για μάθηση. Η συνθήκη αυτή δεν αφορά μόνο τους επαγγελματίες χορευτές αλλά και ερασιτέχνες χορευτές, οι οποίοι απλά θέλουν να διασκεδάσουν με τους φίλους τους. Οι ερευνητές ανακάλυψαν, επίσης, ότι ο χορός μειώνει τον κίνδυνο άνοιας και κατά τη διάρκεια του χορού το σώμα απελευθερώνει φυσικά νευροδιαβιβαστές, μειώνοντας το στρες και την κατάθλιψη.






Επιπλέον, ο χορός κατατάσσεται ανάμεσα στις καλύτερες αεροβικές ασκήσεις, καθώς αυξάνει το ρυθμό του μεταβολισμού, βοηθάει στις καύσεις του οργανισμού και επομένως συμβάλλει στην απώλεια κιλών. Ένας χρόνος συστηματικής ενασχόλησης με το χορό βοηθά στη σύσφιγξη των κοιλιακών, δυναμώνει τον κορμό και γυμνάζει τα άκρα, ενώ παράλληλα χαρίζει ευλυγισία.






Η τέχνη του χορού δίνει τη δυνατότητα της ελεύθερης έκφρασης του εσωτερικού κόσμου και της εξωτερίκευσης συναισθημάτων του ατόμου. Καταφέρνει να συνδυάζει τη μουσική, την οπτική και την κινησιολογική αντίληψη. Μέσα από το χορό μπορεί να εκφραστεί η πιο μεγάλη λύπη ή η πιο μεγάλη χαρά. Κάθε χορός γεννήθηκε εξάλλου για να υπηρετήσει μια κοινωνική ανάγκη. Διώχνει την ένταση και το άγχος της καθημερινότητας. Χορεύοντας αποκτάται συνείδηση του σώματος και ενεργοποιείται ο αυθορμητισμός και η εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Είναι ένας τρόπος για αποφόρτιση εντάσεων, τόσο σωματικών όσο και ψυχικών. Με το χορό μπορεί να ασχοληθεί ο καθένας, ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας, εφόσον δεν απαιτούνται ιδιαίτερες ικανότητες ή ταλέντο. Το μόνο που χρειάζεται είναι θέληση!






Πολλοί χαρακτηρίζουν τον χορό ως ποίηση εν κινήσει, μια δραστηριότητα που το σώμα και η ψυχή επικοινωνούν και ενωμένα πλέον εκφράζουν τις εσωτερικές ανάγκες του ανθρώπου. Είναι μια εκπληκτική εμπειρία, ένα μοναδικό ταξίδι που μας χαρίζει ομορφιά και μαγεία. Αν δώσουμε μια ευκαιρία στο χορό, είναι βέβαιο ότι θα την ανταποδώσει, αφήνοντας μια γλυκιά γεύση χαράς.






Γερουλίδου Δέσποινα


Εκπαιδευτικός


Υπεύθυνη χορευτικών τμημάτων της Ε.Λ.Β.






Πηγή: emvolos.gr
























Επιστήμονες υποστηρίζουν ότι ο χορός βελτιώνει τις γλωσσικές ικανότητες










Αμερικανική επιστημονική έρευνα απέδειξε πως η ρυθμική και μουσική εκπαίδευση από την παιδική ηλικία, μπορεί να βοηθήσει τον ασκούμενο και στη γλώσσα.










Οι επιστήμονες επεσήμαναν ότι ο ρυθμός αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της γλώσσας και συνεπώς μια καλή ανταπόκριση του σώματος στον χορό μπορεί να σημάνει και τη βελτίωση στη γλωσσική δεξιότητα του ανθρώπου.





Οι ερευνητές, πραγματοποίησαν ρυθμικά τεστ σε περίπου 100 εφήβους και διεπίστωσαν ότι όσοι «πατούσαν» στο ρυθμό, ήταν αυτοί των οποίων ο εγκέφαλος αντιδρούσε καλύτερα στους ήχους της γλώσσας.





Οι νέοι κλήθηκαν να χτυπούν ρυθμικά τα δάχτυλά τους σύμφωνα με τους ήχους που άκουγαν κι η ρυθμική ακρίβεια των κινήσεών τους καταγραφόταν με ειδικό όργανο μέτρησης και παράλληλα ήταν υπό παρατήρηση μέσω ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος η δραστηριότητα των εγκεφαλικών κυμάτων τους.










Έτσι, αξιολογήθηκε η ικανότητα αντίδρασής τους στους ήχους της γλώσσας και οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι όσοι ανταποκρίθηκαν καλύτερα είχαν καλύτερη αντίδραση στους γλωσσικούς ήχους.










Πηγή: dancetheater.gr










Σύγχρονοι «παραδοσιακοί» κρητικοί χοροί.






Πολύς λόγος γίνεται σήμερα για την παράδοση στην Κρήτη και τους παραδοσιακούς χορούς της. Ωστόσο, πόσο «παραδοσιακά» χορεύουμε τους κρητικούς χορούς; Ο όρος «κρητικός χορός» έχει πλέον συνυφανθεί άμεσα με χτυπήματα, έντονες κινήσεις και πολύ υψηλά άλματα για τους άνδρες, με πολλές και συνεχείς στροφές για τις γυναίκες. Είναι όμως αυτό παραδοσιακό;






Ο γνωστός βιολάτορας Θοδωρής Πολυχρονάκης, στη συνέντευξή του στην εκπομπή «Δια…κρητικά» διευκρινίζει ότι κάποτε, στο χωριό του, χόρευαν απλά, μεστά, ταπεινά, και αν κάποιος χόρευε με έντονες κινήσεις και περιττά στολίδια, γινόταν αντικείμενο εμπαιγμού. Είναι γεγονός ότι υπάρχουν ορισμένοι χοροί στους οποίους η διαφορετική κίνηση είναι αναπόσπαστο μέρος, με τρανταχτό παράδειγμα τη σούστα. Εντούτοις, η ενσωμάτωση χτυπημάτων και αλμάτων στην πλειονότητα των κρητικών χορών γίνεται για λόγους εντυπωσιασμού. Κάτι τέτοιο δεν είναι σωστό. Ο γνωστός λαογράφος και αναγνωρισμένος μελετητής της κρητικής παράδοσης Ιωάννης Τσουχλαράκης σχολιάζει στην ιστοσελίδα του πως σε κάποιους χορούς συνηθίζονται οι αυτοσχεδιασμοί και σε κάποιους άλλους όχι.






Κάθε χορός όμως έχει τους δικούς του κανόνες, το δικό του ύφος, ώστε η άντληση αυτοσχεδιαστικών κινήσεων από ένα χορό και η ενσωμάτωσή τους σε κάποιον άλλον είναι λάθος. Ο πρωτοχορευτής οφείλει να γνωρίζει τους κανόνες και το ύφος του χορού, ώστε με αυτά ως δεδομένο να προβεί στον ανάλογο αυτοσχεδιασμό.






Προσωπικά θεωρώ ότι μία ακόμη συνθήκη χρειάζεται να προστεθεί στα παραπάνω, η περίσταση. Με άλλα λόγια, σε ένα πανηγύρι είναι άσχημο ένας χορευτής να προβαίνει σε τσαλίμια, μονοπωλώντας το ενδιαφέρον επί μακρόν. Όλοι χορεύουν, σκοπός του χορού είναι το κέφι, όχι ο εντυπωσιασμός. Σε ένα γάμο όμως ή μια βάπτιση, αλλάζει η συνθήκη. Ο γαμπρός για παράδειγμα, ο κουμπάρος, η νονά, πρόσωπα που πρωταγωνιστούν ούτως ή άλλως, έχουν ενδεχομένως το δικαίωμα να περάσουν κάποιο χρόνο παραπάνω στη μπροστινή μεριά.






Οι υπερβολικές όμως κινήσεις, που συχνά παρατηρούνται σήμερα και ως ένα βαθμό επιφέρουν και την ταύτιση των κρητικών χορών με ψηλά άλματα και στροφές που περισσότερο θυμίζουν μπαλαρίνες, δεν εντάσσονται στα παραδοσιακά πλαίσια. Άλλωστε, αν ο χορευτής γνωρίζει να χορεύει καλά, συχνά αρκούν τα απλά βήματα του χορού για να εντυπωσιάσει.






Το δε επιχείρημα «ο κόσμος εξελίσσεται, μαζί και η παράδοση», δε συνιστά δικαιολογία, τουλάχιστον για τον γράφοντα. Όταν το παρόν γίνει παρελθόν, τότε θα είναι παράδοση και θα πρέπει να διατηρηθεί. Αλλά ως τότε, χρέος μας είναι να διαφυλάσσουμε ό,τι παραλάβαμε όσο γίνεται πιο πιστά, διαφορετικά δε μπορούμε να μιλάμε για ήθη και έθιμα. Εξαιτίας αυτού άλλωστε χρειάζεται ο εκάστοτε μελετητής να παραθέτει τις πηγές του, ως απόδειξη όσων παρουσιάζει, όπως χαρακτηριστικά υποστηρίζει ο Ζουρνατζίδης στο «Αλάτι της Γης». Κάποιες φορές βέβαια προσαρμόζονται τα δεδομένα στο σήμερα, ώστε αν, για παράδειγμα, χορέψει σούστα ένα ζευγάρι, η ερωτική έλξη δεν αποτελεί δεδομένο. Ωστόσο, αν θέλουμε να μείνουμε όσο το δυνατόν πιστοί στην παράδοση, οφείλουμε να ακολουθούμε και τους αντίστοιχους κανόνες του εκάστοτε χορού. Βέβαια, διαφορετικά θα χορευθεί κάποιος χορός σε ένα γλέντι, διαφορετικά σε μια εκδήλωση ενός χοροδιδασκαλείου, διαφορετικά για τις ανάγκες μιας εκπομπής.


Εν είδει επιλόγου, ο εντυπωσιασμός μπορεί να επιτευχθεί και χωρίς την καταφυγή στη λύση των τσαλιμιών. Η γνώση των λιγότερο διαδεδομένων χορών της Κρήτης συνιστά σπάνιο φαινόμενο. Καθότι μόλις πέντε είναι γνωστοί στο ευρύ κοινό, η εξοικείωση με χορούς όπως ο Ξενομπασάρης, ο Πρινιανός, η Γλυκομηλίτσα και ο Απανωμερίτης, μπορεί εξίσου να εντυπωσιάσει, εν προκειμένω όχι για τη δύναμη στα πόδια ή στα χέρια, αλλά για τη γνώση, έτι δε περαιτέρω εάν χορεύονται σωστά ως προς το ύφος τους.






Πηγή: Για το xoreytis.gr από τον Publius Ovidius

















Ο Χορευτής σήμερα…










Πολλές είναι οι φορές που έχουμε θαυμάσει έναν χορευτή. Έναν άνθρωπο που όταν χορεύει, καταφέρνει να τραβήξει τα βλέμματα πάνω του, χωρίς να κάνει εξεζητημένες κινήσεις και ακροβατικά. Η έκφραση του όμως τα μαρτυρά όλα.










Η έκφραση του χορευτή είναι το κατεξοχήν θεμέλιο του παραδοσιακού χορού, όπως ο ήχος για τη μουσική, το χρώμα για τη ζωγραφική ή το πρόσωπο για το θεατρικό έργο. Τα βήματα ενός χορού μπορεί να αποτελούν το δομικό στοιχείο του χορού, αλλά όχι και το κυρίαρχο.










Ο καλός χορευτής είναι παρών στη σκηνή, υπάρχει, δρα – ζωντανός σωματικά και πνευματικά – και επικοινωνεί με το κοινό. Ο χορευτής, σε μια παράσταση, μπροστά στο κοινό υπάρχει με γνησιότητα και αμεσότητα και επικοινωνεί με το κοινό σε στιγμές έμπνευσης.










Είναι αναγκαίο σε μια παράσταση οι χορευτές να ζουν αληθινά και με την ψυχή τους την κάθε στιγμή που χορεύουν χωρίς να υποδύονται απλά τους ρόλους τους. Ο θεατής γυρεύει την αλήθεια και η αλήθεια μιας διανοητικής κατάστασης όπως είναι η έκφραση, είναι κάτι που δεν μπορείς να κρύψεις.










