...Ο Νόστος Γαλατσίου Λαογραφικός & Χορευτικός Όμιλος σας εύχεται Καλή Σαρακοστή

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2023

 

 

Απόκριες στην Ελλάδα. Τα πιο γνωστά αποκριάτικα ήθη και έθιμα

 


Δείτε τα αποκριάτικα έθιμα ανά την Ελλάδα από την Κρήτη μέχρι τις Σέρρες, από τη Λέρο μέχρι την Ξάνθη και από την Κέρκυρα μέχρι την Λάρισα. Γνωστά ή άγνωστα αποκριάτικα έθιμα αναβιώνουν μέχρι σήμερα, κρατώντας ζωντανή την ελληνική παράδοση.

 

Νάουσα οι «Γενίτσαροι και Μπούλες» την Κυριακή της Αποκριάς

Με διονυσιακή καταγωγή, το έθιμο «Γενίτσαροι και Μπούλες», συνεχίζει μέχρι και τις μέρες μας, να ζωντανεύει στην πόλη της Νάουσας. Την Κυριακή της Αποκριάς υπό τους χαρακτηριστικούς ήχους του νταουλιού και του ζουρνά, ένα μπουλούκι με «γενίτσαρους» περιφέρεται στους δρόμους της πόλης με τελικό προορισμό το δημαρχείο, όπου και κορυφώνεται η γιορτή. Στο ρυθμικό άκουσμα του Ζαλιστού, η Μπούλα βγαίνει στο παράθυρο και με χαρακτηριστικές ρυθμικές κινήσεις του σώματος της, ώστε να κουδουνίζουν τα κρεμασμένα στο στήθος της νομίσματα, χαιρετάει το μπουλούκι. Λίγο μετά κατεβαίνει κάτω, ενσωματώνεται στο πλήθος και όλοι μαζί συνεχίζουν την περιοδεία μέχρι να πάρουν την επόμενη Μπούλα. Σταδιακά σχηματίζεται μια «μεγαλειώδης» πομπή με ανθρώπους όλων των ηλικιών, να συμμετέχουν στην αναβίωση του εθίμου.

 

Απόκριες στην Ξάνθη «Το κάψιμο του Τζάρου» στο ποταμό Κόσυνθο

Την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς, στην Ξάνθη, αναβιώνει το «κάψιμο του Τζάρου» στη γέφυρα στο ποταμό Κόσυνθο. Πρόκειται για ένα κατασκευασμένο ανθρώπινο ομοίωμα, τοποθετημένο πάνω σε πουρνάρια, που καίγεται και «ξορκίζει το κακό». Σε αυτή την περίπτωση, το κακό είναι… η απομάκρυνση των ψύλλων το καλοκαίρι. Το έθιμο έφεραν οι πρόσφυγες από το Σαμακόβ της Ανατολικής Θράκης και κάθε χρόνο ζωντανεύει από τους κατοίκους του ομώνυμου συνοικισμού. Τις Απόκριες, μετά το «κάψιμο του Τζάρου», ακολουθεί γλέντι μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.

 

Απόκριες στην Κοζάνη «ο Φανός» | Γιορτή διονυσιακού χαρακτήρα

Ο «Φανός», ο συμβολικός «βωμός» της αποκριάτικης εορταστικής φωτιάς, ανάβει εδώ και πολλούς αιώνες στην Κοζάνη τις Απόκριες. Ανεξαρτήτως από τις έριδες ως προς την καταγωγή του, το συγκεκριμένο έθιμο, δίνει έναν πανηγυρικό τόνο στην πόλη. Με προεξάρχουσα την κεντρική πλατεία, όπου την Κυριακή της Αποκριάς ανάβει ο μεγάλος «Φανός», ακολουθούν οι μικρότεροι συνοικισμοί που ανάβουν ταυτόχρονα τους δικούς τους «Φανούς»… για να ξεκινήσει μια ξέφρενη γιορτή καθαρά διονυσιακού χαρακτήρα. Οι χορευτικοί κύκλοι γύρω από τον βωμό διευρύνονται, τα τραγούδια διαδέχονται το ένα το άλλο. Τα περισσότερα είναι τα καλούμενα «ξινέντραπα» ή «μασκαραλίτκα» τραγούδια, με έντονες σατυρικές – πειρακτικές αναφορές. Το κρασί ρέει άφθονο, το ίδιο και τα τοπικά εδέσματα, ενώ το γλέντι κρατάει μέχρι τα ξημερώματα της Καθαρής Δευτέρας.

