Ο Ήλιος και το δημοτικό τραγούδι

Ήλιε μ’ που βγαίνεις το πρωί

και το ντουνιά ζεσταίνεις

μένα γιατί μ' αρνήθηκες;

σαν το δεντρί μαραίνομαι,

σαν φύλλο κιτρινίζω χωρίς

εσένα ήλιε μου

μια χαραυγή αχ μαύρη χαραυγή

στο σκότος θα πεθάνω

και συ θα παίζεις θα γελάς

Ακούστε το τραγούδι:

https://www.youtube.com/watch?v=T7Y8ls4-qKY

Ο Ήλιος, η βασικότερη πηγή ενέργειας, αποτελεί παράλληλα και βασική πηγή έμπνευσης και στιχουργίας.

                Η συνέχεια του άρθρου στη Σελίδα Λαογραφική Παράδοση 2021...

Το αμπέλι και το κρασί στην τοπική μας ιστορία και τις λαϊκές μας παραδόσεις

Ο Σεπτέμβρης σηματοδοτεί την έλευση του Φθινοπώρου. Η μέρα αρχίζει σιγά-σιγά να μικραίνει και η φύση παίρνει όψη μελαγχολική. Είναι ο μήνας τού τρυγητού και μια  ακόρεστη επιθυμία με κυριεύει να υμνήσω το αμπέλι και το κρασί. Δεν ξέρω αν φταίνε οι αναμνήσεις της παιδικής  ηλικίας ή ο ενθουσιασμός του αμπελοκαλλιεργητή. Σημασία έχει πως αυτή  η  εποχή πάντα με κατακτούσε  ολοκληρωτικά.

Νιώθω να πλανιέμαι αφημένος σε τόπους μυστηριώδεις και μαγευτικούς. Σε κόσμο φτιαγμένο  από τελετουργίες διονυσιακές. Θυμάμαι τους τρυγητές να τραγουδούν στ’ αμπέλια του Σεπτέμβρη. Τα γαϊδουράκια φορτωμένα με κοφίνια, γιομάτα από σταφύλια. Τον εαυτό μου να κρατάει ένα λουρί  και να τα συνοδεύει από το αμπέλι μέχρι το σπίτι. Ήταν ένα δρομολόγιο φτιαγμένο από εικόνες μεθυστικές. Στο  πατητήρι πατούσαμε τα σταφύλια ξυπόλυτοι. Έτρεχε αδιάκοπα ο κεχριμπαρένιος μούστος κάτω από τα πόδια μας. Κουβάδες πήγαιναν κι έρχονταν για να γεμίσουν τα βαρέλια με το  γλυκύτατο νέκταρ.  Κι όταν ξεκινούσε η ζύμωση για να μετατραπεί ο μούστος σε θεϊκό κρασί, μια αποπνικτική μυρωδιά απλωνόταν σε όλη τη γειτονιά. 

Η συνέχεια του άρθρου στη Σελίδα Λαογραφική Παράδοση 2021...