Για να καθηλώσει το κοινό ο χορός, οφείλει να είναι μεστός, κατάφορτος από ευγένεια και ποιότητα. Η ποιότητα όμως των κινήσεων έρχεται με την εμπειρία και την συναίσθηση. Καλλιεργούνται, όχι για να επιτελέσουν ακροβατικά κατορθώματα, αλλά πριν από όλα, για να εκφράσουν με τις κινήσεις του, όσο το δυνατό εντονότερα τις συγκινήσεις. Είναι λοιπόν αυτονόητο πως η έκφραση αυτή δεν μπορεί να έρθει μέσα από «μετρημένες» φιγούρες και στείρα εκτέλεση βημάτων. Για να γίνει ο χορός τέχνη, πρέπει πρώτα να αναδειχθεί η ψυχική κατάσταση και να μετατραπεί η πραγματικότητα σε αλήθεια.










Οι κινήσεις του σώματος στον παραδοσιακό χορό πρέπει να έχουν κίνητρο τον δικό μας εσωτερικό κόσμο και όχι διάφορες ετικέτες που φορούν κάποιοι άλλοι! Μπορεί να δεις κάποιον χορευτή και να σου αρέσει πολύ ο τρόπος που χορεύει. Το να μιμηθείς αυτόν τον τρόπο, ίσως για κάποιον που έχει την ικανότητα της μίμησης να είναι εύκολο, αλλά δεν είναι και το ζητούμενο. Το ιδανικό λοιπόν για έναν χορευτή θα ήταν την οποιαδήποτε κίνηση που βλέπει και του αρέσει να την κάνει «κτήμα» του. Να την προσαρμόσει πάνω του έτσι ώστε να εκφράζει τον ίδιο και όχι απλά να εκτελεί μια καλή κίνηση που ξετρύπωσε σε κάποιο βίντεο. Μόνο τότε έχει αξία μια κίνηση για τον ίδιο, αλλά και για τον θεατή που παρακολουθεί.










Ο μίμος σου μεταδίδει πράγματα που υπάρχουν στην πραγματικότητα. Ο αυθεντικός χορευτής μπορεί να σου μεταδώσει την ουσία του χορού και των συναισθημάτων που αυτός κρύβει. Αυτή η αναζήτηση της προσωπικής έκφρασης του χορευτή, ίσως να είναι το βασικό συστατικό για να μπορέσεις να γίνεις μια μέρα ένας πολύ καλός πρωτοχορευτής. Αυτή η προσωπική αναζήτηση που δεν πρέπει να σταματά ποτέ.








Να γιατί υποκλινόμαστε σε έναν πολύ καλό πρωτοχορευτή. Γιατί είναι σπάνιο να συναντήσεις έναν ολοκληρωμένο χορευτή, έναν ολοκληρωμένο άνθρωπο, έναν πραγματικά ευτυχισμένο άνθρωπο που να μπορεί αυτό να το εκφράσει και με τον χορό του.






Κάπως έτσι φανταζόμαστε εμείς τον πρωτοχορευτή ο οποίος φυσικά δεν γίνεται να χορεύει επί παραγγελία, αλλά μόνο όταν η ψυχή του το προστάζει.






Ίσως η άποψη αυτή να επιβεβαιώνεται και από τους θεαματικότερους πρωτοχορευτές, τους Κρήτες, με τις παρακάτω μαντινάδες:






Όταν χορεύει το κορμί, αφήνει να μιλάει,


για αυτό θωρείς το μερακλή να χαμηλοκοιτάει.






Όταν χορεύει το κορμί από την καρδιά του βγάζει


λύπη, χαρά, στεναγμό……. Όσα η ψυχή προστάζει.






Γκιτέρσος Κωνσταντίνος


Κέντρο Λαογραφικών Ερευνών Λάρισας






Πηγή: xoreytis.gr













Χορός με Συνείδηση σημαίνει Τέχνη


(άρθρο της Βιργινίας Αληζιώτη)




- Φιλοσοφία και Χορός –






"Κάθε κίνηση μπορεί να είναι χορός, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι κάθε κίνηση είναι χορός."
Joanne Skinner, κινησιολόγος, ιδρύτρια της μεθόδου Skinner Release Technique

Ένα απλό περπάτημα στο δρόμο είναι μια μηχανική κίνηση. Το ίδιο περπάτημα στην σκηνή, ως μέρος μιας χορογραφίας, μπορεί να είναι χορός...επειδή έχει συνείδηση.

Ο χορός, τα τελευταία χρόνια, εξελίσσεται πολλαπλά. Ιδιαίτερα οι τεχνικές του σύγχρονου χορού εξελίσσονται ραγδαία περιλαμβάνοντας ακόμα και ακροβατικό χορό. Ταυτόχρονα, καλλιεργείται η "απαίτηση" για περισσότερη χορευτική ευρηματικότητα και έκφραση, κάτι που επιδιώκεται μέσα από τη μέθοδο του χορευτικού αυτοσχεδιασμού. Όλα αυτά μπορούν να είναι δίοδοι για σωματική έκφραση κι εκτόνωση, για όλους όσοι θέλουν να διδάσκονται μαθήματα χορού ως δημιουργική ενασχόληση. Όμως, για εκείνους που επιλέγουν και βιώνουν τον χορό ως Τέχνη η εξέλιξη στην τεχνική και σωματική έκφραση είναι ένας σημαντικός δρόμος και τρόπος ζωής. Και οι απλοί μαθητές χορού (οι "χομπίστες") και οι επαγγελματίες του χορού διατηρούν - ή πρέπει να διατηρούν - κάτι κοινό: την συνείδηση.

- Αυτό που κάνει τις κινήσεις χορευτικές είναι η συνείδηση ότι "τώρα χορεύω"

Σε ένα μάθημα χορού, σε όλη τη διαδικασία σωματικής εκγύμνασης κι εκτόνωσης, αυτό που κάνει τις κινήσεις χορευτικές είναι η συνείδηση ότι "τώρα χορεύω". Κι αυτό δεν είναι κάτι απλό. Έρχεται μετά από εξάσκηση: μαθαίνω τις κινήσεις, ακούω τις οδηγίες, παρατηρώ πότε επιτυγχάνω τη σωστή εκτέλεση της κίνησης ή την επιθυμητή χορευτική έκφραση. Επαναλαμβάνω με προσοχή και συγκέντρωση. Ανακαλώ με μνήμη. Δημιουργώ με φαντασία.



Η προσοχή στη λεπτομέρεια και η συγκέντρωση στην οδηγία εξασκούν το μυαλό στο να οδηγήσει το σώμα σε περισσότερη ελευθερία έκφρασης. Τότε λειτουργεί η συνείδηση: το μυαλό και το σώμα συντονίζονται και κρατούν έξω από αυτά όλα τα περιττά κι ανούσια. Εστιάζονται στο πώς θα εκφράσουν μέσα από το σώμα όλα όσα θέλει να πει το μυαλό και θέλει να εκφράσει το συναίσθημα. Τότε είναι που γίνομαι συνειδητά επιλεκτικός. Με αφορά αυτό που γίνεται εκείνη την ώρα, την ώρα του μαθήματος χορού: το δύσκολο εργαλείο μου είναι το σώμα μου. Το σώμα μου καλείται να αντισταθεί στη βαρύτητα και τη φυσιολογία του. Μοναδικός δρόμος για να μετατρέψω αυτή την ανυπακοή στους δύο αυτούς νόμους [της βαρύτητας και της φυσιολογίας] είναι η προσοχή και η συγκέντρωση στην στιγμή και τον σκοπό.






Μαζί με το σώμα καλούμαι να τιθασεύσω το συναίσθημα και την σκέψη μου...ακριβώς για να εκφράσω το συναίσθημα και την σκέψη μου μέσα από το σώμα μου. Και αυτή η έκφραση θα αποβεί δυνατή και όμορφη ακριβώς επειδή έχω καταφέρει να προσέξω και να συγκεντρωθώ μόνο σε αυτά που είναι απαραίτητα για τον σκοπό μου. Ακόμα κι αν αυτό περιλαμβάνει πόνο...σωματικό και νοητικό.'

- Ο χορός είναι μια απαιτητική τέχνη που δύσκολα "ψεύδεται"

Η μνήμη και η φαντασία που ωθούν στη δημιουργία μιας χορογραφίας, ενός αυτοσχεδιασμού, αναπτύσσονται ταυτόχρονα με την προσοχή και συγκέντρωση, ή...προκαλούν και ζητούν προσοχή και συγκέντρωση: μια δημιουργική ιδέα για μια χορογραφία θα παραμείνει στην σκέψη και δε θα μεταφραστεί σε χορό αν δεν συγκεντρωθώ σε αυτή. Το δημιουργικό κάλεσμα ήρθε. Η φαντασία "μίλησε". Κι εγώ καλούμαι να επικεντρωθώ σε αυτό και να το εκφράσω μέσα από μια χορογραφία που θα πρέπει να... θυμηθώ για να τη διδάξω ή να την χορέψω, αλλιώς η ιδέα θα παραμείνει στη θεωρία, ενώ ο χορός είναι πράξη. Είναι συχνό το φαινόμενο οι μαθητές χορού να ακολουθούν τον δάσκαλο αντιγράφοντάς τον, αλλά να μην μπορούν να χορέψουν την χορογραφία επειδή δεν τη θυμούνται. Ή να μη μπορούν να δημιουργήσουν μια χορογραφία επειδή δε μπορούν να φανταστούν. Για να θυμηθώ, πρέπει πρώτα να προσέξω και συγκεντρωθώ σε αυτό που μου διδάσκεται. Για να φανταστώ δημιουργικά κι εκφράσω σωματικά αυτό που φαντάζομαι, πρέπει πρώτα να έχω εξελίξει τις σωματικές μου δυνατότητες (μέσα από την προσοχή και συγκέντρωση).






Αν βάλω συνείδηση στο μάθημα χορού βελτιώνομαι ως μαθητής και ως άνθρωπος: καλλιεργώ τις δυνάμεις μου με το να προσέχω και να συγκεντρώνομαι σε αυτές, ενώ, συνειδητά, αποδέχομαι σε ποιο βαθμό έχω αφοσιωθεί πραγματικά στον χορό οπότε και γίνομαι ξεκάθαρος με τις προτεραιότητες μου: δεν μπορώ να έχω τα ύψιστα αποτελέσματα που έχει εκείνος που αφοσιώνεται καθημερινά στον χορό, αλλά έχω τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα για εμένα που ασχολούμαι δύο με τρεις ώρες την εβδομάδα. Και αυτό είναι μια σημαντική στιγμή αλήθειας και υπευθυνότητας.



Δυστυχώς ή ευτυχώς, ο χορός είναι μια απαιτητική τέχνη που δύσκολα "ψεύδεται": αν έχω πραγματικά εργαστεί πάνω σε αυτό που αγαπώ [με προσοχή, συγκέντρωση, μνήμη και φαντασία] αυτό θα φανεί επειδή θα το εκφράσω με σωματική αρτιότητα και ακρίβεια, με ομορφιά και αρμονία. Τότε έχω εξελιχθεί ως χορευτής αλλά και ως άνθρωπος. Τότε έχω εξασκήσει και αναπτύξει την συνείδησή μου μέσα από τον χορό και για τον χορό. Τότε - στο δικό μου επίπεδο - έχω αναγάγει τον χορό σε Τέχνη.






Η Βιργινία Αληζιώτη είναι εισηγήτρια χορού, χορογράφος και performer, Certified Dance Instructor D &G U.S.A., Certified Balletoning Instructor, Member of the National Dance Education Organization of U.S.A., Member of the International Dance Council of UNESCO (C.I.D.)
"Χορός με Συνείδηση σημαίνει Τέχνη" - Copyright Ⓒ Βιργινία Αληζιώτη






Πηγή: xoreytis.gr














Ο Χορευτής





“Χορός είναι η έκφραση της ψυχικής κατάστασης του ατόμου μέσω ρυθμικών κινήσεων. Μ’ άλλα λόγια ο χορός είναι η ομιλία της ψυχής, το αποτέλεσμα αρμονικής συνεργασίας σωματικών κινήσεων, ψυχικού κόσμου και ρυθμικών συνδυασμών.”