 

Απόκριες στα Ιωάννινα «Οι τζαμάλες» | Οι αποκριάτικες φωτιές

Τις Απόκριες στα Ιωάννινα, οι «τζαμάλες», οι αποκριάτικες φωτιές, θα ανάψουν σε διάφορες συνοικίες της πόλης το βράδυ της τελευταίας Κυριακής, πριν τη νηστεία της Σαρακοστής.

Έθιμο που υπάρχει από τον 19ο αιώνα στα Γιάννενα, αναβιώνει αδιάλειπτα από τη δεκαετία του ’80 μέχρι και σήμερα. Οι «τζαμάλες» ζεσταίνουν από την παγωνιά της περιοχής, ενώ με το άναμμα της πρώτης σπίθας… δίνεται το σύνθημα να ξεκινήσει η μεγάλη γιορτή.

 

Σέρρες - το έθιμο του καλόγερου τη Δευτέρα της Τυρινής

Στις Σέρρες τις Απόκριες, τη Δευτέρα της Τυρινής συναντάμε το έθιμο του «καλόγερου». Η γιορτή ανοίγει με τους «αναστενάρηδες» και τους μίμους, οι οποίοι συνθέτουν έναν αλλόκοτο θίασο με μέλη το Βασιλιά, το Βασιλόπουλο, τον καπιστρά, τον καλόγερο, τη νύφη, την μπάμπω και το εφταμηνίτικο, τους γύφτους με την αρκούδα και τους Κουρούτζηδες (φύλακες). Ο θίασος επισκέπτεται όλα τα σπίτια του χωριού και στη συνέχεια οι κάτοικοι συγκεντρώνονται στην πλατεία, όπου γίνεται η προετοιμασία του αγρού για τη σπορά.

Ακολουθεί η σκηνή του θανάτου και της ανάστασης με «πρωταγωνιστή» τον Καλόγερο.

 

Σοχός – Θεσσαλονίκη «οι Κουδουνοφόροι» | Γονιμότητα της γης

Δρώμενο που σχετίζεται με τη γονιμότητα της γης ή και για πολλούς με τον έρωτα, οι «Κουδουνοφόροι» εμφανίζονται μέχρι σήμερα. Πρόκειται για πανάρχαιο έθιμο, που μεταφέρθηκε μέσα στους αιώνες και διασώθηκε αναλλοίωτο. Η κορύφωσή των εκδηλώσεων, γίνεται το τριήμερο πριν από την Καθαρή Δευτέρα, όπου οι συμμετέχοντες με τραγόμορφες στολές και κουδούνια σε όλο το σώμα τους, ξεχύνονται και χορεύουν σε δρόμους και πλατείες. Ξεχωριστή θέση έχει και το έθιμο των μετανοιών. Κατά την παράδοση οι μεγαλύτεροι δίνουν άφεση αμαρτιών στους μικρότερους, οι οποίοι με σεβασμό τους επισκέπτονται και τους φιλούν το χέρι, προσφέροντάς τους ένα πορτοκάλι.

 

Κάρπαθος – Τζαφιέδες «Λαϊκό Δικαστήριο των Ανήθικων Πράξεων»

Την Καθαρή Δευτέρα στήνεται το «Λαϊκό Δικαστήριο των Ανήθικων Πράξεων». Είναι μια ευκαιρία, κάθαρσης και απονομής της δικαιοσύνης στο ξεκίνημα της Σαρακοστής. Κατηγορούμενοι είναι όσοι «ασχημονούν» ή προκαλούν με τις χειρονομίες τους, κάποιους άλλους. Ενώπιον της Δικαιοσύνης, οδηγούνται από τους «Τζαφιέδες», ένα είδος τοπικών χωροφυλάκων, που έχουν επιφορτιστεί με τη σύλληψη των «δραστών». Οι γέροντες του νησιού, αναλαμβάνουν να δικάσουν τους «ασεβείς» και κάπως έτσι ξεκινούν αυτοσχέδιοι αστεϊσμοί και πειράγματα, σαν προπομπός της γιορτής που θα ακολουθήσει.