Χορευτής είναι το άτομο που κινεί το σώμα του στο ρυθμό της μουσικής. Είναι ελεύθερος να επιλέξει αν θα ασχοληθεί επαγγελματικά με τον χορό, ατομικά αλλά και ως μέλος μιας ομάδας. Ο χορευτής με το σώμα του, την έκφραση και την κίνηση του επικοινωνεί με το κοινό, του ξυπνά συναισθήματα αλλά και ο ίδιος ταυτόχρονα εκφράζει τα δικά του.






Τα χαρακτηριστικά που διακρίνουν έναν «χορευτή», είναι αρχικά να νιώθει ο εαυτός του και να εκφράζεται μέσα απ’ αυτό με αγάπη, μεράκι, υπομονή και θέληση αλλά και το σπουδαιότερο, με ήθος. Μέσω του χορού εξασκεί την ικανότητα να δουλεύει και να συνεργάζεται αλλά και αποκτά «μουσικό αυτί». Επομένως, ο χορός δεν συμβάλει μόνο στην σωματική υγεία του ατόμου αλλά και στην ψυχική του ηρεμία, καθώς του προσφέρει διέξοδο από τα προβλήματα της καθημερινότητας.


Βέβαια, η ενασχόληση με τον χορό δεν είναι τόσο εύκολη υπόθεση, όσο φαίνεται. Οι χορευτές που γι’ αυτούς ο χορός σημαίνει τρόπος ζωής, αφιερώνουν τον ελεύθερο χρόνο τους σ’ αυτό που λέγεται ‘’χορός και ο χορός είναι η ζωή’’.






Ανεξάρτητα, αν είναι κάποιος επαγγελματίας χορευτής ή απλά το πάθος του είναι να χορεύει, είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει ο χορός στην ζωή μας σε οποιαδήποτε μορφή ταιριάζει στον καθένα, γιατί μόνο ευτυχισμένους ανθρώπους δημιουργεί γεμάτους με όρεξη για τη ζωή.






Όπως έλεγε λοιπόν, και η σπουδαιότερη σύγχρονη Γερμανίδα χορογράφος Πίνα Μπάους:






«Δεν με ενδιαφέρει πώς κινούνται οι άνθρωποι, αλλά τι είναι αυτό που τους κινεί».














Πηγή: xoreytis.gr













Μια μικρή κοινωνία ο παραδοσιακός χορός






Τα καλά του χορού γενικότερα, και του παραδοσιακού χορού ειδικότερα, νομίζω έχουν αναλυθεί πολλές φορές. Ένα όμως από αυτά που κάνουν τον παραδοσιακό χορό ιδιαίτερα γοητευτικό είναι το πόσο μοιάζει με μια μικρή κοινωνία. Όλα όσα γίνονται στην κοινωνία μας, γίνονται και μέσα σε μια ομάδα που κάνει παραδοσιακούς.






Όσοι είναι χρόνια σε τέτοιες ομάδες, ή έστω έχουν χορέψει, θα έχουν σίγουρα καταλάβει ότι ο χορός αυτού του είδους μπορεί να δώσει ταυτόχρονα και μαθήματα κοινωνικής συμπεριφοράς. Μιλάμε άλλωστε για…ομαδικό άθλημα! Όλοι για έναν και ένας για όλους, που λένε και οι σωματοφύλακες!






Όπως σε όλες τις κοινωνικές ομάδες, έτσι και εδώ, δεν γίνεται όλοι να τα πηγαίνουν καλά με όλους. Αλλά είναι βασικό να μπορούν να κάνουν στην άκρη τις όποιες διαφορές τους για όσο διαρκεί ο χορός, είναι σπουδαία ικανότητα αυτή. Είναι σημαντικό να μπορείς να πιάνεσαι με το διπλανό σου και ακόμα και αν δεν τον ξέρεις, αν δεν τον συμπαθείς, να μπορείς να χορεύεις με το ίδιο βήμα και να χαμογελάς.






Η συμμετοχή σε ένα μάθημα παραδοσιακών χορών, σε μια ομάδα, μπορεί να σε διδάξει πολλά παραπάνω πράγματα από τα βήματα και τη μουσική.


Και μόνο το ότι δηλώνεις συμμετοχή στην ομάδα αυτή εμπεριέχει μια ευθύνη. Μια ευθύνη να είσαι συνεπής στα μαθήματα, στις πρόβες σου, στις υποχρεώσεις που αναλαμβάνεις και δηλώνεις ότι θέλεις να αποτελείς μέρος τους. Φυσικά δεν είναι υποχρεωτικό, δε σε πάνε…φυλακή, αλλά το σωστό είναι αφού αναλαμβάνεις την ευθύνη να την τηρείς. Γιατί σε σένα στηρίζεται ο διπλανός σου που πιάνεται μαζί σου. Σε σένα στηρίζεται το ζευγάρι σου που χορεύετε μαζί και με σένα πρέπει να κάνει πρόβες. Αν λείψεις, τον κρεμάς.






Μαθαίνεις πώς να συνεργάζεσαι, πώς να υποστηρίζεις τον άλλον. Είπαμε, ομαδικό άθλημα. Δεν έχει σημασία αν εσύ είσαι τέλειος, πρέπει να είμαστε όλοι καλοί σε μία ομάδα για να φανεί η ομάδα όπως πρέπει. Δεν καρφώνεις το λάθος του άλλου, δεν υπάρχει ανταγωνισμός. Αντίθετα, προσπαθείς να τον καλύψεις, να τον βοηθήσεις γιατί μόνο έτσι θα φανεί όπως πρέπει η προσπάθεια. Υπάρχει αλληλεξάρτηση, χέρι-χέρι (κυριολεκτικά) φτάνουμε σε ένα καλό αποτέλεσμα!






Ο σωστός “μαθητής” δίνει υποσχέσεις ξεκινώντας. Υποσχέσεις ευθύνης, παρουσίας, προσοχής αλλά και συμμετοχής. Μπορεί κάποιος να θεωρήσει ότι πολύ σοβαρά τα λέω για ένα μάθημα χορού αλλά ας μην ξεχνάμε ότι για κάποιους αυτό είναι δουλειά, είναι επιστήμη, στηρίζουν πράγματα σε αυτό και κατ’επέκταση σε σένα. Αφού λες ότι θα την κάνεις την προσπάθεια, κάντην σωστά.






Οι παραδοσιακοί χοροί σε βοηθούν να κοινωνικοποιηθείς. Γνωρίζεις, μιλάς, μοιράζεσαι πράγματα. Συναντάς καινούριους ανθρώπους που μπορεί να γίνουν παρέα σου στο μέλλον, θα περνάς αρκετές ώρες μαζί τους. Μαθαίνεις λοιπόν να συνυπάρχεις μαζί τους, να καταλαβαίνεις τι λένε και πώς το λένε. Να πιάνεις τις κρυφές παγίδες που μπορούν να οδηγήσουν σε παγωμάρα. Να μαθαίνεις πότε πρέπει να σταματάς. Γενικά να μαθαίνεις να συνυπάρχεις!






Τα θεωρείτε υπερβολικά όλα αυτά; Μπορεί στην αρχή. Αλλά όταν μπαίνεις σε μια διαδικασία να συμμετέχεις σε παραστάσεις, φεστιβάλ, ταξίδια και δραστηριότητες που απαιτούν πρόβες, συναντήσεις μέχρι και…συγκατοίκηση, θα δεις πώς όλα αυτά θα σου φανούν χρήσιμα και με το παραπάνω.






Σημασία πάνω από όλα έχει να απολαμβάνουμε αυτό που κάνουμε. Καλό θα ήταν όμως να το κάνουμε χωρίς να ενοχλούμε τους άλλους. Ότι ισχύει δηλαδή στην κοινωνία ισχύει και στην “μικρή κοινωνία” μιας ομάδας παραδοσιακών χορών.






Πηγή: topoikaitropoi.gr






Η Δισυπόστατη σημασία του χορού






ΧΟΡΟΣ: Μία απ’ τις πιο όμορφες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, όταν έχει μέσα του την αρμονία και την εντονότητα του καλλιτεχνικού συναισθήματος.
Ο Χορός γεννήθηκε μαζί με τον άνθρωπο. Ο πρωτόγονος άνθρωπος όταν γυρνούσε απ’ το κυνήγι, με το θήραμα στην πλάτη του, εκδήλωνε τη χαρά της επιτυχίας με χορευτικές φιγούρες, μικρά πηδήματα. Οι άνθρωποι χόρεψαν τον πόλεμο, την ειρήνη, το θερισμό, τη σπορά, χόρεψαν τη φύση.






Στην Αρχαία Ελλάδα, ο Απόλλωνας και ο Διόνυσος εκπροσωπούσαν τη μουσική και το χορό αντίστοιχα. Αντίθετοι φαινομενικά οι δυο τους – θεός της απαλοσύνης ο ένας και θεός της μέθης και του χορού ο άλλος – ενώθηκαν και ανυψώθηκαν στο απόλυτο ένα, στην καλλιτεχνική εκδήλωση της ανθρώπινης ψυχής. Οι αρχαίοι πίστευαν ότι τα άστρα και οι πλανήτες του ουρανού εκτελούσαν κάποιου είδους κοσμικό χορό. Οι επιφανέστεροι Έλληνες φιλόσοφοι (όπως ο Αριστοτέλης, ο Σωκράτης και ο Πλάτωνας) ενίσχυσαν σθεναρά αυτήν την τέχνη ως μια ιδανική ολοκλήρωση του σώματος και του πνεύματος.



Ξένοι φιλόσοφοι ασχολήθηκαν με τη σημασία του χορού στην Αρχαία Τραγωδία. Ο Νίτσε στη “Γένεση της Τραγωδίας” λέει μεταξύ των άλλων : “ Η εισαγωγή του χορού είναι η αποφασιστική πράξη, με την οποία νόμιμα και φανερά κηρύχθηκε κάθε ρεαλισμός στην τέχνη”.






Ο Ελληνικός λαός είναι στη βάση του λαός τραγουδιστής και χορευτής. Η χορευτική διαδικασία – το λεγόμενο χοροστάσι – είναι άμεσα συνυφασμένο τόσο με τις ευχάριστες εκφάνσεις της ζωής του (όπως π.χ. ένας αρραβώνας, ένας γάμος, ένα γλέντι), όσο και με τις πιο δύσκολες στιγμές της ιστορίας του. Όταν βάρβαροι εχθροί προσπαθούσαν να κατακερματίσουν την εθνική του συνείδηση, δεν έπαψε να χορεύει. Ακόμα και τον καιρό του Τούρκικου σκοταδισμού, πάνω στα ελεύθερα βουνά της Στερεάς Ελλάδας, αλλά και στα μαρτυρικά παράλια του Πόντου, ακολουθούσε τις πατημασιές του Τσάμικου και του Πυρρίχιου αντίστοιχα.






Όταν ο κλέφτης γύριζε νικητής στο λημέρι του, σηκωνόταν μεθυσμένος από χαρά και χόρευε. Η φουστανέλα ανέμιζε και τον έκανε…αετό! Οι Πόντιοι, σε μια στιγμή τελετουργίας, πάνω απ’ τον τάφο του αγαπημένου τους προσώπου χορεύουν το χορό Σέρα (Πυρρίχιος) ως μέσο απόδοσης φόρου τιμής σε εκείνον που φεύγει. Αλλά και από την άλλη, μέσα απ’ την αντρειοσύνη και τη λεβεντιά νιώθουν πως “ξορκίζουν” το κακό, προτάσσοντας απέναντί του τη ζωντάνια και τη δύναμη που μόνο ένας τέτοιος χορός μπορεί να αποδώσει.






Τέλος, ποιος μπορεί να αμφισβητήσει τη άρρικτη σύνδεση του Ελληνικού Χορού με τη θρησκεία; Το πανηγύρι είναι ο εορτασμός μιας θρησκευτικής επετείου, που ακολουθεί τη θρησκευτική λειτουργία.



Αυτός λοιπόν είναι ο Χορός. Δισυπόστατος! Παρών στη χαρά, αλλά και στη λύπη.


Γι’ αυτό και μέσα απ’ αυτόν διασκεδάζουμε. Δηλαδή, διασκορπίζουμε τον πόνο μας, ευφραίνουμε τις ψυχές μας, παρηγοριόμαστε αλλά και γλεντάμε. Όποιος λοιπόν προσπαθεί να περιορίσει την έννοιά του μέσα στα στενά πλαίσια μιας “ανάλαφρης” και “χωρίς βαθύτερη ουσία διαδικασίας”, πράττει ένα τεράστιο σφάλμα.


Λίτσα Βουλή
Δασκάλα Ελληνικού Παραδοσιακού Χορού
Πτυχιούχος Τμήματος Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού






Πηγή: http://sofiascomments.blogspot.gr - Dancetheater.gr








Γιατί χορεύουμε;






Eίναι ο πιο άμεσος τρόπος έκφρασης των συναισθημάτων και συμβάλλει στην κοινωνικότητα. Χορεύουμε για να προσευχηθούμε, για να φτάσουμε σε έκσταση, για να ζαλίσουμε το θήραμά μας, ακόμα και για να ρυθμίσουμε τo γυναικείο κύκλο…






Στην Ελλάδα χιλιάδες άνθρωποι επισκέπτονται σχεδόν καθημερινά τα ελληνάδικα, τις ντισκοτέκ ή τα άλλα νυχτερινά κέντρα διασκέδασης. Σύμφωνα με όλα τα στοιχεία, ο χορός ως τρόπος ψυχαγωγίας κατέχει μια από τις πρώτες θέσεις στις προτιμήσεις των Ελλήνων. Ο χορός προτιμάται σε σχέση με τη ζωντανή παρακολούθηση αθλητικών εκδηλώσεων ή τις επισκέψεις σε μουσεία και εκθέσεις. Tα τελευταία τριάντα χρόνια διπλασιάστηκαν τα ποσά που δαπανώνται σ’ αυτόν και πολλαπλασιάστηκαν οι ειδικές αίθουσες – είναι χιλιάδες, αν συνυπολογίσουμε και τα γυμναστήρια όπου διδάσκεται και χορός. Ο χορός θριαμβεύει και ως εξωσχολική δραστηριότητα των μαθητών. Μάλιστα ο αθλητικός χορός, ο οποίος περιλαμβάνει διαγωνισμούς χορού ανάμεσα σε ζευγάρια που χορεύουν ροκ εν ρολ, βαλς, πόλκα και λάτιν, συμπεριλήφθηκε πρόσφατα στα ολυμπιακά αθλήματα.






Τζίρος εκατομμυρίων






Eίναι προφανές ότι πέρα από τα σώματα κινούνται και πάρα πολλά χρήματα. Mόνο η βιομηχανία που παρέχει υπηρεσίες σχετικές με το φωτισμό και την ηχητική κάλυψη (χρήση λέιζερ και στροβοσκοπικός φωτισμός, ηχητικά εφέ, κ.λπ.) έχει ετήσιο τζίρο εκατομμυρίων. Είναι αλήθεια ότι ανέκαθεν η μουσική ασκούσε πάνω μας ακατανίκητη έλξη. Κάποιες φορές μας είναι αδύνατο να αντισταθούμε σ ένα ρυθμό και επειδή δεν μπορούμε να λικνιστούμε ελεύθερα αρκούμαστε στο χτύπημα των δαχτύλων.






Γιατί όμως μας είναι αδύνατο να μείνουμε ακίνητοι στο άκουσμα μιας ρυθμικής μουσικής και γιατί μας ευχαριστεί τόσο ο χορός; Μια πιθανή απάντηση θα μπορούσε να αναζητηθεί στους φυσιολογικούς μηχανισμούς της αντίδρασης σε ηχητικά ερεθίσματα. O Nιλ Tοντ, ψυχολόγος στο πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, ανακάλυψε ότι αυτό που ωθεί τους ανθρώπους να χορεύουν στις ντισκοτέκ, όπου η μουσική είναι εκκωφαντική, αποτελεί αντανακλαστικό: απλώς μας είναι αδύνατο να μείνουμε ακίνητοι !






H επιθυμία μας για χορό έχει φυσιολογική προέλευση, αφού σχετίζεται με την εσωτερική δομή του ανθρώπινου αφτιού. Tο αφτί επιτελεί δύο λειτουργίες: μας επιτρέπει να ακούμε και να διατηρούμε την ισορροπία μας. Μέχρι πριν από μερικά χρόνια οι επιστήμονες πίστευαν ότι τα όργανα που ρυθμίζουν τη λειτουργία της ακοής είναι ανεξάρτητα από εκείνα που ρυθμίζουν την ισορροπία. Ωστόσο έρευνες σε ζώα απέδειξαν ότι το σφαιρικό κυστίδιο της αιθουσαίας μοίρας, του υμενώδους λαβυρίνθου του αφτιού, είναι υπεύθυνο για την ισορροπία αλλά και ευαίσθητο στους ήχους, κυρίως τους δυνατούς, πάνω από 70 ντεσιμπέλ -περίπου όσο ο ήχος ενός ραδιοφώνου στη διαπασών. O εγκέφαλος αντιλαμβάνεται το δυνατό ήχο ως ένα είδος απότομης μετακίνησης. Στην προσπάθειά του να ανακτήσει την ισορροπία του αντιδρά μετακινώντας το σώμα. Tο να ακούς μουσική δυνατά είναι μια μορφή αυτοδιέγερσης της αίθουσας του εσωτερικού αφτιού, πράγμα που προκαλεί υπέρμετρη αίσθηση ευχαρίστησης , υποστηρίζει ο Tοντ. Tο γιατί συμβαίνει αυτό δεν είναι ακόμα γνωστό. Ενδεχομένως συνδέεται με την έκκριση στον εγκέφαλο οπιούχων ουσιών, όπως οι ενδορφίνες, όπως συμβαίνει και σε όσους ασκούνται εντατικά.






Ήχοι- μωρά






Οι ρίζες του ενθουσιασμού μας για το χορό είναι ακόμα βαθύτερες. Τις πρώτες μέρες της ζωής τους τα νεογέννητα, όταν τους μιλά ένας ενήλικος, κάνουν μια σειρά από ρυθμικές κινήσεις που είναι συγχρονισμένες με τους ήχους που ακούν. M´ αυτό τον τρόπο εξοικειώνονται και μαθαίνουν από πολύ νωρίς το ρυθμό και τη δομή της ομιλούμενης γλώσσας. Mε άλλα λόγια, η πρώτη μορφή επικοινωνίας δεν είναι λεκτική αλλά κινητική, παρόλο που και οι δύο ελέγχονται από την ίδια εγκεφαλική περιοχή: την περιοχή του Μπροκά, στο αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου. Μέχρι την ηλικία των δύο χρονών οι άνθρωποι μιλούν με το σώμα. Και οι ενήλικοι χρησιμοποιούν το σώμα τους για να εκφραστούν. Οι χειρονομίες είναι ένας τρόπος για να κάνει κάποιος κατανοητό αυτό που θέλει να πει. Σχετικές έρευνες έδειξαν ότι η διήγηση μιας ιστορίας που συνοδεύεται από χειρονομίες είναι κατά 10% πιο κατανοητή από μια αντίστοιχη που χρησιμοποιεί αποκλειστικά τη φωνή.






O χορός είναι ποίηση






H κίνηση είναι γλώσσα. Σ´ ένα βαθύτερο επίπεδο ανάλυσης, όπως στα θεμελιώδη στοιχεία της γλωσσικής επικοινωνίας (φωνήματα, φθόγγοι κ.λπ.), στην κίνηση αντιστοιχούν οι ενστικτώδεις νοηματικές χειρονομίες. Και στις δύο περιπτώσεις υπάρχει ένα ανώτερο επίπεδο που απαιτεί μεγαλύτερη οργάνωση και συντονισμό. Όπως οι λέξεις οργανώνονται σε ποιήματα, έτσι και το σώμα συνθέτει σύνολα από χορευτικές κινήσεις. H έκφραση μέσω του λόγου απαιτεί μια διανοητική προσπάθεια: πρέπει να βρεις τις σωστές λέξεις. Στο χορό, αντίθετα, το λεξιλόγιο απαρτίζεται από κινήσεις που διαδέχονται αρμονικά η μία την άλλη, γι´ αυτό και θεωρείται το ιδανικό μέσο έκφρασης των συναισθημάτων. O χορός, με λίγα λόγια, είναι μια μορφή επικοινωνίας πιο άμεση από το λόγο και ίσως γι αυτό πιο πλήρης.






(Από το focus τεύχος Νο 31, Σεπτέμβριος 2002, σελ. 28)


Πηγή: xoreytis.gr





Ίλιγγος: Γιατί οι χορευτές δεν ζαλίζονται όταν κάνουν πιρουέτες;










Οποιοσδήποτε επιχειρήσει να πραγματοποιήσει συνεχόμενες στροφές, μόλις σταματήσει αισθάνεται ζαλάδα και έχει την αίσθηση πως όλα γύρω του γυρίζουν. Αυτό όμως δεν συμβαίνει με τους χορευτές. Γιατί;



Οταν κάποιος γυρίζει ή περιστρέφεται γρήγορα, το υγρό που υπάρχει στο αιθουσαίο όργανο του εσωτερικού αυτιού (που είναι γνωστό και ως όργανο ισορροπίας), αρχίζει να κινείται μέσω των μικροσκοπικών τριχών που υπάρχουν εκεί. Μόλις ο άνθρωπος σταματήσει να περιστρέφεται, το υγρό συνεχίζει να κινείται και δίνει στο άτομο την εντύπωση ότι κινείται ακόμα, δημιουργώντας του ζαλάδα.

Οι χορευτές και ειδικά οι χορευτές του μπαλέτου προπονούνται ιδιαίτερα σκληρά για να είναι σε θέση να πραγματοποιούν πιρουέτες γρήγορα και επανειλημμένα χωρίς να ζαλίζονται. Για να το επιτύχουν αυτό χρησιμοποιούν την ίδια τεχνική που χρησιμοποιούν και οι χορευτές παραδοσιακών χορών, το λεγόμενο spotting.

Το spotting είναι ουσιαστικά μια τεχνική που χρησιμοποιείται για την αποφυγή αποπροσανατολισμού κατά τη διάρκεια των στροφών. Ουσιαστικά ο χορευτής εντoπίζει ένα αντικείμενο μέσα στο χώρο και όπως στρίβει το εντοπίζει ξανά και εστιάζει πάνω του. Μ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να πραγματοποιήσει πολλές συνεχόμενες περιστροφές χωρίς να ζαλιστεί.

Αυτό που ουσιαστικά κάνουν οι χορευτές είναι να «εκπαιδεύουν» το μυαλό τους, στέλνοντας σήματα από το εσωτερικό του αυτιού στις περιοχές του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνες για την αντίληψη της ζάλης, με αποτέλεσμα αυτό το αίσθημα να μειώνεται και οι χορευτές να είναι περισσότερο ανθεκτικοί. Οι ειδικοί από το Imperial College του Λονδίνου ελπίζουν ότι τα εύρηματά τους θα μπορέσουν να βοηθήσουν όσους υποφέρουν από χρόνιους ιλίγγους.