 

Νάξος. Τα «χοιροσφάισματα», το σφάξιμο των χοίρων

Έντονα στοιχεία διονυσιακής λατρείας διασώζονται μέχρι σήμερα στα έθιμα των αποκριών στο νησί της Νάξου. Οι εορτασμοί ξεκινούν από το πρώτο Σάββατο των Αποκριών, με το σφάξιμο των χοίρων, τα λεγόμενα «χοιροσφάισματα». Την «Κρεατινή» Κυριακή, εμφανίζονται στους δρόμους των χωριών οι «κουδουνάτοι», νέοι με προσωπίδες που φορούν μια ριχτή κάπα με κουκούλα, ενώ γύρω από τη μέση και το στήθος τους είναι ζωσμένοι με κουδούνια. Ο χορός τους συνοδεύεται από τον χαρακτηριστικό ήχο των κουδουνιών, ενώ δεν παραλείπουν να προκαλούν με τις άσεμνες εκφράσεις τους. Οι ντόπιοι χωρικοί πάντως τους φιλεύουν για το καλό με βραστά αυγά. Στο περιοδεύον μπουλούκι, ακολουθούν επίσης και ο «Γέρος», η «Γριά» και η «Αρκούδα». Μερικά από τα χαρακτηριστικά δρώμενα στα οποία συμμετέχουν είναι ο «γάμος της νύφης», ο «θάνατος», η «ανάσταση των νεκρών» ή και το «όργωμα». Την Καθαρά Δευτέρα στους δρόμους ξεχύνονται οι «φουστανελλάτοι», νέοι χωρίς προσωπίδες, ντυμένοι γιορτινά οι οποίοι παίζουν βιολί.

 

Λέρος, οι «καμουζέλες» | Μασκαράδες βαμμένοι με κάρβουνο

Πειρακτικού χαρακτήρα είναι και τα αποκριάτικα έθιμα στο νησί της Λέρου. Τα παλιότερα χρόνια υπήρχαν οι «καμουζέλες» ή «ελαφάκια», μασκαράδες βαμμένοι με κάρβουνο και τυλιγμένοι σε «χράμια» (υφαντές κουβέρτες), όπου κουβαλώντας την «κοκάλα» τριγύριζαν στους δρόμους των χωριών, πειράζοντας τους κατοίκους. Σήμερα, το ρόλο αυτό ανέλαβαν «ποιητές». Με μπόλικη φαντασία και σαρκαστική διάθεση σκαρώνουν περιπαικτικά στιχάκια, ενώ μικρά παιδιά ντυμένα καλογεράκια πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι και τα απαγγέλουν. Η συνέχεια γνωστή… μεγάλο γλέντι με παραδοσιακή μουσική, πολλά ευτράπελα, άφθονο ούζο, κρασί και παραδοσιακούς μεζέδες. Στην κορύφωση του πανηγυριού γίνεται το κάψιμο του «στοιχειού». Το ίδιο έθιμο έχουν επίσης στην Κω και στη Σύμη.

 

Αμοργός το έθιμο του «Καπετάνιου» την Κυριακή της Τυρινής

Την Κυριακή της Τυρινής, στην Αιγιάλη και συγκεκριμένα στο χωριό Λαγκάδα της Αμοργού, αναβιώνει το έθιμο του «Καπετάνιου». Οι νέοι του νησιού ντυμένοι με παραδοσιακές φορεσιές και με τη συνοδεία τοπικών οργάνων, πηγαίνουν στην εκκλησία της Παναγίας της Επανοχωριανής. Εκεί, κατά την παράδοση, ο ιερέας του χωριού πετάει στον αέρα το «γιλεό», κάτι σαν ράσο και όποιος από τους παριστάμενους νέους το πιάσει χρίζεται «Καπετάνιος».

Μέσα σε κλίμα επευφημιών και με τη συνοδεία οργάνων ξεκινάει η «πομπή» των νέων για να επιστρέψει στην πλατεία του χωριού. Το έθιμο επιτάσσει ο νέος «καπετάνιος» να κεράσει όσους έχουν συγκεντρωθεί στα καφενεία, αλλά και να σύρει πρώτος το χορό, προσκαλώντας τους νέους και τις νέες να τον ακολουθήσουν. Πάνω στο χορό, ο «Καπετάνιος» ξεχωρίζει μια από τις κοπέλες, η οποία γίνεται η «Καπετάνισσα» του. Με μαντινάδες, χορό, ρακί και τηγανιτά ψάρια, το γλέντι κρατάει μέχρι το πρωί της Καθαρής Δευτέρας. Ανάλογο είναι και το έθιμο της «Καπεταναίας» στο νησί της Σερίφου.

 

Σκύρος, οι «Γέροι» | Απαγγελία έμμετρης σάτιρας (λιλίρισμα)

Αν θέλετε να ακούσετε τα γεγονότα της χρονιάς, με σατυρική διάθεση τότε η Σκύρος την περίοδο των αποκριών, είναι ο ιδανικός προορισμός. Οι κάτοικοι (κυρίως οι ψαράδες) του νησιού, επιδίδονται σε μια μορφή απαγγελίας έμμετρης σάτιρας, κάνοντας την ανασκόπηση των γεγονότων της χρονιάς που πέρασε, με τη δική τους ιδιαίτερη ματιά. Μόλις ανοίγει το Τριώδιο, στα σοκάκια της Σκύρου τριγυρίζουν ομάδες μεταμφιεσμένων, μπορείτε να συναντήσετε «Γέρους» με κουδούνια, «Κορέλες» και «Φράγκους. Αν τύχει, μάλιστα, και συναντηθούν δύο ή περισσότεροι «Γέροι», συναγωνίζονται στο περίφημο «λιλίρισμα», κουνώντας ρυθμικά και με ένταση τα κουδούνια τους για να ξεσηκώσουν τους πάντες.

 

Απόκριες στην Κέρκυρα, το έθιμο του «κορφιάτικου γάμου»

Με ενετικές αλλά και αρχαιοελληνικές επιρροές, οι Απόκριες και τα αποκριάτικα έθιμα στην Κέρκυρα, έχουν τη δική τους ξεχωριστή φυσιογνωμία. Το καρναβάλι της Κέρκυρας, είναι ήδη ονομαστό, υπάρχουν όμως και λιγότερο γνωστά τοπικά έθιμα που λαμβάνουν χώρα την περίοδο των Αποκριών. Για παράδειγμα, την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς, λίγο πριν ολοκληρωθεί ο κύκλος των εκδηλώσεων, ο τελάλης βγαίνει στην πόλη με το «όρντινο» ανά χείρας και διαλαλεί την άφιξη του Σιορ Καρνάβαλου. Αφού διαβαστεί μεγαλοφώνως και η διαθήκη του, πλέον όλα είναι έτοιμα για το κάψιμο του καρνάβαλου. Σε αρκετά χωριά της Κέρκυρας αναβιώνει το έθιμο του «κορφιάτικου γάμου», αλλά και ο «χορός των παπάδων».

 

Τα αποκριάτικα έθιμα στην Κρήτη (Ρεθεμνιώτικο Καρναβάλι) - Η αρπαγή της νύφης

Στο Ρέθυμνο εκτός από το φημισμένο «Ρεθεμνιώτικο Καρναβάλι» θα συναντήσετε αρκετά έθιμα τις Απόκριες. Οι κάτοικοι του χωριού Γέργερη, ντυμένοι με προβιές, ζωσμένοι με κουδούνια και με μουτζουρωμένα πρόσωπα και χέρια, βγαίνουν στους δρόμους και επιδίδονται σε έναν «αρκουδίστικο χορό». Δεμένοι μεταξύ τους με σχοινιά, ο ένας ακολουθεί τον άλλο, τρέχουν, χορεύουν, σατιρίζουν, χειρονομούν, δημιουργώντας με τους ήχους και τις κραυγές τους ατμόσφαιρα έκστασης και μέθης. Στο νομό Ρεθύμνου αναβιώνει ακόμη και το έθιμο της «Αρπαγής της νύφης». Γαμπρός και νύφη, είναι μεταμφιεσμένοι άντρες, κρατούν μαζί τους μία κούκλα – μωρό, με ζωγραφισμένο ένα μουστάκι για να… μοιάζει στο γαμπρό. Μερικά ακόμη δρώμενα είναι το «Όργωμα και η Σπορά», η «Κηδεία της Αποκριάς» και η «Καμήλα» φτιαγμένη από κρανίο ζώου και δύο ανθρώπους που τρέχουν σκυφτοί μέσα σε μεγάλα υφαντά υφάσματα, δημιουργώντας ένα αλλόκοτο τετράποδο, το οποίο οι υπόλοιποι μάταια προσπαθούν να τιθασεύσουν.