Πηγή: medinova.gr & dancetheater.gr






"Ο χορός είναι η καλύτερη γυμναστική απέναντι στη γήρανση"






Στη ζωή μας φθάνει κάποια στιγμή όπου ο καθρέπτης αποκαλύπτει σημάδια της ηλικίας, τα οποία μας δείχνουν ότι δεν είμαστε πια τόσο νέοι. Το ερώτημα είναι τί μπορούμε να κάνουμε ώστε να καθυστερήσουμε αυτά τα σημάδια καθώς και να επιβραδύνουμε το γήρας, τόσο σε σωματικό, όσο και σε πνευματικό επίπεδο. Όσο μεγαλώνουμε, βιώνουμε μια άρνηση, φυσική και πνευματική, η οποία κορυφώνεται σε περιπτώσεις κάποιων ασθενειών, π.χ. Alzheimer. Μια νέα έρευνα, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Frontiers in Human Neuroscience", δείχνει ότι οι μεγαλύτεροι σε ηλικία άνθρωποι, οι οποίοι ασκούνται συχνά, καθυστερούν τα σημάδια του γήρατος σε πνευματικό επίπεδο.














Η συγκεκριμένη έρευνα υποστηρίζει ότι στην κορυφή της άσκησης, βρίσκεται ο χορός. Σύμφωνα με την δρ Κάθριν Ρέχφελντ δύο τύποι σωματικής άσκησης αυξάνουν την λειτουργία του εγκεφάλου, η οποία επιβραδύνεται από το γήρας: η αερόβια άσκηση κι ο χορός. O χορός, υποστηρίζει, ότι, υπερέχει της αερόβιας άσκησης, επειδή οδηγεί σε αξιοσημείωτα αποτελέσματα.



Η έρευνα έγινε πάνω σε 52 ηλικιωμένους, από 63-80 ετών, οι οποίοι τυχαία ακολούθησαν έναν από τους δύο παραπάνω τρόπους φυσικής άσκησης. To περιεχόμενο του χορού περιλάμβανε συνεχώς μεταβαλλόμενες χορογραφίες, πάνω σε διαφορετικά είδη χορού, τις οποίες οι συμμετέχοντες έπρεπε να αποστηθίζουν και να εκτελούν με ακρίβεια. Το πρόγραμμα της αερόβιας άσκησης περιλάμβανε και ασκήσεις δύναμης και ευκαμψίας. Η έρευνα έδειξε αύξηση του μέρους του εγκεφάλου, το οποίο συρρικνώνεται με το γήρας, καθώς και αύξηση της μνήμης και μάθησης. Όμως, ο χορός έδειξε μεγαλύτερη αύξηση σε τομείς του εγκεφάλου σε σχέση με την γυμναστική. Η έρευνα τελικά κατέληξε στην υπεροχή των διαρκώς μεταβαλλόμενων χορογραφιών έναντι των επαναλαμβανόμενων ασκήσεων, π.χ. ποδήλατο, περπάτημα. Σύμφωνα με τη δρ Ρέχφελντ, η μεγαλύτερη πρόκληση στην ομάδα του χορού αφορούσε την εκτέλεση χορογραφιών υπό την πίεση χρονικού ορίου και χωρίς τη βοήθεια δασκάλου.



O χορός υπερέχει της γυμναστικής επειδή συνδυάζει την αεροβική γυμναστική, τις αισθητικοκινητικές ικανότητες και τις γνωστικές απαιτήσεις, ενώ ταυτόχρονα ο κίνδυνος τραυματισμών σε σχέση με άλλα είδη άσκησης είναι χαμηλός, ειδικά για τους ηλικιωμένους. Ακόμα, ο χορός φαίνεται να προάγει τον χωρικό προσανατολισμό, την μνήμη εργασίας και μπορεί να προάγει την "νευρογένεση".

Πηγές:


ideapod.com (Justin Brown)


frontiersin.org


dancetheater.gr























Νικητής … ο χορός !!! – Ο χορός μέσα από προσωπικά διηγήματα – βιώματα.






Όταν είσαι μικρό παιδί περιμένεις με ανυπομονησία να έρθει η μέρα που έχεις μάθημα χορού και μόλις ακούς τους γονείς σου να σου λένε «Ετοιμάσου ! στις 7 έχεις μάθημα», τρέχεις γεμάτο χαρά και θαυμασμό, να ντυθείς και να πάρεις μαζί σου την ζωγραφιά ή το λουλούδι που έχεις έτοιμα για τον δάσκαλο ή την δασκάλα σου.


Νικητής … Ο χορός !







Όταν είσαι έφηβος και πλησιάζει η ώρα να ετοιμαστείς για χορό, κανονίζεις με μηνύματα και τηλέφωνα, με ποιους και τι ώρα θα βρεθείτε για να πάτε μαζί στο μάθημα, έχοντας μεγάλη όρεξη να συναναστραφείς με τους δασκάλους και τους υπόλοιπους συγχορευτές σου και να ξεφύγεις λίγο από το διάβασμα, την τηλεόραση, τον υπολογιστή και τα internet café, να αδειάσει το μυαλό σου από μαθήματα και άλλα προβλήματα που έχεις στο κεφάλι σου.


Νικητής … Ο χορός !







Όταν είσαι ενήλικος και βρίσκεσαι μέσα στο σπίτι με τα τόσα προβλήματα της καθημερινότητας που δυστυχώς γίνονται όλο και περισσότερα ή βρίσκεσαι μέσα σε ένα γραφείο, με το άγχος και την πίεση να σε κατακλύζουν, σκέφτεσαι την ώρα που θα πας για μάθημα χορού, γεμίζεις με ενέργεια και ζήλο να τελειώσεις με κάθε εκκρεμότητα που έχεις, για να πας εκεί, να βρεις τους δασκάλους σου, την παρέα σου και να περάσεις όσο μπορείς πιο ήρεμος την ώρα σου αυτή με κάτι που σε γεμίζει.





Νικητής … Ο χορός !










Όταν είσαι πιο μεγάλος, κανονίζεις με λαχτάρα απ το πρωί μαζί με την γειτόνισσα ή την φίλη σου, τι ώρα θα πιείτε καφέ μαζί στο μπαλκόνι το απόγευμα, για να προλάβετε να φύγετε μετά για το μάθημα του χορού.


Νικητής … Ο χορός !







Σε όποια ηλικία και αν βρίσκεσαι, σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεσαι, ένα πράγμα είναι ίδιο στο τέλος.


Ο χορός !







Πάντα έχεις μέσα σου την προσμονή να φύγεις και να πας να συναντήσεις τον δάσκαλό σου και τους υπόλοιπους χορευτές, οι οποίοι πολλές φορές καταλήγουν να γίνονται και η παρέα σου. Όταν έχεις με κάποια άτομα τα ίδια ενδιαφέροντα, είναι πολύ λογικό και επόμενο να κάνεις παρέα και έξω απ τα μαθήματα, να μπουν καινούρια άτομα στη ζωή σου, τα οποία δεν θα τα έβρισκες στον δρόμο σου αν δεν τους συναντούσες εκεί.


Πολλές φορές, ο δάσκαλός σου, μπορεί να γίνει ένας άνθρωπος που θα τον αποκαλούσες και εκείνον “οικογένειά σου”, γιατί θα συζητήσεις μαζί του και για πράγματα που σε απασχολούν και θα υπάρξουν φορές που θα σου βρει τις λύσεις.


Νικητής … Ο χορός !










Πάντα έχεις την περιέργεια να μάθεις έναν καινούριο χορό και καινούρια ήθη και έθιμα που θα εξιστορήσουν οι δάσκαλοί σου και θα σε κάνουν για λίγο να μεταβείς σε μια άλλη περίοδο.


Κατά την διάρκεια του μαθήματος, μέσα από τον χορό, οι χορευτές μιλούν μεταξύ τους και ο δάσκαλος συνομιλεί με τους μαθητές του.






Σημαντικό ρόλο παίζει ο δάσκαλος που θα συναντήσεις, ο οποίος θα σε κάνει να αγαπήσεις τον χορό, γιατί μέσα από τον χορό, βγάζεις όλα τα συναισθήματα που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος (χαρά, λύπη, θαυμασμό, αγάπη, όρεξη, περιέργεια, πίεση, άγχος, κ.α.)






Αυτές τις ώρες που χορεύεις, σταματάς να σκέφτεσαι ότι σου συμβαίνει και επικεντρώνεσαι στο να κάνεις σωστά τα βήματα και να περάσεις όμορφες στιγμές.






Ο χορός σε φέρνει κοντά με διαφορετικούς χαρακτήρες, διαφορετικά επαγγέλματα, διαφορετικά φύλα, άλλες αντιλήψεις, μα με την ίδια αγάπη για τον χορό. Σε βοηθάει να εκφράζεσαι ! Και μέσα απ’ αυτόν βλέπεις ότι έχεις μια κοινή γλώσσα μαζί με άλλους.






Πάλι σημαντική είναι η θέση του δασκάλου, μιας και πρέπει να λάβει υπόψιν του, την διαφορετικότητα του καθενός και να φέρει κοντά όλους τους μαθητές του.



Αυτό μάλιστα είναι ένα “στοίχημα” με τον εαυτό του, το οποίο πρέπει να κερδίσει και είναι εκείνο που θα του φέρει ηθική ικανοποίηση.






Ακόμα μεγαλύτερο “στοίχημα” είναι να βλέπει ότι μέσα από εκείνον οι μαθητές του, αγαπήσανε τα βήματα, τις μουσικές ,την ιστορία του κάθε χορού και τον τόπο απ’ τον οποίο προέρχεται. Ακόμα περισσότερο, όταν δείχνει σεβασμό σε ότι διδάσκει και κάνει και τους χορευτές του να σέβονται με τον ίδιο τρόπο ότι μαθαίνουν από εκείνον.



Παράλληλα, μέσα από αυτήν την συναναστροφή δασκάλου-χορευτή και των χορευτών μεταξύ τους, πολλές φορές οι άνθρωποι καλλιεργούν τον χαρακτήρα τους καθώς επίσης ο δάσκαλος συμβάλλει και στην ηθική – μαζί με την οικογένεια – του κάθε χορευτή.






Ο χορός είναι μια τέχνη, η οποία μπορεί να διδαχθεί σε όλους, ανεξαρτήτως γλώσσας ή εθνικότητας γιατί χρειάζεσαι μόνο τα μάτια και την ψυχή σου για να ακολουθήσεις τα βήματα.
Ο χορός από μόνος του μπορεί να φέρει κοντά τους ανθρώπους π.χ. τα γλέντια στα χωριά ή στην πόλη που συχνά διοργανώνουν οι Σύλλογοι, που ασχολούνται με αυτόν, μιας και σε έναν κύκλο θα δεις να χορεύουν άνθρωποι κάθε ηλικίας που οι περισσότεροι δεν γνωρίζονται μεταξύ τους.






Και πάλι νικητής μεγάλος ξέρετε ποιος είναι;
O XOΡΟΣ !!!














O χορός μέσα από προσωπικά διηγήματα – βιώματα
Άρθρο της Ματίνας Ρωμανά για το xoreytis.gr




________________________________________





Άρθρο του κ. Διονύση Χαριτόπουλου για το Ζεϊμπέκικο










"Ο μοναχικός θρήνος"






Το ζεϊμπέκικο δύσκολα χορεύεται. Δεν έχει βήματα· είναι ιερατικός χορός με εσωτερική ένταση και νόημα που ο χορευτής οφείλει να το γνωρίζει και να το σέβεται.






Είναι η σωματική έκφραση της ήττας. Η απελπισία της ζωής. Το ανεκπλήρωτο όνειρο. Είναι το «δεν τα βγάζω πέρα». Το κακό που βλέπεις να έρχεται. Το παράπονο των ψυχών που δεν προσαρμόστηκαν στην τάξη των άλλων.






Το ζεϊμπέκικο δεν χορεύεται ποτέ στην ψύχρα ει μη μόνον ως κούφια επίδειξη. Ο χορευτής πρέπει πρώτα «να γίνει», να φτιάξει κεφάλι με ποτά και όργανα, για να ανέβουν στην επιφάνεια αυτά που τον τρώνε.






Η περιγραφή της προετοιμασίας είναι σαφής:


Παίξε, Χρήστο, το μπουζούκι,


ρίξε μια γλυκιά πενιά,


σαν γεμίσω το κεφάλι,


γύρνα το στη ζεϊμπεκιά.