 

Άμφισσα, ο θρύλος του «στοιχειού»

Το τελευταίο Σαββατοκύριακο της Αποκριάς αναβιώνει στην Άμφισσα ο θρύλος του «στοιχειού». Από τη συνοικία Χάρμαινα, όπου βρίσκονται τα παλιά Ταμπάκικα (βυρσοδεψεία) και τα σκαλιά του Αϊ Νικόλα κατεβαίνει το «στοιχειό» και μαζί ακολουθεί πλήθος μεταμφιεσμένων. Στο ιστορικό μεγάλο καφενείο της πόλης γίνονται ατέλειωτες συζητήσεις σατιρικού περιεχομένου για τους θρύλους και τα στοιχειά. Κατά την παράδοση της περιοχής, τα «στοιχειά» αποτελούν ψυχές σκοτωμένων ανθρώπων ή ζώων που εξακολουθούν και τριγυρίζουν στην περιοχή.

 

Γαλαξίδι το έθιμο του «αλευροπόλεμου» μεταξύ καρναβαλιστών

Θεσμός πλέον, το έθιμο του «αλευροπόλεμου» αναβιώνει στο Γαλαξίδι εδώ και τρεις αιώνες.

Τον πρώτο λόγο έχει φυσικά το αλεύρι! Γενναιόδωρες ποσότητες αλευριού εκτοξεύονται μεταξύ των καρναβαλιστών, οι οποίοι όπως ορίζει το έθιμο, πρέπει να είναι μουτζουρωμένοι με κάρβουνο στο πρόσωπο. Βέβαια τα τελευταία χρόνια, τα πρόσωπα κυριολεκτικά σκεπάζονται από ένα σωρό πρωτότυπα μάλλον υλικά, όπως το λουλάκι, το βερνίκι παπουτσιών κ.ά. Το έθιμο έχει τις ρίζες του στην τουρκοκρατία.

 

Θήβα, η αναπαράσταση του «Βλάχικου γάμου» την Καθαρά Δευτέρα

Στη περιοχή της Θήβας, την Καθαρά Δευτέρα, γίνεται η αναπαράσταση του «Βλάχικου γάμου». Η πολύχρωμη γαμήλια πομπή και τα παραδοσιακά όργανα που τη συνοδεύουν, αποτελούν τον προπομπό της μεγάλης γιορτής που θα στηθεί το βράδυ της τελευταίας Κυριακής των Αποκριών, στην κεντρική πλατεία. Το έθιμο έχει τις ρίζες του στο 1830, τότε που οι τσοπάνηδες (Βλάχοι) από τη Μακεδονία, την Ήπειρο, τη Θεσσαλία και τη Ρούμελη, εγκατέλειψαν την άγονη γη τους και αναζήτησαν γονιμότερο έδαφος κάπου νοτιότερα.

 

Λάρισα – Τύρναβος, το «Μπουρανί» | Φαλλικά σύμβολα και πειράγματα

Στη Λάρισα και ειδικότερα στον Τύρναβο, οι κάτοικοι την τελευταία Τρίτη, πριν από την Καθαρά Δευτέρα, ξεκινούν σειρά εκδηλώσεων προς τιμήν του Διονύσου, με αποκορύφωμα το «Μπουρανί» (χορτόσουπα αλάδωτη). Καθ’ όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας στήνεται ένα ξεχωριστό σκηνικό παιχνιδιού, με φαλλικά σύμβολα και τολμηρά πειράγματα από τους «μπουρανίδες».