(Τσέτσης)






Ο αληθινός άντρας δεν ντρέπεται να φανερώσει τον πόνο ή την αδυναμία του· αγνοεί τις κοινωνικές συμβάσεις και τον ρηχό καθωσπρεπισμό. Συμπάσχει με τον στίχο ο οποίος εκφράζει σε κάποιον βαθμό την προσωπική του περίπτωση, γι' αυτό επιλέγει το τραγούδι που θα χορέψει και αυτοσχεδιάζει σε πολύ μικρό χώρο ταπεινά και με αξιοπρέπεια. Δεν σαλτάρει ασύστολα δεξιά κι αριστερά· βρίσκεται σε κατάνυξη. Η πιο κατάλληλη στιγμή για να φέρει μια μαύρη βόλτα είναι η στιγμή της μουσικής γέφυρας, εκεί που και ο τραγουδιστής ανασαίνει.






Ο σωστός χορεύει άπαξ· δεν μονοπωλεί την πίστα. Το ζεϊμπέκικο είναι σαν το «Πάτερ Ημών». Τα είπες όλα με τη μία.






Τα μεγάλα ζεϊμπέκικα είναι βαριά, θανατερά:






Ίσως αύριο χτυπήσει πικραμένα


του θανάτου η καμπάνα και για μένα.


(Τσιτσάνης)






Τι πάθος ατελείωτο που είναι το δικό μου,


όλοι να θέλουν τη ζωή κι εγώ το θάνατό μου.


(Βαμβακάρης)






Το ζεϊμπέκικο δεν σε κάνει μάγκα*· πρέπει να είσαι για να το χορέψεις. Οι τσιχλίμαγκες με το τζελ που πατάνε ομαδικά σταφύλια στην πίστα εκφράζουν ακριβώς το χάος που διευθετεί η εσωτερική αυστηρότητα και το μέτρο του ζεϊμπέκικου.






Το ζεϊμπέκικο δεν χορεύεται σε οικογενειακές εξόδους ή γιορτές στο σπίτι· απάδει προς το πνεύμα. Πόσο μάλλον όταν υπάρχουν κουτσούβελα που κυκλοφορούν τριγύρω παντελώς αναίσθητα.






Είναι χορός μοναχικός.






Όταν το μνήμα χάσκει στα πόδια σου, ο τόπος δεν σηκώνει άλλον. Είναι προσβολή να ενοχλήσει μια ξένη κι απρόσκλητη παρουσία. Γι' αυτό κάποιοι ανίδεοι αριστεροί διανοούμενοι ερμήνευσαν την επιβεβλημένη ερημία του χορού με τα δικά τους φοβικά σύνδρομα· αποκάλεσαν το ζεϊμπέκικο «εξουσιαστικό χορό», που περιέχει, δήθεν, μια «αόρατη απειλή». Είδαν, φαίνεται, κάποιον σκυλόμαγκα να χορεύει και τρόμαξαν. Όμως, και έναν κυριούλη αν ενοχλήσεις στο βαλσάκι του, κι αυτός θα αντιδράσει.






Το ζεϊμπέκικο δεν είναι γυναικείος χορός.






Απαγορεύεται αυστηρώς σε γυναίκα να εκδηλώσει καημούς ενώπιον τρίτων· είναι προσβολή γι' αυτόν που τη συνοδεύει. Αν δεν είναι σε θέση να ανακουφίσει τον πόνο της, αυτό τον μειώνει ως άντρα και δεν μπορεί να το δεχτεί.






Και στο μάτι δεν κολλάει.






Μια γυναίκα δεν είναι μάγκας· είναι θηλυκό ή τίποτα. Κι ένας άντρας, πρώτα αρσενικό και μετά όλα τ' άλλα. Αυτό είναι το αρχέτυπο. Κι αν το εποικοδόμημα γέρνει καμιά φορά χαρωπά, η βάση μένει ακλόνητη. Εξαιρούνται οι γυναίκες μεγάλης ηλικίας που μπορεί να έχουν προσωπικά βάσανα: χηρεία ή πένθος για παιδιά.


(Κι όμως είδα σπουδαίο ζεϊμπέκικο από δύο γυναίκες· τη Λιλή Ζωγράφου, που αυτοσχεδίαζε έχοντας αγκαλιάσει τον εαυτό της από τους ώμους με τα χέρια χιαστί σαν αρχαία τραγωδός· και μια νεαρή πουτάνα σε ένα καταγώγιο των Τρικάλων, πιο αυτεξούσια απ' όλους τους αρσενικούς εκεί μέσα.)






Η μεγάλη ταραχή είναι οι χωρικοί. Σε πλατείες χωριών, με την ευκαιρία του τοπικού πανηγυριού ή άλλης γιορτής, κάτι καραμπουζουκλήδες ετεροδημότες χορεύουνε ζεϊμπέκικο στο χώμα· προφανώς για να δείξουνε στους συγχωριανούς τους πόσο μάγκες γίνανε στην πόλη. Οι άνθρωποι της υπαίθρου δεν έχουν μπει στο νόημα κι ούτε μπορούν να εννοήσουν. Τα δικά τους ζόρια είναι κυκλικά· έρχονται, περνάνε και ξαναέρχονται σαν τις εποχές του χρόνου. Δεν είναι όλη η ζωή ρημάδι. Γι' αυτό χορεύουν εξώστρεφα, κάνουν φούρλες, σηκώνουν το γόνατο ή όλο το πόδι, κοιτάνε τους γύρω αν τους προσέχουν, χαμογελάνε χορεύοντας. Μιλάνε με τον Θεό των βροχών και του ήλιου, όχι τον σκοτεινό Θεό του χαμόσπιτου και των καταγωγίων.






Δεν γίνεται καν λόγος για το τσίρκο που χορεύει επιδεικτικά, σηκώνει τραπέζια με τα δόντια και ισορροπεί ποτήρια στο κεφάλι του. Ή τη φρικώδη καρικατούρα ζεϊμπέκικου που παρουσιάζουν οι χορευτές στις παλιές ελληνικές ταινίες και προσφάτως στα τηλεοπτικά σόου.






Το ζεϊμπέκικο είναι κλειστός χορός, με οδύνη και εσωτερικότητα. Δεν απευθύνεται στους άλλους. Ο χορευτής δεν επικοινωνεί με το περιβάλλον. Περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του, τον οποίο τοποθετεί στο κέντρο του κόσμου. Για πάρτη του καίγεται, για πάρτη του πονάει και δεν επιζητεί οίκτο από τους γύρω. Τα ψαλίδια, τα τινάγματα, οι ισορροπίες στο ένα πόδι είναι για τα πανηγύρια. Το πολύ να χτυπήσει το δάπεδο με το χέρι «ν' ανοίξει η γη να μπει».


Και, όσο χορεύει, τόσο μαυρίζει.






Πότε μ' ανοιχτά τα μπράτσα μεταρσιώνεται σε αϊτό που επιπίπτει κατά παντός υπεύθυνου για τα πάθη του και πότε σκύβει τσακισμένος σε ικεσία προς τη μοίρα και το θείο.






Τα παλαμάκια που χτυπάνε οι φίλοι ή οι γκόμενες καλύτερα να λείπουν. Ο πόνος του άλλου δεν αποθεώνεται. Το πιο σωστό είναι να περιμένουν τον χορευτή να τελειώσει και να τον κεράσουν. Να πιούνε στην υγειά του· δηλαδή να του γιάνει ο καημός που τον έκανε να χορέψει.






Ειπώθηκε πως το ζεϊμπέκικο σβήνει.


Ο αρχαϊκός χορός της Θράκης που τον μετέφεραν οι ζεϊμπέκηδες στη Μικρά Ασία και τον επανέφεραν στην Ελλάδα οι πρόσφυγες του 1922 έχει ολοκληρώσει τον ιστορικό του κύκλο· δεν έχει θέση σε μια νέα κοινωνία με άλλα αιτήματα και άλλες προτεραιότητες.






Μπορεί και να γίνει έτσι.






Αν χαθούν η αδικία, ο έρωτας και ο πόνος· αν βρεθεί ένας άλλος τρόπος που οι άντρες θα μπορούν να εκφράζουν τα αισθήματά τους με τόση ομορφιά και ευγένεια, μπορεί να χαθεί και το ζεϊμπέκικο.






Όμως βλέπεις μερικές φορές κάτι παλικάρια να γεμίζουν την πίστα με ήθος και λεβεντιά που σε κάνουν να ελπίζεις όχι απλώς για τον συγκεκριμένο χορό, αλλά για τον κόσμο ολόκληρο.


---------






* Ο μάγκας είναι άντρας σεμνός, καλοντυμένος και μοναχικός. Δεν είναι επιδεικτικό κουτσαβάκι και αλανιάρης. Όπως αναφέρεται και στο Μείζον Ελληνικό Λεξικό, «μάγκας: έξυπνος και με συμπεριφορά που ταιριάζει σε άντρα».










Πηγή: Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, 14/09/2002


________________________________________

Ποια τα οφέλη για το παιδί με την εκμάθηση παραδοσιακών χορών ;






Ο παραδοσιακός ελληνικός χορός αποτελεί βασικό παιδαγωγικό μέσο μάθησης και ανάπτυξης του παιδιού. Επιστημονικές μελέτες έχουν αποδείξει ότι ο χορός συμβάλει στη συνολική ανάπτυξη της προσωπικότητας των παιδιών και γι΄αυτό το λόγο προτείνεται ανεπιφύλακτα ως εκπαιδευτικό “εργαλείο”.









Τα οφέλη και οι δεξιότητες που αναπτύσσονται στα παιδιά μέσω της εκμάθησης παραδοσιακών ελληνικών χορών ενδεικτικά είναι τα εξής:
Αναπτύσσουν τον αυθορμητισμό τους.
Αναπτύσσουν την αντιληπτική τους ικανότητα.
Βελτιώνουν τη γλωσσική και κινητική τους λειτουργία.
Γίνονται πιο δημιουργικά διότι αναπτύσσουν την φαντασία τους. Μέσω του παραδοσιακού χορού μπορούν να δημιουργήσουν παιχνίδια και νέες κινητικές φιγούρες.
Κατανοούν και εκτιμούν το σώμα τους και έτσι αποκτούν αυτοπεποίθηση.
Κοινωνικοποιούνται: Διατηρούν και δημιουργούν φιλίες.
Αναπτύσσουν την συλλογικότητα.
Αναπτύσσεται η αυτοπειθαρχεία και ο αυτοέλεγχος.
Εκτονώνονται ψυχικά και συναισθηματικά κι έτσι χαλαρώνουν με αποτέλεσμα τη μείωση του άγχους τους.
Μείωση της υπερκινητικότητας.
Αναπτύσσουν το καρδιο-αναπνευστικό σύστημα.
Βελτιώνουν την αντοχή.
Βελτίωση του συντονισμού και της ισορροπίας.
Μείωση του σωματικού βάρους.
Καλλιέργεια του ρυθμού. Σύμφωνα με τον Carl Orff, «ο ρυθμός είναι η ίδια η ζωή και όλες οι λειτουργίες του ανθρώπινου σώματος έχουν ρυθμό».


Οι παραδοσιακοί ελληνικοί χοροί εδραιώνουν την ταυτότητά μας και παρέχουν στο παιδί το αίσθημα της συνέχειας.

Σκοπός της διδασκαλίας των παραδοσιακών ελληνικών χορών δεν είναι μόνο το πρακτικό κομμάτι δηλαδή το να μάθουν τα παιδιά τα βήματα ενός χορού αλλά να λειτουργήσει ως μέσο αγωγής και ευαισθητοποίησης των παιδιών σε ότι αφορά την πολιτιστική τους κληρονομιά.

Μέσω του ελληνικού παραδοσιακού χορού,τα παιδιά έρχονται σε επαφή με την παραδοσιακή μουσική, το παραδοσιακό τραγούδι, τα παραδοσιακά μουσικά όργανα, με τα ήθη-έθιμα των προγόνων μας, γνωρίζουν πολιτισμικά στοιχεία και τοπικές κουλτούρες άλλων περιοχών και συμβάλλουν στη διατήρηση και τη διαιώνιση της λαϊκής μας παράδοσης. Στην κοινωνία της παγκοσμιοποίησης είναι επιτακτική ανάγκη και να γνωρίσουμε και να διατηρήσουμε την πολιτιστική μας κληρονομιά. Ας μην ξεχνάμε, λοιπόν, ότι τα παιδιά μας είναι οι αυριανοί συνεχιστές της παράδοσης μας!!!