 

Καλαμάτα η αναπαράσταση του «Βλάχικου Γάμου»

Στην Καλαμάτα γίνεται εθιμοτυπικά κάθε χρόνο τις αποκριές. Οργανώνεται στην κεντρική πλατεία της πόλης, το Γαϊτανάκι και η αναπαράσταση του «Βλάχικου Γάμου». Οι συμμετέχοντες είναι απαραιτήτως μεταμφιεσμένοι και δίνουν ραντεβού στην Πλατεία Ανατολικού Κέντρου, όπου στήνεται λαϊκό γλέντι με χορό, τραγούδι και φαγητό.

 

Μεθώνη, το έθιμο «του Κουτρούλη ο γάμος» | Ένας γάμος παρωδία

Στη Μεθώνη κάθε χρόνο γίνεται… «του Κουτρούλη ο γάμος». Ένας γάμος παρωδία, με καρναβαλίστικη διάθεση. Ο γάμος των νεόνυμφων (είναι και οι δύο άντρες), τελείται στην κεντρική πλατεία, παρουσία συγγενών και πολλών κατοίκων-μαρτύρων. Το μυστήριο τελείται κανονικά με παπά και με κουμπάρο, που εκτός από τις ευλογίες τους αναλαμβάνουν να διαβάσουν και το προικοσύμφωνο. Μετά το «μυστήριο» σειρά έχει το τρικούβερτο γλέντι του γάμου!

 

Μεσσήνη, το έθιμο της «φωτιάς» | Φωτιές στις γειτονιές της πόλης

Το βράδυ της Κυριακής της Τυροφάγου αναβιώνει στη Μεσσήνη το έθιμο της «φωτιάς». Οι κάτοικοι ανάβουν φωτιές στις γειτονιές της πόλης, και γύρω τους ξεκινάει το γλέντι και ο χορός μέχρι το πρωί. Κατά τη διάρκεια του γλεντιού γίνεται και αναπαράσταση παλαιών εθίμων και ιστοριών από τους ντόπιους. Την Καθαρή Δευτέρα στη θέση Κρεμάλα, γίνεται η αναπαράσταση της εκτέλεσης της γριάς Συκούς, μιας γερόντισσας της Μεσσήνης που κρεμάστηκε στην τοποθεσία αυτή με εντολή του Ιμπραήμ Πασά. Μετά την αναπαράσταση, μπορεί κάθε επισκέπτης να «κρεμαστεί» από τους ψευτοδήμιους της κρεμάλας. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας γίνεται η παρέλαση με άρματα, μεταμφιεσμένους μικρούς και μεγάλους και χορευτικά συγκροτήματα.

 

Πηγή: helppost.gr

Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2023

 

 

Πότε είναι οι Απόκριες και γιατί τις γιορτάζουμε;

 

Κάθε χρόνο γιορτάζουμε και διατηρούμε ήθη και έθιμα προηγούμενων γενιών. Κάθε παράδοση βρίσκει τις ρίζες της πολύ πίσω στο χρόνο.

 

Οι Απόκριες ξεκινούν τρεις εβδομάδες πριν από τη Καθαρά Δευτέρα. Η μεγάλη γιορτή των αποκριών και του καρναβαλιού λαμβάνει χώρα την Κυριακή, πριν από τη Καθαρά Δευτέρα, όπου είναι η τελευταία μέρα που μπορούν να φάνε κόκκινο κρέας.

 



 

Γιατί γιορτάζουμε τις Απόκριες

Οι Απόκριες δεν αποτελούν σύγχρονη παράδοση του Ελληνικού πολιτισμού. Ταξιδεύοντας πίσω λοιπόν στην αρχαία Ελλάδα βρίσκονται οι ρίζες και η απαρχή των Αποκριών. Την παράδοση αυτή έφεραν οι παγανιστικές τελετουργίες των αρχαίων Ελλήνων όπου οι άνθρωποι μεταμφιέζονταν, ως σάτυροι ή φορούσαν μάσκες και ξεχύνονταν στους δρόμους για γλέντι και διασκέδαση προς τιμή του Θεού Διόνυσου, γνωστού ως Θεού της διασκέδασης και του κρασιού. Οι μάσκες και οι μεταμφιέσεις έδιναν την ευκαιρία στους ανθρώπους να εκφράσουν ελεύθερα, ερωτικές σκέψεις αλλά και να διασκεδάσουν στο απόγειο, κρύβοντας την πραγματική τους ταυτότητα, πίσω από τη μάσκα.