Ζαρκοδήμου Θωμαή


Καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής – Χοροδιδάσκαλος
Πηγή: Xoreytis.gr
________________________________________
Χορευτικό Ήθος


Όταν ήμουν φοιτητής άκουγα συνεχώς το δάσκαλο μου να επιμένει:


“δεν φτάνει να ξέρεις να χορεύεις, πρέπει να έχεις και ήθος στο χορό σου…“,


μια φράση αόριστη στ’ αυτιά μου, αφού τότε δεν είχα την εμπειρία να καταλάβω το νόημα της !!!


Στα χρόνια που πέρασαν και στην πορεία της επαγγελματικής μου καριέρας, άρχισα να διαχωρίζω στο μυαλό και στην ψυχολογία μου ότι είναι άλλο πράγμα να ακολουθώ καθορισμένο βηματολόγιο σε ένα συγκεκριμένο ρυθμικό σχήμα και άλλο να χορεύω.


Τότε άρχισα να αντιλαμβάνομαι κάποιες έννοιες του τι μπορεί να σημαίνει χορευτικό ήθος:


* πρέπει να δίνω χώρο και χρόνο σε όλους να περάσουν από την τιμητική θέση του χορευτικού κύκλου… αυτή του πρωτοχορευτή!


* όταν χορεύει άλλος μπροστά τον συνοδεύω υποστηρικτικά, ακόμη κι αν θέλει να χορέψει με άλλο τρόπο το χορό… το σέβομαι, δεν κάνω υποδείξεις ούτε κάνω μόνος μου το δικό μου βήμα προσβάλλοντας τον επιδεικτικά!


* όταν υπάρχουν μεγαλύτεροι σε ηλικία έχουν πάντα προτεραιότητα, σέβομαι την επιθυμία τους να χορέψουν ακόμη και αν ορισμένες φορές προσπεράσουν με αγένεια τη σειρά μου!


* αν επιλέξω να είμαι μαθητής δύο ή περισσοτέρων δασκάλων οφείλω να προσαρμόζομαι κάθε φορά στον τρόπο διδασκαλίας τους!


* όταν είμαι μέλος μιας χορευτικής ομάδας παρακολουθώ κάθε μάθημα επιμελώς και δεν είμαι συνεπής μόνο στην προετοιμασία των παραστάσεων!


* σέβομαι τον κάθε χορευτή ανεξάρτητα με την ικανότητα ή την αντίληψη του, όλοι έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα της συμμετοχής στον χορευτικό κύκλο!


* αποδίδω τα μέγιστα ανεξάρτητα σε ποιο χώρο πραγματοποιείται η παράσταση, σέβομαι το παρευρισκόμενο κοινό που με τιμά με την παρουσία του και με ανταμείβει με το χειροκρότημα του!


* με την κάθε πράξη μου (είτε θετική, είτε αρνητική) εκπροσωπώ το σύνολο της ομάδας μου και όχι τον εαυτό μου!


* όταν παρακολουθώ μια άλλη ομάδα αναγνωρίζω την προσπάθεια που κάνουν οι χορευτές, δεν βιάζομαι να κατακρίνω την εμφάνιση τους… οι χορευτές παρουσιάζουν αυτό που έχουν διδαχθεί και αξίζουν πάντα συγχαρητήρια!


* χορεύω στο πλαίσιο που καθορίζει το τοπικό ιδίωμα και όχι στο πλαίσιο που καθορίζουν οι γνώσεις μου… για παράδειγμα επειδή έμαθα τη «βόλτα» της Κύθνου, δεν σημαίνει ότι θα τη χρησιμοποιήσω όταν ασχολούμαι με τη θεματολογία της Νάξου!


* όταν δεν γνωρίζω κάποιο χορευτικό θέμα, απλώς το παραδέχομαι και προσπαθώ να το μάθω… δεν το υποβαθμίζω υποτιμώντας την αξία του!


Είμαι σίγουρος ότι έχω παραλείψει πολλούς ορισμούς (παραδείγματα) που ίσως συνθέτουν την έννοια του χορευτικού ήθους, αν και ο σεβασμός σε πολλά επίπεδα είναι ευνόητος ως το κοινό χαρακτηριστικό. Για να καταλήξω, το νόημα της όλης τοποθέτησής μου είναι το εξής…


ΤΟ ΦΑΙΝΕΣΘΑΙ ΤΟΥ ΧΟΡΕΥΤΙΚΟΥ ΗΘΟΥΣ,
ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ ΤΗΣ ΧΟΡΕΥΤΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ


…μια κατάσταση που σαφώς ευθύνεται να δημιουργήσει ο δάσκαλος, αλλά υποχρεούται να ακολουθήσει και ο κάθε μαθητής ξεχωριστά! Η τέχνη της διδακτικής είναι αμφίδρομη… αυτή είναι και η μαγεία της!






Λάκκας Θανάσης
Καθηγητής Φ.Α.Α. – Μουσικός

______________________________________







Δόρα Στράτου: Η γυναίκα που διέσωσε τους ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς





Μια αστή που αγάπησε την παράδοση και διέσωσε φορεσιές, ήχους κοσμήματα και χορούς, αφοσιώθηκε σε αυτό τον σκοπό μέχρι το τέλος της ζωής της.

Η γυναίκα που κατάφερε να μελετήσει και να διασώσει τους ελληνικούς χορούς και τις παραδοσιακές φορεσιές μέσω της καταγραφής ήταν η ιδρύτρια του Σωματείου χορού «Δόρα Στράτου» με το οποίο περιόδευσε σε όλο τον κόσμο κάνοντας τους γνωστούς τους παραδοσιακούς ελληνικούς χορούς, τους ήχους και τις φορεσιές.



Η Δώρα Στράτου μεγάλωσε στο μεγαλοαστικό περιβάλλον της Αθήνας των αρχών του αιώνα και έλαβε κλασική μόρφωση, μελετώντας ξένες γλώσσες και κλασικό τραγούδι. Δάσκαλος της στο πιάνο ήταν ο συνθέτης και μαέστρος Δημήτρης Μητρόπουλος.

Ο πατέρας της δικηγόρος, ασχολήθηκε με την πολιτική και υπήρξε και για ένα σύντομο χρονικό διάστημα πρωθυπουργός της Ελλάδας. Μετά την μικρασιατική καταστροφή καταδικάστηκε σε θάνατο στη δίκη των έξι.



Η θανατική ποινή και εκτέλεση του πατέρα της το 1922 της δημιούργησε τη μεγαλύτερη τραυματική εμπειρία στη ζωή της. Μετά τη δήμευση της περιουσίας των γονιών της και τον κοινωνικό υποβιβασμό με τη μητέρα της και τον αδελφό της Ανδρέα έφυγε στο εξωτερικό.

Ταξίδεψαν στο Βερολίνο, το Παρίσι και τη Νέα Υόρκη για 10 χρόνια στη διάρκεια των οποίων η Δόρα Στράτου συνέχισε τις σπουδές της.



Στο εξωτερικό παρακολούθησε παραστάσεις και συναυλίες με ένα πάθος που διατήρησε σε όλη της τη ζωή. Επέστρεψαν στην Ελλάδα το 1932.

Ο αδερφός της Ανδρέας που είχε σπουδάσει νομικά είχε εκλεγεί βουλευτής, ενώ η Δόρα Στράτου συναναστρεφόταν τους καλλιτέχνες της εποχής, την περίφημη γενιά του 30.



Το 1942, μέσα στην κατοχή, ο σκηνοθέτης Κάρολος Κουν συσπείρωσε γύρω του μια πλειάδα καλλιτεχνών ανάμεσα σε αυτούς ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Μάνος Χατζιδάκις και πολλοί άλλοι. Η Δορα Στράτου βοήθησε τον Κάρολο Κουν να ιδρύσει το Θέατρο Τέχνης και έγινε το δεξί του χέρι στα διοικητικά θέματα.



Καταλυτική για την πορεία της Δόρας Στράτου στάθηκε η παράσταση ενός φολκλορικού συγκροτήματος της Γιουγκοσλαβίας που έκανε περιοδείες σε διάφορες χώρες προβάλλοντας δημοτικούς χορούς και φορεσιές των Βαλκανίων.

Η έλλειψη ενός τέτοιου συγκροτήματος στην Ελλάδα με την τόσο πλούσια παράδοση έβαλε τη Στράτου σε σκέψεις. «Σκέφτηκα τότε», έλεγε η Δώρα Στράτου, «δε θα βρεθεί ένας άνθρωπος να μαζέψει τους χορούς μας; Κάποιος τότε έγραψε από την Αμερική στο Υπουργείο Τύπου αν υπάρχει ένα φολκλορικό ελληνικό συγκρότημα να πάει στην Αμερική και έτσι με φώναξαν και έτσι ξεκίνησα».



Έτσι ξεκίνησε η ιδέα στην οποία θα αφιέρωνε όλη τη ζωή της, η ίδρυση ενός συγκροτήματος παραδοσιακών χορών στην Ελλάδα. Τότε, μόνο το Λύκειο Ελληνίδων έδινε δυο με τρεις παραστάσεις το χρόνο και όχι πάντα με παραδοσιακές φορεσιές. Η Δόρα Στράτου προσπαθώντας να καλύψει αυτό το κενό, ανέλαβε την οργάνωση και τελικά ίδρυσε το «Σωματείο Ελληνικοί Χοροί – Δώρα Στράτου».



Το 1953 αρχίζουν για πρώτη φορά στην Ελλάδα οι πρώτες τακτικές θεατρικές παραστάσεις ελληνικών λαϊκών χορών και τραγουδιών σε επίπεδο επαγγελματικών αξιώσεων. Τον ίδιο χρόνο η Στράτου δημιουργεί κοινωφελές σωματείο με την επωνυμία «Εταιρία Ελληνικών Λαϊκών Χορών και Τραγουδιού» με περιοδείες του συγκροτήματος πλέον και στο εξωτερικό δίνοντας παραστάσεις σχεδόν σε όλες τις ηπείρους.



Κοντά της είχε συγκεντρώσει ένα επιτελείο από καλλιτέχνες και διανοούμενους, όπως τους Οδυσσέα Ελύτη, Μάνο Χατζιδάκι, Σπύρο Βασιλείου, Γιάννη Μόραλη, ενώ ο Γιάννης Τσαρούχης έφτιαχνε ζωγραφιστές φορεσιές.



Η Στράτου ταξίδευε σε όλη την Ελλάδα και συγκέντρωνε φορεσιές, κοσμήματα, μουσικές και χορούς. Επέλεγε τους καλύτερους χορευτές και οργανοπαίχτες να πλαισιώσουν το συγκρότημα. Ξεκίνησε να δίνει παραστάσεις στην Ελλάδα και περιόδευσε θριαμβευτικά σε 22 χώρες.

Το 1963 , με εντολή του τότε πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή κατασκευάστηκε εδικά για το συγκρότημα το υπαίθριο θέατρο Δώρας Στράτου στο αρχαίο θέατρο του Πειραιά, με καθημερινές παραστάσεις σε όλη τη θερινή περίοδο που κράτησε μέχρι το 1964, οπότε και δημιουργήθηκε το Θέατρο Κήπου του Θησείου για ένα όμως χρόνο.

Τέλος, το 1965 δημιουργείται το Θέατρο Δώρας Στράτου στο χώρο του Φιλοπάππου, ένα θέατρο 900 θέσεων. Τη σκηνή του θεάτρου που θυμίζει πλατεία χωριού δημιούργησε ο ζωγράφος Σπύρος Βασιλείου.