 

Οι εορτασμοί και το γλέντι πρωτοξεκίνησαν στην αρχαία Ελλάδα όταν ήθελαν να καλωσορίσουν τη νέα χρονιά, την αναγέννηση της φύσης με τον ερχομό της άνοιξης.  Ο τρόπος που διασκέδαζαν δεν απέχει και πολύ από το σήμερα. Το μασκάρεμα, ο χορός, τα σεξουαλικά υπονοούμενα ήταν άγραφοι κανόνες.

 

Το έθιμο της μεταμφίεσης προέρχεται από την γιορτή των Ανθεστηρίων. Γιορτή των λουλουδιών αλλά και των ψυχών.  Κατά την διάρκεια των Ανθεστηρίων πίστευαν ότι οι πύλες του Άδη ήταν ανοιχτές και για δύο μέρες ανέβαιναν οι ψυχές των νεκρών πάνω στον κόσμο των ζωντανών. Γι’ αυτό και οι άνθρωποι μεταμφιέζονταν περίεργα, για να αναπαραστήσουν τις ψυχές. Ο Διόνυσος θεωρήθηκε ο Θεός της άνοιξης αλλά και ο συνοδός των νεκρών από τον Άδη στον κόσμο των ζωντανών. Η παράδοση αυτή δεν περιορίστηκε στην Αρχαία Ελλάδα, επηρέασε κι άλλα μέρη στον κόσμο μέσω της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Αντίστοιχα στην αγγλική γλώσσα, ονομάζονται «carnival», λέξη που προέρχεται από το λατινικό «carnem levare», που εννοεί τη διακοπή βρώσης κρέατος.

 

Οι Απόκριες σήμερα

Παρά την έλευση του Χριστιανισμού οι Απόκριες δεν έπαψαν να αποτελούν έθιμο και παράδοση μας. Παραμένει μια αγαπημένη γιορτή μέχρι και σήμερα. Κατά το Χριστιανισμό, οι Απόκριες ξεκινούν ουσιαστικά 60 ημέρες πριν από το Πάσχα και τα καρναβάλια παίρνουν θέση την τρίτη Κυριακή της «Αποκρέω», όπως αναφέρεται και στο Ευαγγέλιο. Η περίοδος αυτή τελειώνει με την αυγή της επόμενης μέρας, δηλαδή την αρχή της Σαρακοστής.  Το καρναβάλι είναι γνωστό στους Καθολικούς και Ορθόδοξους Χριστιανούς με το μεγαλύτερο να είναι στο Ρίο ντε Τζανέιρο.

 

Σήμερα μεγάλοι μικροί γιορτάζουμε το καρναβάλι με στολές, κομφετί και σερπαντίνες. Παρότι κάποτε οι καρναβαλιστικές στολές ήταν πολύ συγκεκριμένες, σήμερα οι επιλογές είναι ατέλειωτες κι αντλούν από την καθημερινότητα, την πολιτική, τον κινηματογράφο κτλ.

 

Τα τύμπανα στην Ύδρα, η αποκριά μπαίνει με τα ταμπούρλα. Στις γειτονιές γίνεται ένας μεγάλος αλαλαγμός.

 

Στη Λάστα της Γορτυνίας ένας φώναζε δυνατά ότι πλησιάζουν οι Απόκριες και «Όποιος δεν έχει θρεφτάρι, να αγοράσει», γιατί αποκριά θα πει φαγοπότι και πρώτη φροντίδα πρέπει να είναι η προμήθεια του σφαχτού. Κάθε σπίτι τώρα πρέπει να ματώσει, δηλαδή κάτι να σφάξει. Σφάζουν κυρίως γουρούνι και σε πολλούς τόπους, όπως στην Πελοπόννησο, εξετάζουν τα σπλάχνα του (σπλήνα, χολή, καρδιά) και βγάζουν από αυτά μαντεύματα για το μέλλον.