«Εμένα μου μπήκε η ιδέα σε αυτό εδώ το τοπίο», έλεγε η Στράτου, «απέναντι από την Ακρόπολη να γίνει ένα θέατρο, να βάλω τους ελληνικούς χορούς που έχουν άμεση σχέση με το παρελθόν μας, με την ιστορία μας. Όταν μπόρεσα να χτίσω αυτό το θέατρο, άρχισαν οι παραστάσεις εδώ, αφού έχουμε κάνει και μεγάλη έρευνα σε όλη την Ελλάδα με την σύμπραξη των χορευτών που διαλέξαμε».



Το 1967 βραβεύτηκε με το κορυφαίο Παγκόσμιο Βραβείο Θεάτρου και χάρη στο βραβείο Φορντ κατόρθωσε και αγόρασε ένα μεγάλο αριθμό από αυθεντικές ελληνικές φορεσιές. Η συλλογή της Δόρας Στράτου αποτελείται από 2.500 φορεσιές από όλες τις περιοχές της Ελλάδας, πολλά παραδοσιακά κοσμήματα και αντικείμενα που χρησιμοποιούνται ακόμα και σήμερα στις παραστάσεις.



Το 1967 συνελήφθη με αιτία ότι έκρυβε στην οικία της τον δημοσιογράφο Χρήστο Λαμπράκη, την αποφυλάκιση της οποίας πέτυχε από το εξωτερικό η μετέπειτα Υπουργός Μελίνα Μερκούρη. Η Δόρα Στράτου συνέχισε να εργάζεται συστηματικά για το όραμά της μέχρι το 1983 οπότε και αποσύρθηκε για λόγους υγείας.



Πέθανε στις 20 Ιανουαρίου του 1988. Με το θεληματικό της χαρακτήρα, τη συστηματική και επίμονη εργασία της, το πάθος για την παράδοση, η Δόρα Στράτου μας άφησε ως κληρονομιά ένα σπουδαίο έργο. Το όνομά της είναι ταυτόσημο της ελληνικής παράδοσης.




(άρθρο του www.newsone.gr )


++++++++++++++++++++++++++


Πράγματα που Συμβαίνουν στον Εγκέφαλο Όταν Χορεύουμε!






Όσοι από εσάς σκέφτεστε να ασχοληθείτε με τον χορό, πιθανότατα θα εκπλαγείτε όταν μάθετε πόσο καλό μπορείτε να κάνετε στον εαυτό σας με αυτή την δραστηριότητα.










Ο χορός είναι κάτι περισσότερο από μια ευχάριστη δραστηριότητα που βιώνετε με τους φίλους ή το σύντροφό σας. Ο χορός έχει την ικανότητα να βελτιώσει τον τρόπο λειτουργίας του εγκεφάλου σας. Ας ρίξουμε μια ματιά σε πέντε συναρπαστικά πράγματα που μπορεί να κάνει ο χορός στον εγκέφαλό σας.










Ενισχύει τη Νευροπλαστικότητα









Μια μελέτη του ιατρικού κολεγίου Albert Einstein College of Medicine στη Νέα Υόρκη, που δημοσιεύθηκε στο New England Journal of Medicine, διεξήχθη κατά τη διάρκεια μιας περιόδου 21 ετών μελετώντας ηλικιωμένους 75 ετών και άνω. Οι ερευνητές μέτρησαν την πνευματική διαύγεια κατά τη γήρανση μέσω της παρακολούθησης των ποσοστών της άνοιας. Ο σκοπός της μελέτης ήταν να διαπιστωθεί αν τυχόν σωματικές ή πνευματικές ψυχαγωγικές δραστηριότητες είχαν επίδραση στην πνευματική διαύγεια.







Η μελέτη διαπίστωσε ότι ορισμένες γνωστικές δραστηριότητες επηρεάζουν την πνευματική διαύγεια, αλλά σχεδόν καμία από τις φυσικές δραστηριότητες δεν είχαν αποτέλεσμα. Η μόνη εξαίρεση ήταν ο συχνός χορός. Μερικά από τα ευρήματα της μελέτης είναι:




Διάβασμα – 35% λιγότερες πιθανότητες εμφάνισης άνοιας

Ποδηλασία και κολύμπι – 0% λιγότερες πιθανότητες εμφάνισης άνοιας

Λύσιμο σταυρολέξων τουλάχιστον τέσσερις ημέρες την εβδομάδα – 47% λιγότερες πιθανότητες εμφάνισης άνοιας

Γκολφ – 0% λιγότερες πιθανότητες εμφάνισης άνοιας

Συχνός χορός – 76% λιγότερες πιθανότητες εμφάνισης άνοιας




Οι άνθρωποι που χορεύουν τακτικά έχουν περισσότερα γνωστικά αποθεματικά και αυξημένη πολυπλοκότητα των νευρωνικών συνάψεων, εξήγησε ο νευρολόγος Δρ Robert Katzman. Ο χορός μειώνει τον κίνδυνο της άνοιας με τη βελτίωση αυτών των νευρικών ιδιοτήτων. Επίσης, μπορεί να ωθεί τον εγκέφαλο να αναδικτυώνει συνεχώς τις νευρικές οδούς και με αυτόν τον τρόπο βελτιώνει την νευροπλαστικότητα.


Μας Κάνει Πιο Έξυπνους




Τι εννοούμε με τον όρο ευφυΐα; Αν η αντίδρασή μας σε μια δεδομένη κατάσταση έρχεται μέσω κάποιου αυτοματισμού (η σχέση ερεθίσματος-απόκρισης είναι αυτόματη), τότε είναι γενικά αποδεκτό ότι σε αυτό εμπλέκεται η νοημοσύνη. Όταν ο εγκέφαλος αξιολογεί διάφορες λογικές απαντήσεις και συνειδητά επιλέγει μία από αυτές ως απάντηση, η διαδικασία αυτή θεωρείται ότι είναι μια ευφυής διαδικασία. Ο Jean Piagetέχει πει ότι η νοημοσύνη είναι αυτό που χρησιμοποιούμε όταν δεν γνωρίζουμε τι να κάνουμε.




Για να το θέσουμε απλά, η ουσία της νοημοσύνης είναι η λήψη αποφάσεων. Για να βελτιώσετε την πνευματική σας διαύγεια, το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να αρχίσετε μια δραστηριότητα που απαιτεί αποφάσεις σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Ο χορός είναι ένα παράδειγμα μια τέτοιας γρήγορης δραστηριότητας που απαιτεί ταχύτητα στη λήψη αποφάσεων. Απαιτεί άμεσες απαντήσεις σε ερωτήματα όπως πού να στραφώ; Με τι ταχύτητα να μετακινήσω το σώμα μου; και πώς να αντιδράσω στις κινήσεις του παρτενέρ μου; Ο χορός είναι, ίσως ο καλύτερος τρόπος για να διατηρήσετε και να ενισχύσετε την νοημοσύνη σας.


Θα Βελτιώσει τη Μνήμη των Μυών Σας




Οι χορευτές μπορούν να καταφέρουν σύνθετες κινήσεις πιο εύκολα όταν τις εκτελούν σε αργή κίνηση και τις κωδικοποιούν με κάποιο σημάδι.




Ο ερευνητής Edward Warburton, ένας πρώην επαγγελματίας χορευτής μπαλέτου, και οι συνεργάτες του εξέτασαν τις «σκέψεις πίσω από το πράττειν του χορού«. Δημοσίευσαν τα ευρήματά τους στο Psychological Science, ένα περιοδικό του Συνδέσμου Association for Psychological Science. Ανακάλυψαν ότι τέτοια σημάδια ελαττώνουν την αντίθεση μεταξύ των πνευματικών και σωματικών απαιτήσεων του χορού, και κάτι τέτοιο δίνει στους χορευτές την ευκαιρία να απομνημονεύσουν και να επαναλάβουν τις κινήσεις με μεγαλύτερη φυσικότητα.




Επίσης κατέληξαν στο ότι η οπτικοποίηση των κινήσεων και η σήμανση μπορεί να βοηθήσει στη βελτίωση της μνήμης των μυών. Αυτού του είδους τη μέθοδο της απεικόνισης και της σήμανσης, που μαθαίνουμε στον χορό, μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί σε μια ποικιλία πεδίων για τη βελτιστοποίηση της απόδοσης.


Επιβραδύνει τη Γήρανση και Ενισχύει τη Μνήμη




Ο Δρ Katzman πιστεύει ότι όσο πιο πολύπλοκες είναι οι νευρωνικές συνάψεις μας, τόσο το καλύτερο για μας. Πιστεύει ότι θα πρέπει να κάνουμε ό, τι μπορούμε για να δημιουργούμε νέα νευρικά μονοπάτια και ο χορός είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να κάνουμε κάτι τέτοιο.




Όσο μεγαλώνουμε, τα εγκεφαλικά κύτταρα πεθαίνουν και οι συνάψεις γίνονται πιο αδύναμες. Έτσι είναι πιο δύσκολο να θυμόμαστε ουσιαστικά, όπως ονόματα, επειδή υπάρχει μόνο μια νευρική οδός που μας οδηγεί σε αυτήν την αποθηκευμένη πληροφορία.




Αν αρχίζετε να εξασκήστε σε νέες δραστηριότητες, όπως είναι ο χορός, οικοδομείτε στο μυαλό διαφορετικές νοητικές διαδρομές και πολλά μονοπάτια. Έτσι, αν ένα μονοπάτι χαθεί λόγω της ηλικίας, έχετε μια εναλλακτική διαδρομή που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για να ανακτήσετε τις αποθηκευμένες πληροφορίες και τις αναμνήσεις.


Βοηθάει στην Πρόληψη του Ιλίγγου




Έχετε ποτέ αναρωτηθεί γιατί οι χορεύτριες του μπαλέτου δεν ζαλίζονται όταν εκτελούν πιρουέτες; Η έρευνα δείχνει ότι μέσα από χρόνια πρακτικής εξάσκησης και εκπαίδευσης, οι χορευτές αποκτούν την ικανότητα να καταστέλλουν τα σήματα των οργανιδίων ισορροπίας στο εσωτερικό αυτί που συνδέονται με την παρεγκεφαλίδα.




Ο Δρ Barry Seemungal του Τμήματος Ιατρικής στο Imperial εξηγεί ότι «Δεν είναι χρήσιμο για μια μπαλαρίνα να αισθανθεί ζάλη ή εκτός ισορροπίας όταν εκτελεί μια χορευτική κίνηση. Έτσι, το μυαλό τους προσαρμόστηκε μετά από χρόνια εκπαίδευσης και κατέστειλε αυτό το ερέθισμα. Κατά συνέπεια, το σήμα που πηγαίνει στις περιοχές του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνες για την αντίληψη της ζάλης στον εγκεφαλικό φλοιό είναι αποδυναμωμένο, καθιστώντας τους χορευτές ανθεκτικούς στην αίσθηση της ζαλάδας«.




Εάν πάσχετε από ίλιγγο, εντάξτε στο πρόγραμμά σας μια οποιαδήποτε μορφή χορού και θα αντιμετωπίσετε αυτό το πρόβλημα που σας ταλαιπωρεί. Ο χορός θα συμβάλει στη βελτίωση της λειτουργίας της παρεγκεφαλίδας σας, η οποία με τη σειρά της μπορεί να σας βοηθήσει να βελτιώσετε την ισορροπία σας και να σας κάνει να αισθανόσαστε λιγότερο ζαλάδα. Δεν χρειάζεται να γίνετε επαγγελματίες χορευτές για να επωφεληθείτε από αυτές τις μαγικές ιδιότητες. Χορεύοντας ακόμα και στο επίπεδο αρχαρίου θα βοηθήσει.


Συμπέρασμα




Ο χορός μπορεί να είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να συντηρήσετε και να βελτιώσετε πολλές από τις λειτουργίες του εγκεφάλου σας. Ο χορός μπορεί να αυξήσει τις νευρικές συνδέσεις, διότι ενοποιεί διάφορες λειτουργίες του εγκεφάλου με τη μία: νοητική, μουσική, κιναισθητική, και συναισθηματική. Αυτή η αυξημένη νευρική συνδεσιμότητα μπορεί να προσφέρει πολλά οφέλη στο μυαλό σας καθώς μεγαλώνετε. Έτσι λοιπόν, αρχίστε να χορεύετε όσο πιο συχνά γίνετε!