 

Το Τριώδιο διαρκεί τρεις εβδομάδες.

 

Η πρώτη εβδομάδα, όταν αρχίζουν και σφάζουν τους χοίρους που έχουν και τρέφουν για το σκοπό αυτό, λέγεται προφωνή ή προφωνέσιμη, επειδή, όπως είπαμε, σε παλιότερα χρόνια, κάποιος από ένα μέρος ψηλό προφωνούσε, δηλαδή διαλαλούσε ότι αρχίζουν οι απόκριες. Βυζαντινή παροιμία λέγει: «προφωνούμαι σοι, πτωχέ, το σακίν σου πώλησον, την εορτήν διάβασον», δηλαδή παραγγέλλει στον φτωχό να εξοικονομήσει τα απαιτούμενα χρήματα, πουλώντας στην ανάγκη το σακάκι του, για να περάσει και αυτός τη γιορτή. Μία όμως νεότερη παροιμία, ναξιακή, συνιστά κάτι απλούστερο: «προφωνεύγω σε, φτωχέ, κι αν δεν έχεις ν΄ αγοράσεις, κλέψε». Οπωσδήποτε δηλαδή πρέπει και ο πιο φτωχός να κάνει Αποκριά, να φάει κρέας. Η εβδομάδα αυτή λέγεται και αμολητή ή απολυτή, επειδή τότε απολύονται οι ψυχές των απεθαμένων και βγαίνουν στον απάνω κόσμο.

 

Η δεύτερη εβδομάδα λέγεται κρεατινή ή ολόκριγια, επειδή τότε δεν κρατούν Τετάρτη και Παρασκευή. Λέγεται και Άρτσι Μπούρτσι γιατί, όπως και οι Αρμένιοι, τρώνε ότι νά ΄ναι.

 

Τέλος η τρίτη εβδομάδα λέγεται τυρινή, επειδή τότε το κύριο καρύκευμα των φαγητών είναι το τυρί. Λέγεται και μακαρόνια γιατί τότε τρώνε πολύ τα μακαρόνια.

 

Από την ημέρα του Αγίου Αντωνίου, όταν περίπου αρχίζει το Τριώδιο, θα αρχίζουν να μαζεύονται οι γειτόνισσες να κάνουν τις βεγγέρες. Μαζεύονται τα βράδια σε ένα σπίτι και παίζουν διάφορα παιχνίδια, όπως την κολοκυθιά, την μπερλίνα, τα τυφλό πανί, το άλογο, την παπαδιά. Εκεί λένε και αινίγματα και λογοπαίγνια.

 

Αλλά η αρχή του Τριωδίου γίνεται κυρίως αισθητή την Πέμπτη της κρεατινής, τη λεγόμενη τσικνοπέφτη. Είναι η μέρα που καθένας, και ο πιο φτωχός, θα τσικνίσει στη γωνιά του, όπως λένε. Κάτι θα ψήσεις στη φωτιά και η τσίκνα από το ψημένο κρέας, χοιρινό ή άλλο, θα μοσχοβολήσει τον αέρα. Εκείνο το βράδυ, όπως και το Σάββατο βράδυ και την Κυριακή της κρεατινής, οι συγγενείς τρώγουν όλοι μαζί. Κάθε οικογένεια ή μαγειρεύει σπίτι της και έπειτα πηγαίνουν όλοι οι συγγενείς και τρώγουν μαζί στο ίδιο σπίτι, ή μαγειρεύουν σε ένα σπίτι όλοι. Άμα φύγουν και πιούν, γίνονται μασκαράδες, χορεύουν και τραγουδούν. Και σαν μία οικογένεια, μαστόροι και καλφάδες διασκεδάζουν με τον ίδιο τρόπο την τσικνοπέφτη στην Ήπειρο. Στο τραπέζι μάλιστα, που οι μαστόροι, την ημέρα αυτή, κάνουν στους μαθητές του, μαστόροι και μαθητές θεωρούνται ίσοι.

 

Πηγή:

evianews.com

pemptousia.gr